منتخب: آقا علی‌اکبر 2: تفاوت بین نسخه‌ها

از ولایت حضرت علی و حضرت زهرا
پرش به:ناوبری، جستجو
جز (جایگزینی متن - '، اما ' به '؛ اما ')
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بسم الله}}
 
{{بسم الله}}
  
−
'''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته'''
+
'''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌ الله و برکاته'''
  
−
'''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت‌زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.'''
+
'''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت‌ زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌ باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.'''
 
==گفتار متقی{{ارجاع|[[حبل‌المتین]] 81 (دقیقه 52) و [[تولید حکومت الله، امر است]] 82 (دقیقه 50)}}==
 
==گفتار متقی{{ارجاع|[[حبل‌المتین]] 81 (دقیقه 52) و [[تولید حکومت الله، امر است]] 82 (دقیقه 50)}}==
 
{{صوت منتخب|agha-ali-akar}}
 
{{صوت منتخب|agha-ali-akar}}
  
−
این کامپیوتر، تمام قضایا را ضبط می‌کند، کامپیوتر دل شما هم باید همین‌طور باشد، ولایت را ضبط کند و نقش داشته‌باشد، عدالت امیرالمؤمنین {{علیه}}، فرمایشات رسول‌الله {{صلی}}، قضایای آقا علی‌اکبر {{علیه}}، قضایای آقا ابوالفضل {{علیه}} و اسیری حضرت‌زینب {{علیها}} را ضبط کند، همین‌طور جنایات عمر و ابابکر، ظلم و جنایت شریح‌قاضی و کشتن امام‌حسین {{علیه}} را ضبط کند؛ آن‌وقت این‌همه را که ضبط کرد، شما یک‌نگاه به آن می‌کنید و از دشمنان اهل‌بیت تنفًر دارید، آن‌وقت می‌شود تولّی و تبرّی. اگر این نباشد، درست نیست؛ وگرنه حرف‌زدن است؛ اما اگر باشد، دیگر مِهر عمر و ابابکر در دل شما نیست. {{ارجاع|کتاب [[افشای ولایت]]}}
+
این کامپیوتر، تمام قضایا را ضبط می‌کند، کامپیوتر دل شما هم باید همین‌طور باشد، ولایت را ضبط کند و نقش داشته‌ باشد، عدالت امیرالمؤمنین {{علیه}}، فرمایشات رسول‌ الله {{صلی}}، قضایای آقا علی‌اکبر {{علیه}}، قضایای آقا ابوالفضل {{علیه}} و اسیری حضرت‌ زینب {{علیها}} را ضبط کند، همین‌طور جنایات عمر و ابابکر، ظلم و جنایت شریح‌ قاضی و کشتن امام‌ حسین {{علیه}} را ضبط کند؛ آن‌وقت این‌ همه را که ضبط کرد، شما یک‌ نگاه به آن می‌کنید و از دشمنان اهل‌بیت تنفّر دارید، آن‌وقت می‌شود تولّی و تبرّی. اگر این نباشد، درست نیست؛ وگرنه حرف‌زدن است؛ اما اگر باشد، دیگر مِهر عمر و ابابکر در دل شما نیست. {{ارجاع|کتاب [[افشای ولایت]]}}
  
−
در راه کربلا در یک جایی‌که منزل کردند، آقا امام‌حسین {{علیه}} یک هشدار به کسانی‌که دنبالش می‌آمدند، داد و فرمود: منادی داشت ندا می‌داد: این‌هایی که دارند می‌روند، رُو به مرگ می‌روند. یک‌دفعه آقا علی‌اکبر {{علیه}} با شهامت گفت: پدرجان! مگر ما بر حق نیستیم؟! امام فرمود: چرا عزیز من! گفت: ما از مرگ نمی‌ترسیم. ببین علی‌اکبر {{علیه}} دارد چه می‌بیند؟ حقّ را می‌بیند و فدای حقّ می‌شود. اگر آدم یک پسر داشته‌باشد که متدیّن باشد، خیلی او را می‌خواهد. خدا إن‌شاءالله بچّه‌هایی که دارید به شما ببخشد، من یک دور تسبیح همیشه صلوات می‌فرستم و می‌گویم به سلامتی دوستان امیرالمؤمنین {{علیه}}، بعد می‌گویم به سلامتی آن‌ها که در رَحِم مادران‌شان هستند، تا حتّی آن‌ها را در نظر می‌آورم. آقا علی‌اکبر {{علیه}}، در ظاهر و باطن خیلی ترقّی کرد؛ چون‌که حضرت فرمود: «منطقاً، علماً، خَلقاً و خُلقاً شبیهاً برسول‌الله»، ایشان را آورد و جفت رسول‌الله قرار داد.  
+
در راه کربلا در یک جایی‌که منزل کردند، آقا امام‌ حسین {{علیه}} یک هشدار به کسانی‌که دنبالش می‌آمدند، داد و فرمود: منادی داشت ندا می‌داد: این‌هایی که دارند می‌روند، رُو به مرگ می‌روند. یک‌ دفعه آقا علی‌اکبر {{علیه}} با شهامت گفت: پدرجان! مگر ما بر حقّ نیستیم؟! امام فرمود: چرا عزیز من! گفت: ما از مرگ نمی‌ترسیم. ببین علی‌اکبر {{علیه}} دارد چه می‌بیند؟ حقّ را می‌بیند و فدای حقّ می‌شود. اگر آدم یک پسر داشته‌ باشد که متدیّن باشد، خیلی او را می‌خواهد. خدا إن‌شاءالله بچّه‌هایی که دارید به شما ببخشد! من یک دور تسبیح همیشه صلوات می‌فرستم و می‌گویم به سلامتی دوستان امیرالمؤمنین {{علیه}}، بعد می‌گویم به سلامتی آن‌ها که در رَحِم مادران‌شان هستند، تاحتّی آن‌ها را در نظر می‌آورم. آقا علی‌اکبر {{علیه}}، در ظاهر و باطن خیلی ترقّی کرد؛ چون‌که حضرت فرمود: {{متمایز|«منطقاً، علماً، خَلقاً و خُلقاً شبیهاً برسول‌الله»}}، ایشان را آورد و جفت رسول‌ الله {{صلی}} قرار داد.  
  
−
عزیزان من! شما باید در اختیار امر باشید، نه امر در اختیار شما. خواستنِ به‌غیر امر، خواستنِ هوا و هوس است. وقتی‌که لشکر امام‌حسین {{علیه}} با لشکر ابن‌سعد روبرو شدند، بنا شد یکی‌یکی به میدان بیایند، تن‌به‌تن باشد، اوّل کسی را که امام‌حسین {{علیه}} خیلی دوست دارد، آقا علی‌اکبر {{علیه}} است، این علی شفیع محشرش است، می‌خواهد علی را قربانی کند که شفاعت امّت را بکند. حالا امام‌حسین {{علیه}} گفت: علی‌جان! بیا برو به میدان! امام این‌کار را نکرد که خودش بنشیند، فرزندش بنشیند و مردم را به سمت جنگ سوق بدهد، فوراً آقا علی‌اکبر {{علیه}} آمادگی پیدا کرد؛ اما امام‌حسین {{علیه}} یک‌کاری کرد. وقتی آقا علی‌اکبر گفت: پدرجان! امرت را اطاعت می‌کنم؛ مرگ که در نظر من این حرف‌ها را ندارد. امام‌حسین {{علیه}} گفت: حالا که می‌خواهی به میدان بروی، برو با اهل‌خیمه خداحافظی کن! وقتی آقا علی‌اکبر {{علیه}} آمد که خداحافظی کند، روایت داریم: مادرش هم بود؛ اما خلاصه، بیشتر به عمّه‌اش نظر داشت، یک‌وقت گفت: عمّه‌جان، زینب! خداحافظ! وقتی آقا علی‌اکبر {{علیه}} این‌را گفت، تمام اهل‌خیمه دور علی ریختند، همه گریه می‌کردند؛ آن‌ها می‌دانند علی که برود برنمی‌گردد، اما سکینه همیشه شیرین‌زبانی می‌کرد، دختر خیلی باهوشی بود. فقط دور علی می‌گشت، می‌گفت: خدایا! دعای مرا مستجاب کن! مرا فدای علی کن! شاید آقا علی‌اکبر {{علیه}} می‌گفت: خواهر! این‌قدر مرا خجالت نده؛ اما یک‌دفعه امام‌حسین {{علیه}} دید لشکر دارد «هل من مبارز» می‌گوید. فوراً گفت: دست از علی بردارید! علی دارد به سوی خدا می‌رود، این‌ها دست برداشتند. آقا علی‌اکبر {{علیه}} به میدان رفت. {{ارجاع|[[شناخت امام]] 88 و [[اصول‌دین و سلامت‌ولایت]] 78 و [[تولید حکومت الله، امر است]] 82 و [[حبل‌المتین]] 81 و [[عاشورای 77]]}}  
+
عزیزان من! شما باید در اختیار امر باشید، نه امر در اختیار شما. خواستنِ به‌ غیر امر، خواستنِ هوا و هوس است. وقتی‌که لشکر امام‌ حسین {{علیه}} با لشکر ابن‌سعد روبرو شدند، بنا شد یکی‌ یکی به میدان بیایند، تن‌ به‌ تن باشد، اوّل کسی را که امام‌ حسین {{علیه}} خیلی دوست دارد، آقا علی‌اکبر {{علیه}} است، این علی {{علیه}} شفیع محشرش است، می‌خواهد علی {{علیه}} را قربانی کند که شفاعت امّت را بکند. حالا امام‌ حسین {{علیه}} گفت: علی‌جان! بیا برو به میدان! امام این‌ کار را نکرد که خودش بنشیند، فرزندش بنشیند و مردم را به سمت جنگ سوق بدهد، فوراً آقا علی‌اکبر {{علیه}} آمادگی پیدا کرد؛ اما امام‌
 +
حسین {{علیه}} یک‌ کاری کرد. وقتی آقا علی‌اکبر گفت: پدرجان! امرت را اطاعت می‌کنم؛ مرگ که در نظر من این حرف‌ها را ندارد. امام‌ حسین {{علیه}} گفت: حالا که می‌خواهی به میدان بروی، برو با اهل‌ خیمه خداحافظی کن! وقتی آقا علی‌اکبر {{علیه}} آمد که خداحافظی کند، روایت داریم: مادرش هم بود؛ اما خلاصه، بیشتر به عمّه‌اش نظر داشت، یک‌ وقت گفت: عمّه‌جان! زینب! خداحافظ! وقتی آقا علی‌اکبر {{علیه}} این‌ را گفت، تمام اهل‌خیمه دور علی ریختند، همه گریه می‌کردند؛ آن‌ها می‌دانند علی که برود برنمی‌گردد؛ اما سکینه همیشه شیرین‌زبانی می‌کرد، دختر خیلی باهوشی بود. فقط دور علی می‌گشت، می‌گفت: خدایا! دعای مرا مستجاب کن! مرا فدای علی کن! شاید آقا علی‌اکبر {{علیه}} می‌گفت: خواهر! این‌قدر مرا خجالت نده؛ اما یک‌ دفعه امام‌ حسین {{علیه}} دید لشکر دارد {{متمایز|«هل من مبارز»}} می‌گوید. فوراً گفت: دست از علی {{علیه}} بردارید! علی {{علیه}} دارد به سوی خدا می‌رود، این‌ها دست برداشتند. آقا علی‌اکبر {{علیه}} به میدان رفت. {{ارجاع|[[شناخت امام]] 88 و [[اصول‌دین و سلامت‌ولایت]] 78 و [[تولید حکومت الله، امر است]] 82 و [[حبل‌المتین]] 81 و [[عاشورای 77]]}}  
  
 
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]]
 
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]]
سطر ۲۱: سطر ۲۲:
  
 
==ارجاعات==
 
==ارجاعات==
−
[[رده: منتخب 1401]]
+
[[رده: منتخب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۴

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌ الله و برکاته

امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌ زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌ باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.

گفتار متقی[۱]

این کامپیوتر، تمام قضایا را ضبط می‌کند، کامپیوتر دل شما هم باید همین‌طور باشد، ولایت را ضبط کند و نقش داشته‌ باشد، عدالت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، فرمایشات رسول‌ الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، قضایای آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام)، قضایای آقا ابوالفضل (علیه‌السلام) و اسیری حضرت‌ زینب (علیهاالسلام) را ضبط کند، همین‌طور جنایات عمر و ابابکر، ظلم و جنایت شریح‌ قاضی و کشتن امام‌ حسین (علیه‌السلام) را ضبط کند؛ آن‌وقت این‌ همه را که ضبط کرد، شما یک‌ نگاه به آن می‌کنید و از دشمنان اهل‌بیت تنفّر دارید، آن‌وقت می‌شود تولّی و تبرّی. اگر این نباشد، درست نیست؛ وگرنه حرف‌زدن است؛ اما اگر باشد، دیگر مِهر عمر و ابابکر در دل شما نیست. [۲]

در راه کربلا در یک جایی‌که منزل کردند، آقا امام‌ حسین (علیه‌السلام) یک هشدار به کسانی‌که دنبالش می‌آمدند، داد و فرمود: منادی داشت ندا می‌داد: این‌هایی که دارند می‌روند، رُو به مرگ می‌روند. یک‌ دفعه آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) با شهامت گفت: پدرجان! مگر ما بر حقّ نیستیم؟! امام فرمود: چرا عزیز من! گفت: ما از مرگ نمی‌ترسیم. ببین علی‌اکبر (علیه‌السلام) دارد چه می‌بیند؟ حقّ را می‌بیند و فدای حقّ می‌شود. اگر آدم یک پسر داشته‌ باشد که متدیّن باشد، خیلی او را می‌خواهد. خدا إن‌شاءالله بچّه‌هایی که دارید به شما ببخشد! من یک دور تسبیح همیشه صلوات می‌فرستم و می‌گویم به سلامتی دوستان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، بعد می‌گویم به سلامتی آن‌ها که در رَحِم مادران‌شان هستند، تاحتّی آن‌ها را در نظر می‌آورم. آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام)، در ظاهر و باطن خیلی ترقّی کرد؛ چون‌که حضرت فرمود: «منطقاً، علماً، خَلقاً و خُلقاً شبیهاً برسول‌الله»، ایشان را آورد و جفت رسول‌ الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قرار داد.

عزیزان من! شما باید در اختیار امر باشید، نه امر در اختیار شما. خواستنِ به‌ غیر امر، خواستنِ هوا و هوس است. وقتی‌که لشکر امام‌ حسین (علیه‌السلام) با لشکر ابن‌سعد روبرو شدند، بنا شد یکی‌ یکی به میدان بیایند، تن‌ به‌ تن باشد، اوّل کسی را که امام‌ حسین (علیه‌السلام) خیلی دوست دارد، آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) است، این علی (علیه‌السلام) شفیع محشرش است، می‌خواهد علی (علیه‌السلام) را قربانی کند که شفاعت امّت را بکند. حالا امام‌ حسین (علیه‌السلام) گفت: علی‌جان! بیا برو به میدان! امام این‌ کار را نکرد که خودش بنشیند، فرزندش بنشیند و مردم را به سمت جنگ سوق بدهد، فوراً آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) آمادگی پیدا کرد؛ اما امام‌ حسین (علیه‌السلام) یک‌ کاری کرد. وقتی آقا علی‌اکبر گفت: پدرجان! امرت را اطاعت می‌کنم؛ مرگ که در نظر من این حرف‌ها را ندارد. امام‌ حسین (علیه‌السلام) گفت: حالا که می‌خواهی به میدان بروی، برو با اهل‌ خیمه خداحافظی کن! وقتی آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) آمد که خداحافظی کند، روایت داریم: مادرش هم بود؛ اما خلاصه، بیشتر به عمّه‌اش نظر داشت، یک‌ وقت گفت: عمّه‌جان! زینب! خداحافظ! وقتی آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) این‌ را گفت، تمام اهل‌خیمه دور علی ریختند، همه گریه می‌کردند؛ آن‌ها می‌دانند علی که برود برنمی‌گردد؛ اما سکینه همیشه شیرین‌زبانی می‌کرد، دختر خیلی باهوشی بود. فقط دور علی می‌گشت، می‌گفت: خدایا! دعای مرا مستجاب کن! مرا فدای علی کن! شاید آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) می‌گفت: خواهر! این‌قدر مرا خجالت نده؛ اما یک‌ دفعه امام‌ حسین (علیه‌السلام) دید لشکر دارد «هل من مبارز» می‌گوید. فوراً گفت: دست از علی (علیه‌السلام) بردارید! علی (علیه‌السلام) دارد به سوی خدا می‌رود، این‌ها دست برداشتند. آقا علی‌اکبر (علیه‌السلام) به میدان رفت. [۳]

فهرست فرمایشات منتخب

دیگر ببینید

آقا علی‌اکبر

آقا علی اکبر 3

یا علی

ارجاعات

  1. ↑ حبل‌المتین 81 (دقیقه 52) و تولید حکومت الله، امر است 82 (دقیقه 50)
  2. ↑ کتاب افشای ولایت
  3. ↑ شناخت امام 88 و اصول‌دین و سلامت‌ولایت 78 و تولید حکومت الله، امر است 82 و حبل‌المتین 81 و عاشورای 77
برگرفته از «https://www.velayateali.com/index.php?title=منتخب:_آقا_علی‌اکبر_2&oldid=22739»
حاج حسین خوش لهجه نابغه ولایت؛ حاج حسین خوش لهجه

فرمایشات حاج حسین خوش لهجه (متقی) راجع به ولایت

«ما عقب‌افتاده ولایت شده‌ایم. متقی می‌خواهد شما را از آن نجات بدهد.
اگر بخواهید عقب‌افتاده نباشید، دست از خلق بردارید، تا می‌توانید کنار بروید و به اولیای امور کاری نداشته باشید.»