روایت: جمع شدن ائمه هر شب جمعه در عرش
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ يُونُسَ أَوِ الْمُفَضَّلِ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: مَا مِنْ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ إِلَّا وَ لِأَوْلِيَاءِ اللَّهِ فِیهَا سُرُورٌ. قُلْتُ: كَيْفَ ذَلِكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: إِذَا كَانَ لَيْلَةُ الْجُمُعَةِ وَافَى رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْعَرْشَ وَ وَافَى الْأَئِمَّةُ علیهم‌السلام وَ وَافَيْتُ مَعَهُمْ، فَمَا أَرْجِعُ إِلَّا بِعِلْمٍ مُسْتَفَادٍ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَفِدَ مَا عِنْدِی.
امام صادق علیه السلام فرمود: شب جمعهاى نباشد، جز اینکه براى اولیاء الله در آن شب سرورى هست. راوى گوید عرض کردم: قربانت گردم آن سرور چیست؟ فرمود: چون شب جمعه شود، پیغمبر صلى الله علیه و آله و ائمه علیه السلام به عرش برآیند و من هم با ایشان برآیم و جز این نباشد که با علم استفاده شده برگردم و اگر چنین نبود، آنچه نزدم هست تمام میشد.
اصول کافى، جلد ۱، صفحه ۳۷۳، روایت ۳
