منتخب: کرنش در مقابل امام‌حسین

از ولایت حضرت علی و حضرت زهرا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۳ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) (Admin صفحهٔ منتخب: کرنش در مقابل امام حسین را به منتخب: کرنش در مقابل امام‌حسین منتقل کرد: تمیزکاری متن و اصلاح نیم فاصله)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به:ناوبری، جستجو
بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته

امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.

گفتار متقی[۱]

عزیزان من! سرزمین مکّه قبله تمام خلقت است، قبله نشر ولایت و نشر توحید است. دو مقرّ داریم: یک مقرّ، عرش خداست؛ یک مقرّ، سرزمین مکّه است. مکّه، مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از این‌جا شده. عدالت و همه‌چیز از این‌جا کشف پیدا کرده‌است؛ اما با همه این حرف‌ها یک‌دفعه گفت «مَن مِثلی؟!» کجاست مثل من؟! به زمین کربلا نازید و گفت: من هستم که بیت‌خدا روی من قرار دارد و از تمام بلاد به این‌جا می‌آیند. تا ادّعا کرد، خدا گفت: ای زمین من! ای خانه من! چرا در مقابل حسین من کرنش نکردی؟ حالا من کفّار را رویت قرار می‌دهم، [۲] وهّابی‌ها را روی آن قرار داد. چیزی از این بدتر نیست! خدا مکّه را عذاب کرد؛ والله! رفیق بد از جهنّم بدتر است. من به خدا می‌گویم: خدایا! اگر می‌خواهی مرا بسوزانی، به‌من ترحّم کنی و یک‌آدم بد کنارم بگذاری، والله! از جهنّم بدتر است! خدایا! این‌کار را با من نکن! بیایید در مقابل ولایت کرنش کنید! چرا متکبّرید؟! اگر کرنش نکنید، رفیقی گیرتان می‌آید که از کفّار بدتر است. اگر خارجی‌ها را بخواهید، با آن‌ها محشور می‌شوید. زمین را این‌جور کرد، مرا هم این‌جور می‌کند. [۳]

وقتی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) از جنگ صفّین برمی‌گشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را می‌بویید و گریه می‌کرد و می‌گفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو می‌آیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند. خاک زمین کربلا از علیین است. علیین یعنی زمین بهشت، بهشت یعنی ولایت. زمین کربلا یعنی آن حائلی است که هر کاری کردند نتوانستند آن‌را خراب کنند. [۴]

بعد از این‌که آدم آن ترک‌اولی را کرد و از بهشت رانده شد، چهل‌سال گریه کرد. وقتی متوسّل به پنج‌تن شد و لکّه‌اشکی برای امام‌حسین (علیه‌السلام) ریخت، خدا توبه‌اش را پذیرفت؛ حالا آدم به سرزمین کربلا آمد، یک‌دفعه زمین خورد و سرش شکست، گفت خدایا! مگر دوباره گناه کردم یا ترک‌اولی کردم؟! خدا گفت: نه! این‌جا زمین کربلاست، باید در مقابل حسین من کرنش کنی، آن‌قدر امام‌حسین (علیه‌السلام) مهمّ است که پدر باید در زمین کربلا کرنش کند. [۵]

تمام خلقت باید در مقابل امام‌حسین (علیه‌السلام) کرنش کنند. همه ما هم باید در مقابل امام‌حسین (علیه‌السلام) کرنش کنیم. چرا؟ خدا به سرزمین مکّه نمی‌گوید «یا ثار الله و ابن‌ثاره»: [ای خون خدا و پسر خون خدا!] به امام‌حسین (علیه‌السلام) می‌گوید که خون من است، چون مکّه جسم است و امام‌حسین (علیه‌السلام) روح است. ما باید در مقابل روح کرنش کنیم. [۲]

فهرست فرمایشات منتخب

یا علی
حاج حسین خوش لهجه نابغه ولایت؛ حاج حسین خوش لهجه