روایت: چهارده معصوم یک نورند
عَبْدِاَلله اَلطَّبَرَانِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْمُثَنَّى اَلْبَغْدَادِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ اَلْبَرْقِيِّ عَنْ مُوسَى بْنِ عِيسَى عَنْ هِشَامِ بْنِ عَبْدِاَلله عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ: إِنَّ اَلله أَوْحَى إِلَيْ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ: أَنْتَ سَيِّدُ اَلْأَنْبِيَاءِ، وَ عَلِيٌّ سَيِّدُ اَلْأَوْصِيَاءِ، إِنِّي خَلَقْتُ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ وَ اَلْأَئِمَّةَ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ ذَكَرَ أَسْمَاءَهُمْ وَاحِداً وَاحِداً، ثُمَّ قَالَ: هَؤُلاَءِ اَلْأَئِمَّةُ وَ هَذَا اَلْقَائِمُ.
امام باقر علیه‌السلام: همانا خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله وحی نمود که تو سیّد انبیائی و علی علیه‌السلام سیّد اوصیاء است. همانا من علی و فاطمه و حسن و حسین و ائمه طاهرین را از یک نور واحد آفریدم، سپس اسم‌های ایشان را یکی یکی نام برد، سپس فرمود: این‌ها ائمه هستند و این قائم علیه‌السلام است.
إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج۲، ص۲۰۴
مَكْحُولٌ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عن مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عن هَارُونُ بْنُ مُوسَى عن جَعْفَرُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ سَهْلٍ اَلدَّقَّاقُ اَلدُّورِيُّ عن عَلِيُّ بْنُ اَلْحَارِثِ اَلْمَرْوَزِيُّ عن أَيُّوبُ بْنُ عَاصِمٍ اَلْهَمْدَانِيُّ عن حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ عَنْ يَزِيدَ عَنْ مَكْحُولٍ عَنْ وَاثِلَةَ بْنِ اَلْأَسْقَعِ يَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ‌اَلله صَلَّى اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ: لَمَّا عُرِجَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ بَلَغْتُ سِدْرَةَ اَلْمُنْتَهَى نَادَانِيَ رَبِّي جَلَّ جَلاَلُهُ فَقَالَ لِي: يَا مُحَمَّدُ! قُلْتُ: لَبَّيْكَ سَيِّدِي، قَالَ: إِنِّي مَا أَرْسَلْتُ نَبِيّاً فَانْقَضَتْ أَيَّامُهُ إِلاَّ أَقَامَ بِالْأَمْرِ مِنْ بَعْدِهِ وَصِيُّهُ، فَاجْعَلْ عَلِيَّ بْنَ أَبِي‌طَالِبٍ عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ اَلْإِمَامَ وَ اَلْوَصِيَّ بَعْدَكَ؛ فَإِنِّي خَلَقْتُكُمَا مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ وَ خَلَقْتُ اَلْأَئِمَّةَ اَلرَّاشِدِينَ مِنْ أَنْوَارِكُمَا، أَ تُحِبُّ أَنْ تَرَاهُمْ يَا مُحَمَّدُ؟ قُلْتُ: نَعَمْ يَا رَبِّ، قَالَ: اِرْفَعْ رَأْسَكَ، فَرَفَعْتُ رَأْسِي فَإِذَا أَنَا بِأَنْوَارِ اَلْأَئِمَّةِ بَعْدِي اِثْنَا عَشَرَ نُوراً، قُلْتُ: يَا رَبِّ أَنْوَارُ مَنْ هِيَ؟ قَالَ: أَنْوَارُ اَلْأَئِمَّةِ بَعْدَكَ، أُمَنَاءُ مَعْصُومُونَ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هنگامی که به آسمان عروج داده شدم و به سدرة‌المنتهی رسیدم خداوند جل جلاله به من ندا داد و فرمود: یا محمد! گفتم: لبیک سید من، فرمود: من هیچ نبی را نفرستادم که ایامش به پایان رسد مگر این‌که وصی او بعد از او امر را برپا داشت، پس علی‌بن‌‌ابیطالب علیه‌السلام را امام و وصی بعد از خودت قرار بده که همانا من شما دو نفر را از یک نور واحد آفریدم و امامان هدایتگر را از نور شما آفریدم، آیا دوست داری آنان را ببینی ای محمد؟ گفتم: بله یا رب، فرمود: سرت را بالا بگیر. سرم را بالا گرفتم، ناگاه انوار ائمه بعد از خودم را دیدم که دوازده نور بودند، گفتم: پروردگارا! این‌ها نورهای چه کسانی است؟ فرمود: انوار ائمه بعد از تو، امینان معصوم.
الإنصاف فی النص علی الأئمة الإثنی‌عشر علیهم‌السلام، ج۱، ص۴۲۸
