روایت: برآوردن حاجت برادر مؤمن
وَ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : قَضَاءُ حَاجَةِ اَلْمُؤْمِنِ أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ بِمَنَاسِكِهَا وَ عِتْقِ أَلْفِ رَقَبَةٍ لِوَجْهِ اَللَّهِ وَ حُمْلاَنِ أَلْفِ فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ بِسُرُجِهَا وَ لُجُمِهَا.
امام صادق عليه‌السّلام فرموده است: برآوردن حاجت مؤمن برتر از هزار حج مقبول با مناسک آن و آزاد كردن هزار برده به خاطر خداوند و بار کردن و بخشيدن هزار اسب با زين و لجام در راه خداوند است.
روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۹۲
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: مَن قَضی لِأخیهِ المُؤمن حاجَةً کانَ کَمَن عَبَدَ الله دَهره.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسی که یک حاجت برادر مؤمن خود را برآورده سازد، مانند کسی است که تمام عمر خود را عبادت خدا کرده باشد.
الامالی شیخ طوسی، ص۴۸۱
الكليني عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ اَلْخَارِقِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أبَا عَبْدِاللهِ عَلَیْهِ‌السَّلامُ یَقُولُ: مَنْ مَشَی فِی حَاجَةِ أَخِیهِ اَلْمُؤْمِنِ یَطْلُبُ بِذَلِکَ مَا عِنْدَ اَللَّهِ حَتَّی تُقْضَی لَهُ کَتَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِکَ مِثْلَ أَجْرِ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَتَیْنِ وَ صَوْمِ شَهْرَیْنِ مِنْ أَشْهُرِ اَلْحُرُمِ، وَ اِعْتِکَافِهِمَا فِی اَلْمَسْجِدِاَلْحَرَامِ، وَ مَنْ مَشَی فِیهَا بِنِیَّةٍ وَ لَمْ تُقْضَ کَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِذَلِکَ مِثْلَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ، فَارْغَبُوا فِی اَلْخَیْرِ.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر کس قدمی در راه برآوردن حاجت برادر مؤمنش بردارد تا آن را برایش انجام دهد در حالی که با این کار آن‌چه نزد خداست را می‌جوید، خداوند عزوجل به پاداش این کار، برایش مثل ثواب یک حجّ و یک عمره پذیرفته شده و روزه دو ماه از ماه‌های حرام همراه با اعتکاف این دو ماه در مسجدالحرام بنویسد و هر کس در این راه با نیّت قدم بردارد اما نتواند انجام بدهد، خداوند به پاداش آن برای او مثل ثواب یک حجّ پذیرفته شده را می‌نویسد، پس در کار خیر رغبت داشته باشید.
الكافی، ج ۲، ص ۱۹۴
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی‌عُمَيْرٍ عَنِ الْحَكَمِ بْنِ أَيْمَنَ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ علیه‌السلام يَقُولُ: مَنْ طَافَ بِالْبَيْتِ أُسْبُوعاً كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ سِتَّةَ آلَافِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ دَرَجَةٍ. قَالَ: وَ زَادَ فِیهِ إِسْحَاقُ بْنُ عَمَّارٍ وَ قَضَى لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَاجَةٍ قَالَ: ثُمَّ قَالَ وَ قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ حَتَّى عَدَّ عَشْراً.
ابان بن تغلب گوید: شنیدم امام صادق علیه‌السلام مىفرمود: هر کس هفت شوط گرد خانه کعبه طواف کند، خداى عزوجل برایش شش هزار حسنه نویسد و شش هزار گناه از او بزداید و برایش شش هزار درجه بالا برد و اسحاق بن عمار افزود: و شش هزار حاجت او را برایش روا کند. سپس امام علیه‌السلام فرمود: و برآوردن حاجت مؤمن بهتر است از طوافى و طوافى و تا ده طواف شمرد.
اصول کافى، ج۳، ص ۲۷۸، روایت۶
