منتخب: شب‌قدر
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
بعضی از رفقای‌عزیز به بنده امر کردند که از برای شب‌احیا یک صحبتی بکنیم. البته آن‌ها خودشان می‌دانند، حالا دل‌شان خواست که ما یک‌حرفی بزنیم. من اول منظورم این‌است که ما از خدا چه بخواهیم؟ مثل آن‌شخص نباشیم که چندین‌وقت به‌مسجد سهله یا مسجد جمکران رفت تا خدمت امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) برسد، یک‌وقت امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را دید که به او گفت: پدرجان! این‌جا آمدی که چه‌کار کنی؟ گفت: می‌خواهم امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را ببینم، خیلی سال است که این‌جا آمدم. گفت: حالا من امام‌زمانم، چه می‌خواهی؟ گفت: اگر تو امام‌زمانی، این بیل مرا پارو کن! این‌شخص رعیت بود، قدری که راه رفت، دید یک پارو همراهش است. مبادا ما مثل این‌شخص باشیم که شب‌قدر از ما بگذرد و خدمت امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) برسیم و خلاصه متوجه مطلب نباشیم که از امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) چه بخواهیم؟
رفقای‌عزیز! خدای تبارک و تعالی روزی ما را معلوم‌کرده، ما هر چه تلاش کنیم، آنچه باید به ما برسد، می‌رسد؛ این‌را باید یقین کنیم، این از روزیِ ما؛ اما باید تلاش کنیم که از خدا و امام‌زمانِ خود رزق طلب کنیم. اولی آن این‌است: من این‌را از خدا می‌خواهم که خدا مرا هدایت کند. دوم این‌است که ما حدّ به گردن‌مان است. تندی به کسی کردیم، یکی را ترسانده‌ایم یا مثل معاذ در خانواده بداخلاقی کردیم، حق‌الناس به گردن‌مان است؛ ما باید حدّمان را بخوریم. راست بگویید به خدا، همه چیزتان: منیّت، سواد، مهندسی، خیالات، حساسیت، پول و مقام را کنار بگذارید! آنچه را که دارید، زمین بگذارید و با خدا حرف بزنید! بگویید: خدایا! نفهمیدم! بیامرزم! باید از شب‌قدر بهره ببریم! اگر عارمان می‌شود که به مردم بگوییم نفهمیدم! به خدا عارمان نشود؛ تا خدا دست‌مان را بگیرد. خدایا! حدّهایی که به گردن ما هست، بردار! خدایا! ما نمی‌دانیم چه کردیم؟! نمی‌دانیم به چه‌کسی ظلم کردیم؟! نمی‌دانیم مال چه‌کسی را خوردیم؟! خودت از سر ما بگذر! بعد بیایم سراغ امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه)، آقاجان! فدایت بشوم! خدا ما را هدایت کرد، حدّها را از گردن ما برداشت و ما را آمرزید؛ حالا تو ما را بپذیر! والله! تو را می‌پذیرد. تمام این‌که ما امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را نمی‌بینیم؛ چون حدّ به گردن‌مان است. حالا از امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) چه بخواهیم؟ آقاجان! ما دل‌مان می‌خواهد که یاور شما باشیم! می‌خواهیم زیر پرچم شما باشیم! ما را نگه‌دار! مگر نیست که روز قیامت، تمام پرچم‌داران عالَم با پرچمش می‌آید، با قومش می‌آید. تمام این‌ها محزون‌اند مگر کسی‌که زیر پرچم دوازده‌امام، چهارده‌معصوم (علیهم‌السلام) باشد. آقاجان! ما را نگه‌دار که زیر پرچم کس دیگر نرویم. والله! امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) شما را می‌پذیرد. شما خیال نکنید که امام‌حسین (علیه‌السلام) «هل من ناصر» می‌گوید، به‌دینم! امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) هم «هل من ناصر» می‌گوید؛ به‌دینم! خدا هم «هل من ناصر» می‌گوید. چرا؟ خدا نمی‌خواهد ما را بسوزاند، امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) نمی‌خواهد ما را بسوزاند. بفهمید چه می‌خواهید؟ آقاجان! خواهش داریم از شما که دل ما را پاک‌سازی کن! به‌غیر خدا و شما اهل‌بیت و دوستان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که دنبال این‌ها می‌آیند، اصلاً محبتی در دل ما نباشد. [۲]
از خدا بخواهید که ولایت ما القائی باشد، ولایت ما نوشیدنی باشد. خدایا! ما تا حالا بد کردیم! ما تا حالا نمی‌فهمیدیم! آقاجان! امام‌زمان! ما را در خانه خودت قرار بده! امام‌زمان! ما را ضبط کن! ما یتیمیم! دست ما را بگیر! ما صغیریم! شب‌قدر بنشینید فکر کنید ببینید چه کسانی جهنمی شدند؟ چه‌کسی این‌ها را جهنمی کرد؟ خلق. [۳] التماس کنیم به امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه). آقاجان! ما عاجزیم که خودمان را حفظ کنیم، همه می‌خواهند دین ما را ببرند، ما را در پناه خودت حفظ‌کن! حضرت فرمود: در آخرالزمان مثل گوسفندی که از گیر گرگ فرار می‌کند، از آن‌ها که می‌خواهند دین‌تان را ببرند، فرار کنید! [۴]
