روایت: قبول نبودن اعمال کسی که مال حرام کسب کند
رسول‌الله صلى الله عليه و آله: مَنِ اكتَسَبَ مالاً حَراما لَم يَقبَلِ اللّه ُ مِنهُ صَدَقةً و لا عِتْقا و لا حَجّا و لا اعتِماراً، و كَتَبَ اللّه ُ جَلَّ و عَزَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلِكَ أوزارا، و ما بَقِيَ مِنهُ بَعدَ مَوتِهِ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ، و مَن قَدَرَ عَلَيها فتَرَكَها مَخافَةَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ دَخَلَ في مَحَبّةِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و رَحمَتِهِ، و يُؤمَرُ بِهِ إلَى الجَنَّةِ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كه مال حرامى را كسب كند، خداوند از او نه صدقه‌اى مى‌پذيرد و نه آزاد كردن بنده‌اى و نه حجّى و نه عمره‌اى. و خداوند عزّ و جلّ به اندازه ثواب اين كارها براى او گناه بنويسد و آنچه از آن مال، پس از مرگ او باقى ماند، ره توشه اش به سوى دوزخ باشد. اما اگر كسى بتواند مال حرامى را به دست آورد و از ترس خداوند عزّ و جلّ آن را رها كند، مشمول محبّت و رحمت خداوند عزّ و جلّ گردد و دستور داده شود كه او را به بهشت برند.
اعلام الدین، ص۴۱۴
