روایت: مریض شدن ائمه به مریضی شیعیان
[از بصائر الدرجات] ، اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ اَلنُّعْمَانِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلشَّامِيِّ عَنْ أَبِي دَاوُدَ اَلسَّبِيعِيِّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْخُدْرِيِّ عَنْ رُمَيْلَةَ قَالَ: وُعِكْتُ وَعْكاً شَدِيداً فِي زَمَانِ أَمِيرِاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ. فَوَجَدْتُ مِنْ نَفْسِي خِفَّةً فِي يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ وَ قُلْتُ: لاَ أَعْرِفُ شَيْئاً أَفْضَلَ مِنْ أَنْ أُفِيضَ عَلَى نَفْسِي مِنَ اَلْمَاءِ وَ أُصَلِّيَ خَلْفَ أَمِيرِاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ. فَفَعَلْتُ ثُمَّ جِئْتُ إِلَى اَلْمَسْجِدِ فَلَمَّا صَعِدَ أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ اَلْمِنْبَرَ عَادَ عَلَيَّ ذَلِكَ اَلْوَعْكُ فَلَمَّا اِنْصَرَفَ أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ وَ دَخَلَ اَلْقَصْرَ دَخَلْتُ مَعَهُ فَقَالَ: يَا رُمَيْلَةُ رَأَيْتُكَ وَ أَنْتَ مُتَشَبِّكٌ بَعْضُكَ فِي بَعْضٍ. فَقُلْتُ: نَعَمْ وَ قَصَصْتُ عَلَيْهِ اَلْقِصَّةَ اَلَّتِي كُنْتُ فِيهَا وَ اَلَّذِي حَمَلَنِي عَلَى اَلرَّغْبَةِ فِي اَلصَّلاَةِ خَلْفَهُ. فَقَالَ: يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ يَمْرَضُ إِلاَّ مَرِضْنَا بِمَرَضِهِ وَ لاَ يَحْزَنُ إِلاَّ حَزِنَّا بِحُزْنِهِ وَ لاَ يَدْعُو إِلاَّ أَمَّنَّا لِدُعَائِهِ وَ لاَ يَسْكُتُ إِلاَّ دَعَوْنَا لَهُ. فَقُلْتُ لَهُ: يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ جَعَلَنِيَ اَللَّهُ فِدَاكَ، هَذَا لِمَنْ مَعَكَ فِي اَلْقَصْرِ أَ رَأَيْتَ مَنْ كَانَ فِي أَطْرَافِ اَلْأَرْضِ؟ قَالَ: يَا رُمَيْلَةُ لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ فِي شَرْقِ اَلْأَرْضِ وَ لاَ فِي غَربهَا.
رميله گفت: تب شديدى در زمان اميرالمؤمنين عليه‌السّلام داشتم. روز جمعه آرامش بيشترى در خود ديدم، با خود گفتم بهترين كار اين است كه روى خودم مقدارى آب بريزم و پشت سر اميرالمؤمنين عليه‌السّلام نماز بخوانم. اين كار را كردم و به جانب مسجد رفتم. همين‌كه اميرالمؤمنين روى منبر رفت، باز تب برگشت. وقتى آن جناب تمام كرد و به جانب خانه رفت، من نيز با ايشان رفتم. فرمود: رميله! ديدم در خود پيچيده بودى. عرض كردم آرى، جريان را به عرض ايشان رساندم كه علاقه داشتم نمازى پشت سر شما بخوانم. فرمود: رميله! هر مؤمنى كه مريض مى‌شود ما نيز به واسطه بيمارى او مريض می‌شويم و محزون نمی‌شود مگر اينكه ما نيز از اندوه او محزون می‌شويم و دعائى نمی‌كند مگر اينكه دعاى او را آمين می‌گوئيم، ساكت نمی‌شود مگر اينكه ما برايش دعا می‌كنيم. عرض كردم: يا اميرالمؤمنين! فدايت شوم، اين براى كسى است كه با شما و نزدیک شماست، آیا از آنها كه در اطراف زمين هستند هم مطلع می‌شوی؟ فرمود: رميله! در شرق و غرب زمین مؤمنى از نظر ما پنهان نيست.
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، ج ۲۶، ص ۱۴۰
