روایت: خدا صدای دعا کردن مومن را دوست دارد
الإِسْکَافیُّ رَفَعَهُ إلى أَبِی‌اَلْحَسَنِ اَلْأَحْمَسِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِاَللَّهِ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ قال: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: إِنَّ اَللَّهَ لَیَتَعَهَّدُ عَبْدَهُ اَلْمُؤْمِنَ بِأَنْوَاعِ اَلْبَلاَءِ کَمَا یَتَعَهَّدُ أَهْلَ اَلْبَیْتِ سَیِّدُهُمْ بِطُرَفِ اَلطَّعَامِ. ثُمَّ قَالَ: وَ یَقُولُ اَللَّهُ جَلَّ جَلاَلُهُ وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی وَ عَظَمَتِی وَ بَهَائِی إِنِّی لَأَحْمِی وَلِیِّی أَنْ أُعْطِیَهُ فِی دَارِ اَلدُّنْیَا شَیْئاً یَشْغَلُهُ عَنْ ذِکْرِی حَتَّی یَدْعُوَنِی فَأَسْمَعَ صَوْتَهُ وَ إِنِّی لَأُعْطِی اَلْکَافِرَ مُنْیَتَهُ حَتَّی لاَ یَدْعُوَنِی فَأَسْمَعَ صَوْتَهُ بُغْضاً لَهُ.
حضرت صادق علیه‌السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: همچنان که مرد خانه با خوراکی‌های نوبر و تازه خانواده خود را خوشحال کرده و می‌نوازد خداوند نیز بنده مؤمن خود را با انواع بلاها می‌نوازد، سپس فرمود: خداوند متعال فرموده است به عزّت و جلال و عظمت و شکوهم سوگند که من دریغم می‌آید در دنیا به دوست خود چیزی دهم که او را از یاد من غافل کند، زیرا می‌خواهم مرا بخواند تا صدایش را بشنوم، و کافر را به آرزویش می‌رسانم، زیرا از او نفرت دارم و نمی‌خواهم مرا بخواند و صدایش را بشنوم.
التمحيص، ص ۳۳، ح ۱۷.
عَنِ اَلصَّبَّاحِ بْنِ سَيَابَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ: مَا أَصَابَ اَلْمُؤْمِنَ مِنْ بَلاَءٍ فَبِذَنْبٍ؟ قَالَ: لاَ وَ لَکِنْ لِیُسْمَعَ أَنِینَهُ وَ شَکْوَاهُ وَ دُعَاءُهُ اَلَّذِی یَکْتُبُ لَهُ اَلْحَسَنَاتِ وَ تُحَطَّ عَنْهُ اَلسَّیِّئَاتُ وَ تُدَّخَرَ لَهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ.
ابوالصّباح از امام صادق علیه‌السلام پرسید: آنچه که به مؤمن از بلا می‌رسد آیا به خاطر ارتکاب گناه است؟ امام فرمود: خیر، ولی به خاطر این است که [خداوند] ناله و شکایت و دعای او را بشنود و برای او حسنات ثبت کند و گناهانش نابود گردد و برای روز قیامتش ذخیره شود.
المؤمن، ج۱، ص ۲۴ و مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج ۵، ص ۱۹۴
