روایت: فروگذار نشدن هیچ چیز در نامه اعمال
«وَ وُضِعَ الْكِتابُ فَتَرَی الْمُجْرِمينَ مُشْفِقينَ مِمَّا فيهِ وَ يَقُولُونَ يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إِلاَّ أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً»[۱]
و نامه [اعمال شما در ميان] نهاده میشود، آن گاه مجرمان را از آن چه در آن است بيمناک میبينی، و میگويند: «ای وای بر ما، اين چه کتابی است كه هيچ كار كوچك و بزرگی را فرو نگذاشته، جز اين كه همه را به حساب آورده است.» و آن چه را انجام دادهاند حاضر يابند، و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمیدارد.
ارجاعات
صفحاتی که به این آیه/روایت ارجاع دادهاند
- ↑ (سوره الكهف، آیه 49)