منتخب: اصحاب امام حسین 3: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: منتخب 1402' به 'رده: منتخب') |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
'''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.''' | '''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.''' | ||
| + | ==گفتار متقی{{ارجاع|حضرت خدیجه ۷۷ (دقیقه ۵۳ و ۵۶) و تمرین ولایت، تربیت ولایت ( ولایت و خانواده) ۷۷ (دقیقه ۱۴)}}== | ||
| + | {{صوت منتخب|ashabe-imam-hossein-3}} | ||
| − | + | السلام علیک یا ابا عبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته | |
| − | حالا ببین اصحاب امام حسین {{علیه}} چقدر ارزش دارند! مگر ما می‌توانیم بگوییم امام حسین {{علیه}} چقدر ارزش دارد؟ امام زمان {{علیه}} می‌فرماید: پدر و مادرم به قربان اصحاب باوفای جدّم حسین {{علیه}}! عزیز من! فدایت شوم، بیا حرف بشنو! بیا جانت را فدای امام زمان {{عج}} بکن؛ تا امام زمان {{عج}} هم پاداش به تو بدهد و بگوید جان من هم به قربان تو! نجوا دارد با یک شیعه می‌کند. خدا می‌داند با جگر | + | آقا امام حسین {{علیه}} حسابش را کرد، خیمه‌ای زد، یک خیمه انتظار زد؛ یعنی یک خیمه علی‌حدّه زد، اصحاب را، همه را جمع کرد. این‌ها را جمع کرد و گفت که ما فردا کشته می‌شویم من بیعتم را از روی همه شما برداشتم، هر کدام هم می‌خواهید بروید، بروید! این‌ها همه یکی یکی بلند شدند، فداکاری خودشان را گفتند. حالا امام حسین {{علیه}} چه کرد؟! فرمود: نگاه به آسمان کنید! نگاه کردند؛ تمام جای خودشان را دیدند. امام حسین {{علیه}} دید این‌ها خیلی خوشحال نشدند، دوباره مکاشفه کرد، دید حسین {{علیه}} دارد می‌رود، همه این‌ها هم دنبال امام حسین‌اند. {{ارجاع|عاشورای ۷۷}} |
| + | |||
| + | آقاجان من! عزیزجان من! فدایتان شوم، دنبال چیزی بروید که به ماوراء اتّصال باشد. آیا ما خجالت نمی‌کشیم که دنبال دیگران می‌رویم؟ یک خلقت به وجود ولی الله الأعظم {{عج}} است. مگر امام زمان {{عج}} شوخی است؟ تمام قطرات باران باید به اجازه ایشان بیاید. نَفَس‌هایی که تمام خلقت می‌کشند، باید با اجازه ایشان باشد. {{توضیح|روایت می‌خواهی؟}} مگر امام حسین {{علیه}} نبود که به زعفر گفت: آقاجان! من همه این اسب‌ها را می‌کشم پایین؟ فرمود: زعفر! نَفَس‌هایی که این‌ها می‌کشند، در اختیار من است. ببین حسین {{علیه}} چقدر گذشت دارد! همین‌جور که امام زمان {{عج}} گذشت دارد، آقا امام حسین {{عج}} چقدر گذشت دارد! می‌تواند کاری کند که این‌ها نَفَس نکشند؛ اما با نَفَسی که با اجازه امام حسین {{علیه}} است، حسین {{علیه}} را می‌کشند. | ||
| + | |||
| + | حالا ببین اصحاب امام حسین {{علیه}} چقدر ارزش دارند! مگر ما می‌توانیم بگوییم امام حسین {{علیه}} چقدر ارزش دارد؟ امام زمان {{علیه}} می‌فرماید: پدر و مادرم به قربان اصحاب باوفای جدّم حسین {{علیه}}! عزیز من! فدایت شوم، بیا حرف بشنو! بیا جانت را فدای امام زمان {{عج}} بکن؛ تا امام زمان {{عج}} هم پاداش به تو بدهد و بگوید جان من هم به قربان تو! نجوا دارد با یک شیعه می‌کند. خدا می‌داند با جگر من، چه به سر من می‌آید؟! این حرف‌ها را من یک اندازه‌اش را می‌فهمم، خدا می‌داند فردای قیامت می‌فهمید که من چه گفتم؟ این‌جا آن‌جوری که باید درک کنیم، نمی‌کنیم؛ یعنی شیطان نمی‌گذارد. {{ارجاع|حضرت خدیجه 77}} | ||
با این‌که امام زمان {{عج}} درباره اصحاب امام حسین {{علیه}} می‌فرماید: {{متمایز|«السلام علیک یا مطیع لله و لرسوله»}}، پدر و مادرم به قربان‌تان؛ اما یاوران امام زمان {{عج}} از اصحاب امام حسین {{علیه}} بالاترند. آن‌ها اصحاب امام حسین {{علیه}} هستند؛ اما رجعت خواست و مقصد حضرت است. اصحاب امام حسین {{علیه}} حمایت از رجعت کردند و به خواست امام حسین {{علیه}} متّصل‌اند. آن‌ها با همه حرف‌هایشان در زمان رجعت می‌آیند، پس رجعت مهمّ‌تر است. چرا؟ در زمان امام حسین {{علیه}} نشد که مثل رجعت بیایند و تمام را پاک‌سازی کنند، با امام زمان {{عج}} می‌آیند و همه را پاک‌سازی می‌کنند. امام حسین {{علیه}} نشد که به اصطلاح در ظاهر فتح کند، فرزندانش را کشتند و شهیدش کردند. امام زمان {{عج}} فتح می‌کند، او و یاورانش احقاق حقّ می‌کنند. | با این‌که امام زمان {{عج}} درباره اصحاب امام حسین {{علیه}} می‌فرماید: {{متمایز|«السلام علیک یا مطیع لله و لرسوله»}}، پدر و مادرم به قربان‌تان؛ اما یاوران امام زمان {{عج}} از اصحاب امام حسین {{علیه}} بالاترند. آن‌ها اصحاب امام حسین {{علیه}} هستند؛ اما رجعت خواست و مقصد حضرت است. اصحاب امام حسین {{علیه}} حمایت از رجعت کردند و به خواست امام حسین {{علیه}} متّصل‌اند. آن‌ها با همه حرف‌هایشان در زمان رجعت می‌آیند، پس رجعت مهمّ‌تر است. چرا؟ در زمان امام حسین {{علیه}} نشد که مثل رجعت بیایند و تمام را پاک‌سازی کنند، با امام زمان {{عج}} می‌آیند و همه را پاک‌سازی می‌کنند. امام حسین {{علیه}} نشد که به اصطلاح در ظاهر فتح کند، فرزندانش را کشتند و شهیدش کردند. امام زمان {{عج}} فتح می‌کند، او و یاورانش احقاق حقّ می‌کنند. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۹: | ||
حالا که احقاق حقّ کردند، آقا امام حسین {{علیه}} خیلی خوشحال است، نه فقط امام حسین {{علیه}}، بلکه صد و بیست و چهار هزار پیامبر خوشحال‌اند، نه این‌که آن‌ها خوشحال‌اند، آسمانی‌ها هم خوشحال‌اند. تمام این‌ها برای امام حسین {{علیه}} غم‌ناک شدند؛ اما آن‌زمان همه این‌ها خوشحال می‌شوند. حالا که همه خوشحال شدند، زهرای عزیز {{علیها}} هم خوشحال می‌شود. {{ارجاع|کتاب رجعت}} این‌که می‌گویم اصحاب امام زمان {{عج}} بالاتر از اصحاب امام حسین {{علیه}} هستند، دلیلش این است که حکومت غاصب کنار می‌رود و وجود مبارک امام زمان {{عج}} می‌آید. {{ارجاع|ولایت عمل صالح است 78}} | حالا که احقاق حقّ کردند، آقا امام حسین {{علیه}} خیلی خوشحال است، نه فقط امام حسین {{علیه}}، بلکه صد و بیست و چهار هزار پیامبر خوشحال‌اند، نه این‌که آن‌ها خوشحال‌اند، آسمانی‌ها هم خوشحال‌اند. تمام این‌ها برای امام حسین {{علیه}} غم‌ناک شدند؛ اما آن‌زمان همه این‌ها خوشحال می‌شوند. حالا که همه خوشحال شدند، زهرای عزیز {{علیها}} هم خوشحال می‌شود. {{ارجاع|کتاب رجعت}} این‌که می‌گویم اصحاب امام زمان {{عج}} بالاتر از اصحاب امام حسین {{علیه}} هستند، دلیلش این است که حکومت غاصب کنار می‌رود و وجود مبارک امام زمان {{عج}} می‌آید. {{ارجاع|ولایت عمل صالح است 78}} | ||
| − | رفقای عزیز! شما باید اوّل تشخیص نور بدهید! بعد حرکت کنید! حالا که حرکت کردید، عمل کنید! آن‌وقت شما مثل چه کسانی می‌شوید؟ مثل اصحاب امام حسین {{علیه}}. عزیزان من! من راه را به شما نشان می‌دهم. خدا می‌داند اگر عمل نکنید، یک روزی می‌رسد که پشیمان می‌شوید و می‌گویید: فلانی به ما گفت. آن‌جا مطلب روشن می‌شود، | + | رفقای عزیز! شما باید اوّل تشخیص نور بدهید! بعد حرکت کنید! حالا که حرکت کردید، عمل کنید! آن‌وقت شما مثل چه کسانی می‌شوید؟ مثل اصحاب امام حسین {{علیه}}. عزیزان من! من راه را به شما نشان می‌دهم. خدا می‌داند اگر عمل نکنید، یک روزی می‌رسد که پشیمان می‌شوید و می‌گویید: فلانی به ما گفت. آن‌جا مطلب روشن می‌شود، بازی نخورید! عزیزان من! میان بازی‌گران نروید! الحمد لله تن‌تان که سالم است، قدری امرار معاش هم که دارید، زندگی‌تان هم که خوب است و در فکر و خیال، زیادتر نیستید. بیایید این حرف‌ها را قبول کنید! بیایید از این سرچشمه آب حیات بچشید! تا ابد زنده باشید! {{ارجاع|تمرین ولایت تربیت ولایت (ولایت و خانواده) 77}} |
امیدوارم این جلسه را از دست ندهید! چطور از دست ندهید؟ جایی نروید! شما ولایت را یقین نکردید؛ آن‌وقت جاهایی می‌روید که ولایت گفته نرو؛ پس ولایت را قبول نکرده‌اید! شما جایی‌که تأیید امام حسین {{علیه}} نیست، می‌روید؛ اسم امام حسین {{علیه}} هست؛ اما تأییدش نیست! نرفتن این‌جور جاها، ولایت خواستن است. به دینم، به ایمانم، درست می‌گویم. شما وقتی نروید، اتّصال به امام حسین {{علیه}} هستید. امام حسین {{علیه}} به حرف یزید نرفت، شما هم باید به حرف مردم نروید. | امیدوارم این جلسه را از دست ندهید! چطور از دست ندهید؟ جایی نروید! شما ولایت را یقین نکردید؛ آن‌وقت جاهایی می‌روید که ولایت گفته نرو؛ پس ولایت را قبول نکرده‌اید! شما جایی‌که تأیید امام حسین {{علیه}} نیست، می‌روید؛ اسم امام حسین {{علیه}} هست؛ اما تأییدش نیست! نرفتن این‌جور جاها، ولایت خواستن است. به دینم، به ایمانم، درست می‌گویم. شما وقتی نروید، اتّصال به امام حسین {{علیه}} هستید. امام حسین {{علیه}} به حرف یزید نرفت، شما هم باید به حرف مردم نروید. | ||
| − | عزیزان من! بروید کنار؛ امام حسین {{علیه}} اکبر | + | عزیزان من! بروید کنار؛ امام حسین {{علیه}} اکبر و اصغرش را داد، عون و جعفرش را داد، عباس را داد. کشته شد و به حرف خلق نرفت. شما نمی‌خواهد کشته بشوید؛ اما به حرف خلق، به حرف عمر و ابابکر نروید! حالا امام زمان {{عج}} می‌گوید: حسین‌جان! پدر و مادرم به قربان اصحابت! اصحاب امام حسین {{علیه}} به حرف یزید نرفتند، به حرف امام حسین {{علیه}} رفتند، شهید شدند؛ شما هم نروید! اگر نروید جزء شهدایید، جزء شهدای کربلایید. مگر این حرف شوخی است؟ نرفتن خیلی مشکل است! بیایید جزء باطل نباشید! بروید کنار! اگر کنار بروید، دنبال ائمه طاهرین {{علیهم}} و امام زمان {{عج}} هستید؛ بروید کنار! به فکر مردم باشید! خدا، به دینم، به فکرتان است. {{ارجاع|جلسه ولایت، 12 فروردین 97}} |
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | [[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | ||
{{یا علی}} | {{یا علی}} | ||
| + | ==دیگر ببینید== | ||
| + | [[منتخب: زهیر|زهیر]] | ||
| + | |||
| + | [[منتخب: غلام امام حسین|غلام امام حسین]] | ||
| + | |||
| + | [[منتخب: اصحاب امام حسین|اصحاب امام حسین]] | ||
| + | |||
| + | [[منتخب: اصحاب امام حسین 2|اصحاب امام حسین 2]] | ||
| + | |||
| + | [[منتخب: اصحاب امام حسین 4|اصحاب امام حسین 4]] | ||
==ارجاعات== | ==ارجاعات== | ||
| − | [[رده: منتخب | + | [[رده: منتخب]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۴
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
السلام علیک یا ابا عبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
آقا امام حسین (علیه‌السلام) حسابش را کرد، خیمه‌ای زد، یک خیمه انتظار زد؛ یعنی یک خیمه علی‌حدّه زد، اصحاب را، همه را جمع کرد. این‌ها را جمع کرد و گفت که ما فردا کشته می‌شویم من بیعتم را از روی همه شما برداشتم، هر کدام هم می‌خواهید بروید، بروید! این‌ها همه یکی یکی بلند شدند، فداکاری خودشان را گفتند. حالا امام حسین (علیه‌السلام) چه کرد؟! فرمود: نگاه به آسمان کنید! نگاه کردند؛ تمام جای خودشان را دیدند. امام حسین (علیه‌السلام) دید این‌ها خیلی خوشحال نشدند، دوباره مکاشفه کرد، دید حسین (علیه‌السلام) دارد می‌رود، همه این‌ها هم دنبال امام حسین‌اند. [۲]
آقاجان من! عزیزجان من! فدایتان شوم، دنبال چیزی بروید که به ماوراء اتّصال باشد. آیا ما خجالت نمی‌کشیم که دنبال دیگران می‌رویم؟ یک خلقت به وجود ولی الله الأعظم (عجل‌الله‌فرجه) است. مگر امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) شوخی است؟ تمام قطرات باران باید به اجازه ایشان بیاید. نَفَس‌هایی که تمام خلقت می‌کشند، باید با اجازه ایشان باشد. (روایت می‌خواهی؟) مگر امام حسین (علیه‌السلام) نبود که به زعفر گفت: آقاجان! من همه این اسب‌ها را می‌کشم پایین؟ فرمود: زعفر! نَفَس‌هایی که این‌ها می‌کشند، در اختیار من است. ببین حسین (علیه‌السلام) چقدر گذشت دارد! همین‌جور که امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) گذشت دارد، آقا امام حسین (عجل‌الله‌فرجه) چقدر گذشت دارد! می‌تواند کاری کند که این‌ها نَفَس نکشند؛ اما با نَفَسی که با اجازه امام حسین (علیه‌السلام) است، حسین (علیه‌السلام) را می‌کشند.
حالا ببین اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) چقدر ارزش دارند! مگر ما می‌توانیم بگوییم امام حسین (علیه‌السلام) چقدر ارزش دارد؟ امام زمان (علیه‌السلام) می‌فرماید: پدر و مادرم به قربان اصحاب باوفای جدّم حسین (علیه‌السلام)! عزیز من! فدایت شوم، بیا حرف بشنو! بیا جانت را فدای امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) بکن؛ تا امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) هم پاداش به تو بدهد و بگوید جان من هم به قربان تو! نجوا دارد با یک شیعه می‌کند. خدا می‌داند با جگر من، چه به سر من می‌آید؟! این حرف‌ها را من یک اندازه‌اش را می‌فهمم، خدا می‌داند فردای قیامت می‌فهمید که من چه گفتم؟ این‌جا آن‌جوری که باید درک کنیم، نمی‌کنیم؛ یعنی شیطان نمی‌گذارد. [۳]
با این‌که امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) درباره اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: «السلام علیک یا مطیع لله و لرسوله»، پدر و مادرم به قربان‌تان؛ اما یاوران امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) بالاترند. آن‌ها اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) هستند؛ اما رجعت خواست و مقصد حضرت است. اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) حمایت از رجعت کردند و به خواست امام حسین (علیه‌السلام) متّصل‌اند. آن‌ها با همه حرف‌هایشان در زمان رجعت می‌آیند، پس رجعت مهمّ‌تر است. چرا؟ در زمان امام حسین (علیه‌السلام) نشد که مثل رجعت بیایند و تمام را پاک‌سازی کنند، با امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌آیند و همه را پاک‌سازی می‌کنند. امام حسین (علیه‌السلام) نشد که به اصطلاح در ظاهر فتح کند، فرزندانش را کشتند و شهیدش کردند. امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) فتح می‌کند، او و یاورانش احقاق حقّ می‌کنند.
حالا که احقاق حقّ کردند، آقا امام حسین (علیه‌السلام) خیلی خوشحال است، نه فقط امام حسین (علیه‌السلام)، بلکه صد و بیست و چهار هزار پیامبر خوشحال‌اند، نه این‌که آن‌ها خوشحال‌اند، آسمانی‌ها هم خوشحال‌اند. تمام این‌ها برای امام حسین (علیه‌السلام) غم‌ناک شدند؛ اما آن‌زمان همه این‌ها خوشحال می‌شوند. حالا که همه خوشحال شدند، زهرای عزیز (علیهاالسلام) هم خوشحال می‌شود. [۴] این‌که می‌گویم اصحاب امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) بالاتر از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) هستند، دلیلش این است که حکومت غاصب کنار می‌رود و وجود مبارک امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌آید. [۵]
رفقای عزیز! شما باید اوّل تشخیص نور بدهید! بعد حرکت کنید! حالا که حرکت کردید، عمل کنید! آن‌وقت شما مثل چه کسانی می‌شوید؟ مثل اصحاب امام حسین (علیه‌السلام). عزیزان من! من راه را به شما نشان می‌دهم. خدا می‌داند اگر عمل نکنید، یک روزی می‌رسد که پشیمان می‌شوید و می‌گویید: فلانی به ما گفت. آن‌جا مطلب روشن می‌شود، بازی نخورید! عزیزان من! میان بازی‌گران نروید! الحمد لله تن‌تان که سالم است، قدری امرار معاش هم که دارید، زندگی‌تان هم که خوب است و در فکر و خیال، زیادتر نیستید. بیایید این حرف‌ها را قبول کنید! بیایید از این سرچشمه آب حیات بچشید! تا ابد زنده باشید! [۶]
امیدوارم این جلسه را از دست ندهید! چطور از دست ندهید؟ جایی نروید! شما ولایت را یقین نکردید؛ آن‌وقت جاهایی می‌روید که ولایت گفته نرو؛ پس ولایت را قبول نکرده‌اید! شما جایی‌که تأیید امام حسین (علیه‌السلام) نیست، می‌روید؛ اسم امام حسین (علیه‌السلام) هست؛ اما تأییدش نیست! نرفتن این‌جور جاها، ولایت خواستن است. به دینم، به ایمانم، درست می‌گویم. شما وقتی نروید، اتّصال به امام حسین (علیه‌السلام) هستید. امام حسین (علیه‌السلام) به حرف یزید نرفت، شما هم باید به حرف مردم نروید.
عزیزان من! بروید کنار؛ امام حسین (علیه‌السلام) اکبر و اصغرش را داد، عون و جعفرش را داد، عباس را داد. کشته شد و به حرف خلق نرفت. شما نمی‌خواهد کشته بشوید؛ اما به حرف خلق، به حرف عمر و ابابکر نروید! حالا امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌گوید: حسین‌جان! پدر و مادرم به قربان اصحابت! اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) به حرف یزید نرفتند، به حرف امام حسین (علیه‌السلام) رفتند، شهید شدند؛ شما هم نروید! اگر نروید جزء شهدایید، جزء شهدای کربلایید. مگر این حرف شوخی است؟ نرفتن خیلی مشکل است! بیایید جزء باطل نباشید! بروید کنار! اگر کنار بروید، دنبال ائمه طاهرین (علیهم‌السلام) و امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) هستید؛ بروید کنار! به فکر مردم باشید! خدا، به دینم، به فکرتان است. [۷]
