روایت: حرام بودن هر نوع مست‌کننده
أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ ابي‌طَالِبٍ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهما: قال رسول‌الله صلی الله علیه و آله: يا علی! إنّ القَومَ سَيُفتَنُونَ بأموالِهِم و يَمُنُّونَ بِدِينِهم على رَبِّهِم و يَتَمَنَّونَ رَحمَتَهُ و يَأمَنُونَ سَطوَتَهُ و يَستَحِلُّونَ حَرامَهُ بالشُّبُهاتِ الكاذِبَةِ و الأهواءِ الساهِيَةِ. فَيَستَحِلُّونَ الخمرَ بالنَّبيذِ و السُّحتَ بالهَدِيَّةِ و الرِّبا بالبَيعِ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد فتنه بعد از خودشان به امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام فرمود: اى على! همانا مردم به وسیله اموالشان آزمايش خواهند شد و به خاطر دينشان بر پروردگارشان منّت مى‌نهند در حالی که آرزوى رحمت او را مى‌كنند و خود را از خشم او در امان مى‌دانند و با شبهه‌هاى دروغين و خواهش‌هاى غفلت زا، حرام او را حلال مى‌گردانند. پس خمر [شراب] را به نام نبیذ [شراب میوه‌جات و حبوبات و غلات غیر از انگور] حلال می‌کنند و مال حرام را به نام هديه و ربا را به نام خرید و فروش حلال می‌کنند.
نهج البلاغة، خطبة ۱۵۶
اَلْإِمَامُ اَلْكَاظِمُ عَلَيْهِ‌السلام: إنَّ اللهَ لَم یُحَرّم الخَمرَ لِاسمِها وَلَکِنَّهُ حَرَّمَها لِعاقِبَتِها، فَما کانَ عاقِبَتُهُ عاقِبَةَ الخَمر فَهو خَمر.
امام کاظم علیه‌السلام: خداوند خمر [شراب] را به خاطر نامش حرام نکرده بلکه به خاطر عاقبتش حرام فرموده و هر چه عاقبتش عاقبت خمر باشد نیز خمر است.
کافی، ج۶، ص۴۱۲
