روایت: با محبت اهل‌بیت طواف کن
عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قال أَبِي‌جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ نَظَرَ إِلَى النَّاسِ يَطُوفُونَ حَوْلَ الْكَعْبَةِ، فَقَالَ: هَكَذَا كَانُوا يَطُوفُونَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ، إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ يَطُوفُوا ثُمَّ يَنْفِرُوا إِلَيْنَا فَيُعْلِمُونَا وَلاَيَتَهُمْ، وَ يَعْرِضُونَ عَلَيْنَا نُصْرَتَهُمْ. ثُمَّ قَرَأَ هَذِهِ الْآيَةَ: "فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النّٰاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ"، فَقَالَ: آلِ مُحَمَّدٍ، ثُمَّ قَالَ: إِلَيْنَا إِلَيْنَا.
فضيل بن یسار گفت امام باقر عليه‌السّلام به مردمى كه دور كعبه طواف می‌کردند نگاه كرد و فرمود: در جاهليّت این چنين طواف مى‌كردند! همانا به آنان امر شده كه طواف كنند، سپس به سوی ما بشتابند تا ولایتشان را به ما اعلام کنند و يارى‌‌شان را بر ما عرضه كنند. سپس اين آيه را قرائت فرمود: پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده [آیه۳۷، سوره ابراهیم]، فرمود: یعنی آل محمد؛ سپس فرمود: یعنی به سوی ما، به سوی ما.
تفسیر البرهان، ج۳، ص۳۱۶
عَنْ سَدِيرٍ قَالَ: سَمِعْتُ الإمام محمد الباقر علیه‌السلام وَ هُوَ دَاخِلٌ وَ أَنَا خَارِجٌ وَ أَخَذَ بِيَدِي، ثُمَ اسْتَقْبَلَ الْبَيْتَ فَقَالَ: يَا سَدِيرُ! إِنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَنْ يَأْتُوا هَذِهِ الْأَحْجَارَ فَيَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ يَأْتُونَا فَيُعْلِمُونَا وَلَايَتَهُمْ لَنَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ: "وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى"، ثُمَّ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ: إِلَى وَلَايَتِنَا. ثُمَّ قَالَ: يَا سَدِيرُ! فَأُرِيكَ الصَّادِّينَ عَنْ دِينِ اللَّهِ، ثُمَّ نَظَرَ إِلَى أَبِي‌حَنِيفَةَ وَ سُفْيَانَ الثَّوْرِيِّ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ وَ هُمْ حَلَقٌ فِي الْمَسْجِدِ، فَقَالَ: هَؤُلَاءِ الصَّادُّونَ عَنْ دِينِ اللَّهِ بِلَا هُدًى مِنَ اللَّهِ وَ لَا كِتَابٍ مُبِينٍ، إِنَّ هَؤُلَاءِ الْأَخَابِثَ لَوْ جَلَسُوا فِي بُيُوتِهِمْ فَجَالَ النَّاسُ فَلَمْ يَجِدُوا أَحَداً يُخْبِرُهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ عَنْ رَسُولِهِ صلی الله علیه و آله حَتَّى يَأْتُونَا فَنُخْبِرَهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ عَنْ رَسُولِهِ صلی الله علیه و آله.
سدير می‌گويد: زمانى كه امام محمد باقر علیه‌السلام وارد مسجدالحرام می‌شد و من خارج می‌شدم، دست مرا گرفت و رو به كعبه کرد و فرمود: اى سدير! همانا مردم امر شدند كه نزد اين سنگ‌ها [كعبه] بیايند و گرد آن طواف كنند، سپس نزد ما بیايند و ولايتشان را نسبت به ما اعلام دارند، و اين کلام خداست که فرمود: «و من هر کس را توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود می‌آمرزم» [آیه ۸۲ طه]. آن‌گاه با دست به سينه‌اش اشاره كرد و فرمود: یعنی به سوى ولايت ما هدایت شود.
سپس فرمود: اى سدير! بازدارندگان از دین خدا را به تو نشان خواهم داد، سپس به ابوحنيفه و سفيان ثورى در آن زمان نگریست در حالی که در مسجد حلقه زده بودند، و فرمود: اين‌هايند كه بدون هدايت از جانب خدا و کتابی روشن، بازدارندگان از دین خدا هستند. همانا اين خبیثان اگر در خانه‌هاى خود می‌نشستند، مردم به جستجو می‌افتادند و كسی را نمی‌یافتند تا از خداوند تبارک و تعالى و رسولش به آنها خبر بدهد، تا این‌که نزد ما می‌آمدند و ما به آنها از خداوند تبارک و تعالى و رسولش صلی الله علیه وآله خبر می‌داديم.
كافی، ج۱، ص۳۹۲ و بحارالأنوار، ج۴۷، ص۳۶۴
