منتخب: امام جواد 2: تفاوت بین نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده: منتخب 1402' به 'رده: منتخب') |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بسم الله}} | {{بسم الله}} | ||
| − | '''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و | + | '''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته''' |
| − | '''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. | + | '''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.''' |
==گفتار متقی{{ارجاع|[[حب و بغض]] 77 (دقیقه 59) و [[ولایت در خلقت کفو ندارد]] 80 (دقیقه 54)}}== | ==گفتار متقی{{ارجاع|[[حب و بغض]] 77 (دقیقه 59) و [[ولایت در خلقت کفو ندارد]] 80 (دقیقه 54)}}== | ||
{{صوت منتخب|imam-javad-2}} | {{صوت منتخب|imam-javad-2}} | ||
| − | وقتی | + | وقتی یحیی بن اَکثم با آقا جواد الائمه {{علیه}} روبرو شد، به امام گفت: آیا من سؤال کنم یا تو؟ امام فرمود: هر چه میخواهی بگو! پرسید: اگر کسی در مکّه صید کند، حکمش چیست؟ امام فرمود: آیا این شخص بنده است یا آزاد؟ آیا به تکلیف رسیده یا به بلوغ؟ آیا صغیر است یا کبیر؟ آیا همیشه کارش است یا اینکه دفعه اوّلش است؟ آیا به خیال زده؟ آیا محتاج بوده؟ آیا میخواسته این صید را بخورد؟ آیا گرسنه بوده؟ آیا عنایت داشته یا نه؟ عاقل بوده یا نادان یا دیوانه؟ امر کسی را اطاعت کرده؟ اینقدر امام گفت که یحیی بن اکثم گیج شد. ببین، من این حرفها را که میزنم، میخواهم نتیجهگیری بکنم: بدان که چقدر این آفرینش ارزش دارد! خدای تبارک و تعالی روی هر کدام از اینها، حکم گذاشته است. خودش هم گفته: تمام اینها را خلق کردم، مرا عبادت کنید! حالا یک دفعه میگوید اگر علی {{علیه}} را به {{آیه|الیوم أکملت لکم دینکم|سوره=۵|آیه=۳}} قبول نداشته باشی، محبّت مرا داشته باشی، تمام عبادت ثقلین را بکنی؛ اما پیش من ارزش نداری، تو را با صورت در جهنّم میاندازم؛ باید امیرالمؤمنین علی {{علیه}} را قبول داشته باشی. ولایت این است که ما باید آن را بفهمیم. ما چه ولایتی فهمیدهایم؟! به قرآن مجید! یک خلقت را به اندازه یک ذرّهاش را نفهمیدیم! چه میگویید؟! ظاهر خودمان را پاکیزه کردیم و به خیالمان {{متمایز|«سلام الله علیه»}} هستیم. بیا در این حرف خُرد شو! ببین خدا چه میگوید؟! میگوید: من یک خلقتی را کنار میگذارم؛ مقصدم علی {{علیه}} است، مقصدم زهراست، مقصدم امام زمان {{عج}} است. کجا دنبال این و آن میروید؟! {{ارجاع|[[حب و بغض]] 77}} |
| − | والله! | + | والله! مهمّتر از خانه خدا روی زمین نیست. اگر جایی از خانه خدا مهمّتر روی زمین بود، خدا میگفت: اگر به شیعه من توهین کردی، آنجا را خراب کردی. خدا برای یک شیعه، تمام مُبطلات را کنار میزند، چرا توجّه نداری؟! ببین با سؤالاتی که امام جواد {{علیه}} از یحیی بن اَکثم کرد، چقدر این خانه خدا مُبطل دارد! صدها مُبطل دارد. قرآن شش تا، هفت تا آیه راجع به این مطلب دارد، بروید بخوانید! عزیز من! وقتی میخواهی به مکّه بروی، باید مُبطل به جا نیاوری. خدا تمام این مُبطلات را برای یک شیعه کنار میزند و میگوید: چرا توهین به او کردی؟ حالا چرا خدا میگوید توهین به یک مؤمن، مثل خرابکردنِ خانهاش است؟ چون این مؤمن، وصل به ولایت است. شما هم بیا وصل به ولایت شو! کجا میروی؟! چرا دست از علی {{علیه}} برمیداری؟! در چه فکر و خیالی هستی؟! آیا به ماوراء اعتقاد نداری؟! این خانه صدها مُبطل دارد. مُبطل، بیولایتی است. اگر تو ولایت داشته باشی، خدا تمام مُبطلات را عفو میکند، اگر ولایت نداشته باشی، خدا آنجا برای هر چیزی تو را محاکمه میکند و پدرت را درمیآورد. اصلاً وجود ولایت، مُبطل خنثیکن است، گناه خنثیکن است. چرا توجّه نداری؟! {{ارجاع|[[تمام انبیاء مبلغ ولایت هستند]] 79 و [[یتیم آلمحمد]] 78}} |
| − | حالا مأمون منافق، | + | حالا مأمون منافق، امام رضا {{علیه}} را زهر داده، وقتی امام بلند شد که از مجلس بیرون برود، مأمون گفت: یابن عمّ! کجا میروی؟ دلم میخواهد شما در مجلس بنشینی. امام فرمود: همانجا که تو مرا روانه کردی؛ یعنی تو گفتی که به من زهر بدهند. حالا این حرف چیست که بعضی میگویند امام رضا {{علیه}} گفت: اباصلت! درِ خانه را ببند! من غریبم؟! چرا توجّه ندارید؟! اگر امام گفت در را ببند، میخواست مملکت به هم نخورد و خونریزی نشود. امام، ولیّ خدا مواظب است که از دماغ کسی خون نیاید. حالا حضرت به خود میپیچید، یک وقت ندا داد: جوادم! عزیزم! کجایی؟ بیا! میخواهم با تو نجوا کنم و ولایت را در ظاهر به تو بسپارم. فوراً جواد الائمه {{علیه}} به طرفة العینی [چشم بههم زدنی] حاضر شد. اباصلت گفت: جوان! در که بسته بود، از کجا داخل شدی؟! امام فرمود: خدایی که از مدینه مرا به طوس آورده، از درِ بسته هم وارد میکند؛ یعنی حرف نزن! جواد الائمه هم آمد و سر پدر را به دامن گرفت، وداع امامت را گفت. امام رضا {{علیه}} ردای امامت را به آقا جواد الائمه سپرد. {{ارجاع|[[ولایت در خلقت کفو ندارد]] 80 و [[شهادت امامحسن و امامرضا 85]]}} |
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | [[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
{{یا علی}} | {{یا علی}} | ||
==ارجاعات== | ==ارجاعات== | ||
| − | [[رده: منتخب | + | [[رده: منتخب]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۱
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
وقتی یحیی بن اَکثم با آقا جواد الائمه (علیهالسلام) روبرو شد، به امام گفت: آیا من سؤال کنم یا تو؟ امام فرمود: هر چه میخواهی بگو! پرسید: اگر کسی در مکّه صید کند، حکمش چیست؟ امام فرمود: آیا این شخص بنده است یا آزاد؟ آیا به تکلیف رسیده یا به بلوغ؟ آیا صغیر است یا کبیر؟ آیا همیشه کارش است یا اینکه دفعه اوّلش است؟ آیا به خیال زده؟ آیا محتاج بوده؟ آیا میخواسته این صید را بخورد؟ آیا گرسنه بوده؟ آیا عنایت داشته یا نه؟ عاقل بوده یا نادان یا دیوانه؟ امر کسی را اطاعت کرده؟ اینقدر امام گفت که یحیی بن اکثم گیج شد. ببین، من این حرفها را که میزنم، میخواهم نتیجهگیری بکنم: بدان که چقدر این آفرینش ارزش دارد! خدای تبارک و تعالی روی هر کدام از اینها، حکم گذاشته است. خودش هم گفته: تمام اینها را خلق کردم، مرا عبادت کنید! حالا یک دفعه میگوید اگر علی (علیهالسلام) را به «الیوم أکملت لکم دینکم»[۲] قبول نداشته باشی، محبّت مرا داشته باشی، تمام عبادت ثقلین را بکنی؛ اما پیش من ارزش نداری، تو را با صورت در جهنّم میاندازم؛ باید امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) را قبول داشته باشی. ولایت این است که ما باید آن را بفهمیم. ما چه ولایتی فهمیدهایم؟! به قرآن مجید! یک خلقت را به اندازه یک ذرّهاش را نفهمیدیم! چه میگویید؟! ظاهر خودمان را پاکیزه کردیم و به خیالمان «سلام الله علیه» هستیم. بیا در این حرف خُرد شو! ببین خدا چه میگوید؟! میگوید: من یک خلقتی را کنار میگذارم؛ مقصدم علی (علیهالسلام) است، مقصدم زهراست، مقصدم امام زمان (عجلاللهفرجه) است. کجا دنبال این و آن میروید؟! [۳]
والله! مهمّتر از خانه خدا روی زمین نیست. اگر جایی از خانه خدا مهمّتر روی زمین بود، خدا میگفت: اگر به شیعه من توهین کردی، آنجا را خراب کردی. خدا برای یک شیعه، تمام مُبطلات را کنار میزند، چرا توجّه نداری؟! ببین با سؤالاتی که امام جواد (علیهالسلام) از یحیی بن اَکثم کرد، چقدر این خانه خدا مُبطل دارد! صدها مُبطل دارد. قرآن شش تا، هفت تا آیه راجع به این مطلب دارد، بروید بخوانید! عزیز من! وقتی میخواهی به مکّه بروی، باید مُبطل به جا نیاوری. خدا تمام این مُبطلات را برای یک شیعه کنار میزند و میگوید: چرا توهین به او کردی؟ حالا چرا خدا میگوید توهین به یک مؤمن، مثل خرابکردنِ خانهاش است؟ چون این مؤمن، وصل به ولایت است. شما هم بیا وصل به ولایت شو! کجا میروی؟! چرا دست از علی (علیهالسلام) برمیداری؟! در چه فکر و خیالی هستی؟! آیا به ماوراء اعتقاد نداری؟! این خانه صدها مُبطل دارد. مُبطل، بیولایتی است. اگر تو ولایت داشته باشی، خدا تمام مُبطلات را عفو میکند، اگر ولایت نداشته باشی، خدا آنجا برای هر چیزی تو را محاکمه میکند و پدرت را درمیآورد. اصلاً وجود ولایت، مُبطل خنثیکن است، گناه خنثیکن است. چرا توجّه نداری؟! [۴]
حالا مأمون منافق، امام رضا (علیهالسلام) را زهر داده، وقتی امام بلند شد که از مجلس بیرون برود، مأمون گفت: یابن عمّ! کجا میروی؟ دلم میخواهد شما در مجلس بنشینی. امام فرمود: همانجا که تو مرا روانه کردی؛ یعنی تو گفتی که به من زهر بدهند. حالا این حرف چیست که بعضی میگویند امام رضا (علیهالسلام) گفت: اباصلت! درِ خانه را ببند! من غریبم؟! چرا توجّه ندارید؟! اگر امام گفت در را ببند، میخواست مملکت به هم نخورد و خونریزی نشود. امام، ولیّ خدا مواظب است که از دماغ کسی خون نیاید. حالا حضرت به خود میپیچید، یک وقت ندا داد: جوادم! عزیزم! کجایی؟ بیا! میخواهم با تو نجوا کنم و ولایت را در ظاهر به تو بسپارم. فوراً جواد الائمه (علیهالسلام) به طرفة العینی [چشم بههم زدنی] حاضر شد. اباصلت گفت: جوان! در که بسته بود، از کجا داخل شدی؟! امام فرمود: خدایی که از مدینه مرا به طوس آورده، از درِ بسته هم وارد میکند؛ یعنی حرف نزن! جواد الائمه هم آمد و سر پدر را به دامن گرفت، وداع امامت را گفت. امام رضا (علیهالسلام) ردای امامت را به آقا جواد الائمه سپرد. [۵]
ارجاعات
- ↑ حب و بغض 77 (دقیقه 59) و ولایت در خلقت کفو ندارد 80 (دقیقه 54)
- ↑ (سوره المائدة، آیه ۳)
- ↑ حب و بغض 77
- ↑ تمام انبیاء مبلغ ولایت هستند 79 و یتیم آلمحمد 78
- ↑ ولایت در خلقت کفو ندارد 80 و شهادت امامحسن و امامرضا 85
