منتخب: یاد امام‌حسین
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
رفقای‌عزیز! امام‌حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: قبر من در دل دوستان من است؛ یعنی باید یاد امام‌حسین (علیه‌السلام) باشیم. چه‌وقت یاد امام‌حسین (علیه‌السلام) هستیم؟ وقتی امرش را اطاعت کنیم، امرش سخاوت است؛ یعنی همان‌طور که ائمه (علیهم‌السلام) نمی‌خوردند و به مردم می‌دادند؛ شما هم بخورید و هم بخورانید. [۲]
کجا امام‌حسین (علیه‌السلام) را فراموش می‌کنید؟ موقعی‌که گناه کنید. [۳] وقتی قبر امام‌حسین (علیه‌السلام) در دل‌تان باشد، خدا و ولایت در قلب‌تان باشد، آن‌جا [محلّ] نزول ملائکه است؛ نه نزول شیطان. حالا شما بخل، حسد، کینه و بدچشمی را در دل‌تان می‌برید، چرا این‌قدر به‌فکر دنیا هستید؟! قدری در این فکرها بیایید! والله! اگر قدری فکر کنیم، شرمنده می‌شویم که چه چیزهایی را بغل ولایت؛ یعنی بغل امام‌حسین (علیه‌السلام) می‌گذاریم؟! [۴] شما همیشه باید غم امام‌حسین (علیه‌السلام) را داشته‌باشید و در حضور باشید؛ نه در سقوط. کجا در حضورید؟ وقتی در حضور خلق نباشید. [۵]
یاد خیلی مهم است. آقا موسی‌بن‌جعفر (علیهماالسلام) یک عمله داشت، در خانه امام کار می‌کرد؛ شب آن‌جا خوابید. قدری که از شب گذشت، دید موسی‌بن‌جعفر (علیهماالسلام) کناری رفت و تا صبح با خدا مناجات کرد و گریه کرد. مناجات امام یک خلقت است، خود امام یک خلقت است. حالا این عمله نزد موسی‌بن‌جعفر (علیهماالسلام) آمد و گفت: آقاجان! من هر وقت بلند شدم، دیدم شما با خدا مناجات می‌کنید و گریه می‌کنید، خیلی من هم دلم می‌خواست مناجات کنم؛ اما خسته بودم. رفقا! عملگی خیلی آدم را خسته می‌کند، خدا قسمت‌تان نکند! خدا شما را همیشه فرمانده قرار بدهد! بیایید فرمانده شوید! فرمان ببرید تا فرمانده شوید.
امام موسی‌بن‌جعفر (علیهماالسلام) به او گفت: تو ثوابی کردی که از عبادت من بالاتر است. گفت: آقا! من چه کردم؟ امام فرمود: بلند شدی آب خوردی و یاد لب‌تشنه جدّم، حسین (علیه‌السلام) کردی و لعنت بر موکّلان آب‌فرات فرستادی. امام می‌خواهد اعلام کند که عبادت موجب محشوریّت با امام‌حسین (علیه‌السلام) و اصحابش نمی‌شود، یاد موجب محشوریّت می‌شود. این‌قدر این یاد مهمّ است که می‌گوید اگر برای امام‌حسین (علیه‌السلام) گریه‌ات نمی‌آید، تباکی کن! [یعنی خودت را به حال گریه بزن!] حالا می‌گوید اگر یاد امام‌حسین (علیه‌السلام) باشی و یک لکّه‌اشک بریزی، این‌قدر این اشک قیمت دارد که اگر آن‌را در جهنّم بریزند، جهنّم طوفان می‌شود؛ یعنی تعادل خودش را از دست می‌دهد؛ چون‌که یاد آقا امام‌حسین (علیه‌السلام) بودی. [۶]
من از زمانی‌که یادم می‌آید یک دور تسبیح صلوات برای سلامتی امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌فرستم، از زمانی‌که یادم می‌آید؛ یعنی از بچّه‌گی هم یک دور تسبیح صلوات برای یاوران او می‌فرستم. هر روز خدا این‌کار را می‌کنم.، اگر کاری هم داشتم، وقتی مشتری‌ها ردّ می‌شدند، این‌کار را می‌کردم. [۷]
