روایت: شوخ‌طبعی مؤمن
محمّد بن عليّ عن يحيى بن سلاّم عن يوسف بن يعقوب عن صالح بن عقبة عن يونس الشّيبانيّ قال: قال أبو عبداللّه عليه‌السّلام: كيف مداعبة بعضكم بعضا؟ قلت: قليل، قال: فلا تفعلوا، فإنّ المداعبة من حسن الخلق و إنّك لتدخل بها السّرور على أخيك و لقد كان رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله يداعب الرّجل يريد أن يسرّه.
يونس شيبانى روايت كرده كه امام صادق عليه‌السّلام فرمود: شوخى شما با یکدیگر چگونه است؟ عرض كردم: اندک است. حضرت فرمود: اين‌گونه نباشيد، همانا شوخى از خوش‌خلقى است و همانا تو به وسيله آن برادرت را شاد مى‌گردانى و رسول خدا صلی الله علیه و آله با کسی شوخى مى‌كرد و مى‌خواست كه او را شاد كند.
اصول کافی، ج۴، ص۶۷۰ و ۶۷۱
اَلْإِمَامُ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ‌السلام: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلاَّ وَ فِيهِ دُعَابَةٌ، قُلْتُ: وَ مَا اَلدُّعَابَةُ؟ قَالَ: اَلْمِزَاحُ.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: هيچ مؤمنى نيست جز اين‌كه در او دعابه [شوخ‌طبعی] است، سؤال شد: دعابه چيست؟ فرمود: مزاح كردن.
مشکاة الأنوار في غرر الأخبار، ج۱، ص۳۹۷ و کافی، ج۲، ص۱۸۹
رَسُولُ اَللهِ صَلَّى اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ: إنّی أمزَحُ و لا أقولُ إلّا حَقّا.
رسول الله صلی الله علیه و آله: من مزاح مى‌كنم و جز حقّ نمى‌گويم.
شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۳۳۰
