روایت: برتری عیدغدیر بر سایر اعیاد: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قالب روایت| {{روایت| قال علی بن موسی الرضا علیهالسلام: إِنَّ يَوْمَ الْغَدِ...» ایجاد کرد) |
|||
سطر ۶: | سطر ۶: | ||
اقبال الاعمال ج۲، ص۲۶۰. | اقبال الاعمال ج۲، ص۲۶۰. | ||
+ | {{سه ستاره}} | ||
+ | {{روایت|قِيلَ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِاَلسَّلاَمُ: لِلْمُؤْمِنِينَ مِنَ اَلْأَعْيَادِ غَيْرُ اَلْعِيدَيْنِ وَ اَلْجُمُعَةِ؟ قَالَ فَقَالَ: نَعَمْ، لَهُمْ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنْ هَذَا، يَوْمٌ أُقِيمَ أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِاَلسَّلاَمُ، فَعَقَدَ لَهُ رَسُولُاَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلْوَلاَيَةَ فِي أَعْنَاقِ اَلرِّجَالِ وَ اَلنِّسَاءِ بِغَدِيرِ خُمٍّ.}} | ||
+ | |||
+ | به امام صادق علیهالسلام گفته شد: آيا مؤمنان غير از دو عيد فطر و قربان و جمعه عيد ديگری دارند؟ فرمود: آری، آنان عيدی دارند که بزرگتر از اينهاست، روزی كه اميرالمؤمنين بالا برده شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله در غدیر خم برای او پیمان گرفت و ولايت را بر گردن زنان و مردان قرار داد. | ||
+ | |||
+ | تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج ۱۰، ص ۴۴۲ | ||
}} | }} |
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۹
قال علی بن موسی الرضا علیهالسلام: إِنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ بَيْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِب.
امام رضا علیه السلام: همانا روز عید غدیر در میان عید قربان و عید فطر و جمعه، مانند ماه در میان ستارگان است.
اقبال الاعمال ج۲، ص۲۶۰.
قِيلَ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِاَلسَّلاَمُ: لِلْمُؤْمِنِينَ مِنَ اَلْأَعْيَادِ غَيْرُ اَلْعِيدَيْنِ وَ اَلْجُمُعَةِ؟ قَالَ فَقَالَ: نَعَمْ، لَهُمْ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنْ هَذَا، يَوْمٌ أُقِيمَ أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِاَلسَّلاَمُ، فَعَقَدَ لَهُ رَسُولُاَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلْوَلاَيَةَ فِي أَعْنَاقِ اَلرِّجَالِ وَ اَلنِّسَاءِ بِغَدِيرِ خُمٍّ.
به امام صادق علیهالسلام گفته شد: آيا مؤمنان غير از دو عيد فطر و قربان و جمعه عيد ديگری دارند؟ فرمود: آری، آنان عيدی دارند که بزرگتر از اينهاست، روزی كه اميرالمؤمنين بالا برده شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله در غدیر خم برای او پیمان گرفت و ولايت را بر گردن زنان و مردان قرار داد.
تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج ۱۰، ص ۴۴۲