روایت: خلق‌پرستی با خداپرستی منافات دارد
رَوَى اَلثَّعْلَبِيُّ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَدِيِّ بْنِ حَاتِمٍ قَالَ: أَتَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ فِي عُنُقِي صَلِيبٌ مِنْ ذَهَبٍ، فَقَالَ لِي: يَا عَدِيُّ! اِطْرَحْ هَذَا اَلرِّبَقَ مِنْ عُنُقِك. قَالَ: فَطَرَحْتُهُ ثُمَّ اِنْتَهَيْتُ إِلَيْهِ، وَ هُوَ يَقْرَأُ مِنْ سُورَةِ بَرَاءَةَ هَذِهِ اَلْآيَةَ "اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِن دُونِ الله" حَتَّى فَرَغَ مِنْهَا. فَقُلْتُ لَهُ: إِنَّا لَسْنَا نَعْبُدُهُمْ. فَقَالَ: أَلَيْسَ يُحَرِّمُونَ مَا أَحَلَّ اَللهَ فَتُحَرِّمُونَهُ، وَ يُحِلُّونَ مَا حَرَّمَ اَللهَ فَتَسْتَحِلُّونَهُ؟ قَالَ: فَقُلْتُ: بَلَى، قَالَ: فَتِلْكَ عِبَادَتُهُمْ.
ثعلبی با اسنادش از عدی بن حاتم روایت كرد كه گفت: نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدم در حالی كه صلیبی از طلا به گردنم بود. به من فرمود: ای عدی! این رشته را از گردنت بردار. گفت: آن را برداشتم، سپس به ایشان رسیدم. ایشان در حال خواندن این آیه از سوره برائت بود: "علما و راهبان خود را به جای خدا، ربّ قرار دادند" [آیه۳۱، سوره توبه] تا این كه از خواندن آن فارغ شد. به ایشان عرض كردم: ما آنان را نمی‌پرستیم. فرمود: آیا آن‌چه را خدا حلال نموده است حرام نمی‌كنند و شما نیز آن را حرام می‌کنید و آن‌چه را خدا حرام كرده حلال نمی‌كنند و شما نیز آن را حلال می‌دانید؟ گفت: عرض كردم: بلی. فرمود: این کار، پرستیدن ایشان است.
تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام، ج۲، ص۶۲۴ و تفسير نور الثقلين، ج ۲، ص ۲۰۹ و البرهان في تفسير القرآن، ج ۲، ص ۷۶۹
