روایت: لزوم کتمان عقیده و اسرار اهل‌بیت از نااهلان
عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ اَلْأَعْلَى قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّهُ لَيْسَ مِنِ اِحْتِمَالِ أَمْرِنَا اَلتَّصْدِيقُ لَهُ وَ اَلْقَبُولُ فَقَطْ، مِنِ اِحْتِمَالِ أَمْرِنَا سَتْرُهُ وَ صِيَانَتُهُ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ، فَأَقْرِئْهُمُ اَلسَّلاَمَ وَ قُلْ لَهُمْ رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً اِجْتَرَّ مَوَدَّةَ اَلنَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ، حَدِّثُوهُمْ بِمَا يَعْرِفُونَ وَ اُسْتُرُوا عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ. ثُمَّ قَالَ: وَاَللَّهِ مَا اَلنَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ عَلَيْنَا مَؤونَةً مِنَ اَلنَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُ، فَإِذَا عَرَفْتُمْ مِنْ عَبْدٍ إِذَاعَةً فَامْشُوا إِلَيْهِ وَ رُدُّوهُ عَنْهَا، فَإِنْ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلاَّ فَتَحَمَّلُوا عَلَيْهِ بِمَنْ يَثْقُلُ عَلَيْهِ وَ يَسْمَعُ مِنْهُ، فَإِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ يَطْلُبُ اَلْحَاجَةَ فَيَلْطُفُ فِيهَا حَتَّى تُقْضَى لَهُ فَالْطُفُوا فِي حَاجَتِي كَمَا تَلْطُفُونَ فِي حَوَائِجِكُمْ، فَإِنْ هُوَ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلاَّ فَادْفِنُوا كَلاَمَهُ تَحْتَ أَقْدَامِكُمْ وَ لاَ تَقُولُوا إِنَّهُ يَقُولُ وَ يَقُولُ فَإِنَّ ذَلِكَ يُحْمَلُ عَلَيَّ وَ عَلَيْكُمْ، أَمَا وَاَللَّهِ لَوْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ مَا أَقُولُ لَأَقْرَرْتُ أَنَّكُمْ أَصْحَابِي...
عبدالاعلی بن اعین گوید: شنیدم امام صادق علیه‌السلام می‌فرمود: زیر بار امر ما رفتن فقط به تصدیق و قبول کردن آن نیست، از موارد زیر بار امر ما رفتن پوشیده داشتن و حفظ آن از کسانی که اهلش نیستند نیز می‌باشد. پس به شيعيان ما سلام برسان و به آنها بگو: خدا رحمت كند بنده‌اى را كه دوستى مردم را به سوى خود كشاند، آنچه که معرفتش را دارند به آنها بگویید و آنچه را انکار می‌کنند از آنها بپوشانيد. سپس فرمود: به خدا سختی و سنگینی كسى كه به جنگ ما برخاسته براى ما بیشتر نیست از كسى كه چيزى را از قول ما می‌گويد که از گفتن آن کراهت داریم. پس هرگاه متوجه شدید كسى سری را فاش می‌كند، نزدش رويد و او را از آن بازداريد، اگر پذيرفت [چه بهتر] و گر نه كسى را كه بر او برتری دارد و از او حرف شنوى دارد بر او بگماريد. همانا مردى از شما حاجتی دارد پس در آن چاره‌جویى می‌كند تا حاجتش برآورده شود، پس در حاجت من هم چاره‌جویى كنيد همان‌طور كه نسبت به حوائج خود چاره‌جویی می‌كنيد. اگر از شما پذيرفت [چه بهتر] و گر نه کلامش را زير پاى خود دفن كنيد [آن را بپوشانید] و نگویيد او چنين و چنان می‌گويد، زيرا بار این حرف بر من و شما تحمیل می‌شود. هان به خدا اگر شما آنچه را من می‌گويم بگویيد، اقرار می‌كنم كه شما اصحاب من هستید...
الکافی، ج۲، ص۲۲۲ و بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام، ج۴۷، ص۳۷۱
