منتخب: کرنش در مقابل امام‌حسین: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (Admin صفحهٔ منتخب: کرنش در مقابل امام حسین را به منتخب: کرنش در مقابل امام‌حسین منتقل کرد: تمیزکاری متن و اصلاح نیم فاصله) |
جز (جایگزینی متن - 'رده: منتخب 1401' به 'رده: منتخب') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بسم الله}} | {{بسم الله}} | ||
| − | '''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و | + | '''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته''' |
| − | '''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است، | + | '''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است، حضرت زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید. ''' |
==گفتار متقی{{ارجاع|[[حج یا آینه ولایت]] 79 (دقیقه 22) و [[مکه؛ غدیر 85]] (دقیقه 14)}}== | ==گفتار متقی{{ارجاع|[[حج یا آینه ولایت]] 79 (دقیقه 22) و [[مکه؛ غدیر 85]] (دقیقه 14)}}== | ||
| + | <section begin="گفتار متقی" /> | ||
{{صوت منتخب|kornesh}} | {{صوت منتخب|kornesh}} | ||
| − | عزیزان من! سرزمین مکّه قبله تمام خلقت است، قبله نشر ولایت و نشر توحید است. دو مقرّ داریم: یک مقرّ، عرش خداست؛ یک مقرّ، سرزمین مکّه است. مکّه، مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از این‌جا شده. عدالت و | + | عزیزان من! سرزمین مکّه قبله تمام خلقت است، قبله نشر ولایت و نشر توحید است. دو مقرّ داریم: یک مقرّ، عرش خداست؛ یک مقرّ، سرزمین مکّه است. مکّه، مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از این‌جا شده. عدالت و همه چیز از این‌جا کشف پیدا کرده است؛ اما با همه این حرف‌ها یک‌دفعه گفت «مَن مِثلی؟!» کجاست مثل من؟! به زمین کربلا نازید و گفت: من هستم که بیت خدا روی من قرار دارد و از تمام بلاد به این‌جا می‌آیند. تا ادّعا کرد، خدا گفت: ای زمین من! ای خانه من! چرا در مقابل حسین من کرنش نکردی؟ حالا من کفّار را رویت قرار می‌دهم، {{ارجاع|[[مکه؛ غدیر 85]]}} وهّابی‌ها را روی آن قرار داد. چیزی از این بدتر نیست! خدا مکّه را عذاب کرد؛ والله، رفیق بد از جهنّم بدتر است. {{درباره متقی|من به خدا می‌گویم: خدایا! اگر می‌خواهی مرا بسوزانی، به من ترحّم کنی و یک آدم بد کنارم بگذاری، والله، از جهنّم بدتر است! خدایا! این‌کار را با من نکن!}} بیایید در مقابل ولایت کرنش کنید! چرا متکبّرید؟! اگر کرنش نکنید، رفیقی گیرتان می‌آید که از کفّار بدتر است. اگر خارجی‌ها را بخواهید، با آن‌ها محشور می‌شوید. زمین را این‌جور کرد، مرا هم این‌جور می‌کند. {{ارجاع|کتاب [[افشای ولایت]] و سخنرانی [[احترام و حرمت ولایت]] 76 و [[حج یا آینه ولایت]] 79}} |
| − | وقتی امیرالمؤمنین علی {{علیه}} از جنگ صفّین برمی‌گشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را می‌بویید و گریه می‌کرد و می‌گفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو می‌آیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند. خاک زمین کربلا از علیین است. علیین یعنی زمین بهشت، بهشت یعنی ولایت. زمین کربلا یعنی آن حائلی است که هر کاری کردند نتوانستند | + | وقتی امیرالمؤمنین علی {{علیه}} از جنگ صفّین برمی‌گشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را می‌بویید و گریه می‌کرد و می‌گفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو می‌آیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند. خاک زمین کربلا از علیین است. علیین یعنی زمین بهشت، بهشت یعنی ولایت. زمین کربلا یعنی آن حائلی است که هر کاری کردند نتوانستند آن را خراب کنند. {{ارجاع|کتاب [[جامع ولایت]] و سخنرانی [[احترام و حرمت ولایت]] 76}} |
| − | بعد از این‌که آدم آن | + | بعد از این‌که آدم آن ترک اولی را کرد و از بهشت رانده شد، چهل سال گریه کرد. وقتی متوسّل به پنج تن شد و لکّه اشکی برای امام حسین {{علیه}} ریخت، خدا توبه‌اش را پذیرفت؛ حالا آدم به سرزمین کربلا آمد، یک دفعه زمین خورد و سرش شکست، گفت: خدایا! مگر دوباره گناه کردم یا ترک اولی کردم؟! خدا گفت: نه! این‌جا زمین کربلاست، باید در مقابل حسین من کرنش کنی، آن‌قدر امام حسین {{علیه}} مهمّ است که پدر باید در زمین کربلا کرنش کند. {{ارجاع|کتاب [[افشای ولایت]]}} |
| − | تمام خلقت باید در مقابل | + | تمام خلقت باید در مقابل امام حسین {{علیه}} کرنش کنند. همه ما هم باید در مقابل امام حسین {{علیه}} کرنش کنیم. چرا؟ خدا به سرزمین مکّه نمی‌گوید {{متمایز|«یا ثار الله و ابن‌ثاره»}}: ای خون خدا و پسر خون خدا! به امام‌حسین {{علیه}} می‌گوید که خون من است، چون مکّه جسم است و امام حسین {{علیه}} روح است. ما باید در مقابل روح کرنش کنیم. {{ارجاع|[[مکه؛ غدیر 85]]}} |
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | [[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | ||
{{یا علی}} | {{یا علی}} | ||
| − | + | <section end="گفتار متقی" /> | |
| − | [[رده: منتخب | + | ==ارجاعات== |
| + | [[رده: منتخب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۵
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
عزیزان من! سرزمین مکّه قبله تمام خلقت است، قبله نشر ولایت و نشر توحید است. دو مقرّ داریم: یک مقرّ، عرش خداست؛ یک مقرّ، سرزمین مکّه است. مکّه، مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از این‌جا شده. عدالت و همه چیز از این‌جا کشف پیدا کرده است؛ اما با همه این حرف‌ها یک‌دفعه گفت «مَن مِثلی؟!» کجاست مثل من؟! به زمین کربلا نازید و گفت: من هستم که بیت خدا روی من قرار دارد و از تمام بلاد به این‌جا می‌آیند. تا ادّعا کرد، خدا گفت: ای زمین من! ای خانه من! چرا در مقابل حسین من کرنش نکردی؟ حالا من کفّار را رویت قرار می‌دهم، [۲] وهّابی‌ها را روی آن قرار داد. چیزی از این بدتر نیست! خدا مکّه را عذاب کرد؛ والله، رفیق بد از جهنّم بدتر است. من به خدا می‌گویم: خدایا! اگر می‌خواهی مرا بسوزانی، به من ترحّم کنی و یک آدم بد کنارم بگذاری، والله، از جهنّم بدتر است! خدایا! این‌کار را با من نکن! بیایید در مقابل ولایت کرنش کنید! چرا متکبّرید؟! اگر کرنش نکنید، رفیقی گیرتان می‌آید که از کفّار بدتر است. اگر خارجی‌ها را بخواهید، با آن‌ها محشور می‌شوید. زمین را این‌جور کرد، مرا هم این‌جور می‌کند. [۳]
وقتی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) از جنگ صفّین برمی‌گشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را می‌بویید و گریه می‌کرد و می‌گفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو می‌آیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند. خاک زمین کربلا از علیین است. علیین یعنی زمین بهشت، بهشت یعنی ولایت. زمین کربلا یعنی آن حائلی است که هر کاری کردند نتوانستند آن را خراب کنند. [۴]
بعد از این‌که آدم آن ترک اولی را کرد و از بهشت رانده شد، چهل سال گریه کرد. وقتی متوسّل به پنج تن شد و لکّه اشکی برای امام حسین (علیه‌السلام) ریخت، خدا توبه‌اش را پذیرفت؛ حالا آدم به سرزمین کربلا آمد، یک دفعه زمین خورد و سرش شکست، گفت: خدایا! مگر دوباره گناه کردم یا ترک اولی کردم؟! خدا گفت: نه! این‌جا زمین کربلاست، باید در مقابل حسین من کرنش کنی، آن‌قدر امام حسین (علیه‌السلام) مهمّ است که پدر باید در زمین کربلا کرنش کند. [۵]
تمام خلقت باید در مقابل امام حسین (علیه‌السلام) کرنش کنند. همه ما هم باید در مقابل امام حسین (علیه‌السلام) کرنش کنیم. چرا؟ خدا به سرزمین مکّه نمی‌گوید «یا ثار الله و ابن‌ثاره»: ای خون خدا و پسر خون خدا! به امام‌حسین (علیه‌السلام) می‌گوید که خون من است، چون مکّه جسم است و امام حسین (علیه‌السلام) روح است. ما باید در مقابل روح کرنش کنیم. [۲]
ارجاعات
- ↑ حج یا آینه ولایت 79 (دقیقه 22) و مکه؛ غدیر 85 (دقیقه 14)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مکه؛ غدیر 85
- ↑ کتاب افشای ولایت و سخنرانی احترام و حرمت ولایت 76 و حج یا آینه ولایت 79
- ↑ کتاب جامع ولایت و سخنرانی احترام و حرمت ولایت 76
- ↑ کتاب افشای ولایت
