روایت: جمع شدن ائمه هر شب جمعه در عرش و تمامی نداشتن علم ولایت
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ يُونُسَ أَوِ الْمُفَضَّلِ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: مَا مِنْ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ إِلَّا وَ لِأَوْلِيَاءِ اللَّهِ فِیهَا سُرُورٌ. قُلْتُ: كَيْفَ ذَلِكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: إِذَا كَانَ لَيْلَةُ الْجُمُعَةِ وَافَى رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْعَرْشَ وَ وَافَى الْأَئِمَّةُ علیهم‌السلام وَ وَافَيْتُ مَعَهُمْ، فَمَا أَرْجِعُ إِلَّا بِعِلْمٍ مُسْتَفَادٍ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَفِدَ مَا عِنْدِی.
امام صادق علیه السلام فرمود: شب جمعهاى نباشد، جز اینکه براى اولیاء الله در آن شب سرورى هست. راوى گوید عرض کردم: قربانت گردم آن سرور چیست؟ فرمود: چون شب جمعه شود، پیغمبر صلى الله علیه و آله و ائمه علیه السلام به عرش برآیند و من هم با ایشان برآیم و جز این نباشد که با علم استفاده شده برگردم و اگر چنین نبود، آنچه نزدم هست تمام میشد.
اصول کافى، جلد ۱، صفحه ۳۷۳، روایت ۳
