روایت: تهمت به مؤمن موجب بی‌دینی

از ولایت حضرت علی و حضرت زهرا
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸ توسط Alavi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{قالب روایت| {{روایت|عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به:ناوبری، جستجو

عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی، إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ اَلْیَمَانِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: إِذَا اِتَّهَمَ اَلْمُؤْمِنُ أَخَاهُ اِنْمَاثَ اَلْإِیمَانُ مِنْ قَلْبِهِ کَمَا یَنْمَاثُ اَلْمِلْح فِی اَلْمَاء.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هرگاه مؤمن به برادر [دینی] خود تهمت زند، ایمان از قلبش زدوده شود مانند حل شدن نمک در آب.

الكافي، ج ۲، ص ۳۶۱

[ فهرست روایات ]

صفحاتی که به این روایت ارجاع داده‌اند

حاج حسین خوش لهجه نابغه ولایت؛ حاج حسین خوش لهجه