روایت: عذرخواهی خدا از فقرا روز قیامت
أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَعْدَانَ عن أَبُو عَبْدِاللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَلْتَفِتُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِينَ شَبِيهاً بِالْمُعْتَذِرِ إِلَيْهِمْ فَيَقُولُ: وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي مَا أَفْقَرْتُكُمْ فِي الدُّنْيَا مِنْ هَوَانٍ بِكُمْ عَلَيَّ وَ لَتَرَوُنَّ مَا أَصْنَعُ بِكُمُ الْيَوْم. فَمَنْ زَوَّدَ أَحَداً مِنْكُمْ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا مَعْرُوفاً فَخُذُوا بِيَدِهِ فَأَدْخِلُوهُ اَلْجَنَّةَ. فَيَقُولُ رَجُلٌ مِنْهُمْ: يَا رَبِّ! إِنَّ أَهْلَ اَلدُّنْيَا تَنَافَسُوا فِي دُنْيَاهُمْ فَنَكَحُوا اَلنِّسَاءَ وَ لَبِسُوا اَلثِّيَابَ اَللَّيِّنَةَ وَ أَكَلُوا اَلطَّعَامَ وَ سَكَنُوا اَلدُّورَ وَ رَكِبُوا اَلْمَشْهُورَ مِنَ اَلدَّوَابِّ، فَأَعْطِنِي مِثْلَ مَا أَعْطَيْتَهُمْ. فَيَقُولُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى: لَكَ وَ لِكُلِّ عَبْدٍ مِنْكُمْ مِثْلُ مَا أَعْطَيْتُ أَهْلَ اَلدُّنْيَا مُنْذُ كَانَتِ اَلدُّنْيَا إِلَى أَنِ اِنْقَضَتِ اَلدُّنْيَا سَبْعُونَ ضِعْفاً.
امام صادق عليه السّلام: به راستى خداوند عزوجل روز قيامت به فقراء مؤمنین مانند يک عذرخواه توجه نماید و مى‌فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند، شما را در دنیا به واسطه خواری شما نزد خود تنگ‌دست نساختم و قطعاً امروز خواهيد ديد كه با شما چه مى‌كنم. هر كه در دار دنيا کار نیکی برای یکی از شما تدارک دید، دست او را بگيريد و او را به بهشت ببريد. پس مردی از آنها می‌گويد: پروردگارا! اهل دنیا در به دست آوردن دنیایشان بسیار مبالغه كردند و زنان را نكاح كردند و جامه‌هاى نرم پوشيدند و غذاها خوردند و در خانه‌ها ساکن شدند و مركبهاى مشهور سوار شدند، پس به من هم مانند آنچه به آنها دادی عطا فرما. خدای تبارک و تعالىٰ مى‌فرمايد: براى تو و هر بنده‌ای از شما، هفتاد برابر مثل آنچه به اهل دنيا دادم، از زمانی كه دنيا بوده تا زمانى كه به پايان رسید، می‌باشد.
الکافی، ج ۲، ص ۲۶۱ و بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام، ج ۷، ص ۲۰۰
