روایت: امام حسین کشته جلسه بنی‌ساعده
عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي‌حَمْزَةَ عَنْ أَبِي‌بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ "مٰا يَكُونُ مِنْ نَجْوىٰ ثَلاٰثَةٍ إِلاّٰ هُوَ رٰابِعُهُمْ وَ لاٰ خَمْسَةٍ إِلاّٰ هُوَ سٰادِسُهُمْ وَ لاٰ أَدْنىٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لاٰ أَكْثَرَ إِلاّٰ هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مٰا كٰانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمٰا عَمِلُوا يَوْمَ اَلْقِيٰامَةِ إِنَّ اَللّٰهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ" قَالَ: نَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ فِي فُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ وَ أَبِي‌عُبَيْدَةَ بْنِ اَلْجَرَّاحِ وَ عَبْدِاَلرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ وَ سَالِمٍ مَوْلَى أَبِي‌حُذَيْفَةَ وَ اَلْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ حَيْثُ كَتَبُوا اَلْكِتَابَ بَيْنَهُمْ وَ تَعَاهَدُوا وَ تَوَافَقُوا لَئِنْ مَضَى مُحَمَّدٌ لاَ يَكُونُ اَلْخِلاَفَةُ فِي بَنِي‌هَاشِمٍ وَ لاَ اَلنُّبُوَّةُ أَبَداً، فَأَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِمْ هَذِهِ اَلْآيَةَ. قَالَ: قُلْتُ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ "أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنّٰا مُبْرِمُونَ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنّٰا لاٰ نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْوٰاهُمْ بَلىٰ وَ رُسُلُنٰا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ". قَالَ: وَ هَاتَانِ اَلْآيَتَانِ نَزَلَتَا فِيهِمْ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ. قَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ: لَعَلَّكَ تَرَى أَنَّهُ كَانَ يَوْمٌ يُشْبِهُ يَوْمَ كَتْبِ اَلْكِتَابِ إِلاَّ يَوْمَ قَتْلِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ؟ وَ هَكَذَا كَانَ فِي سَابِقِ عِلْمِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِي أَعْلَمَهُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنْ إِذَا كُتِبَ اَلْكِتَابُ قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ وَ خَرَجَ اَلْمُلْكُ مِنْ بَنِي‌هَاشِمٍ، فَقَدْ كَانَ ذَلِكَ كُلُّهُ...
ابوبصير از امام صادق عليه‌السّلام درباره آيه «مٰا يَكُونُ مِنْ نَجْوىٰ ثَلاٰثَةٍ إِلاّٰ هُوَ رٰابِعُهُمْ وَ لاٰ خَمْسَةٍ إِلاّٰ هُوَ سٰادِسُهُمْ وَ لاٰ أَدْنىٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لاٰ أَكْثَرَ إِلاّٰ هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مٰا كٰانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمٰا عَمِلُوا يَوْمَ اَلْقِيٰامَةِ إِنَّ اَللّٰهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ»: هيچ نجوایی ميان سه تن نيست، مگر اين كه او چهارمين آنهاست و نه ميان پنج تن، مگر اين كه او ششمين آنهاست و نه كمتر از اين و نه بيشتر، مگر اين كه هر كجا باشند او با آنهاست. آنگاه، روز قيامت آنان را به آن‌چه كردهاند خبر می‌دهد؛ زيرا خدا به هر چيزی داناست [آیه۷ سوره مجادله] فرمود: اين آيه درباره فلان [اولی] و فلان [دومی] و ابوعبيده جراح و عبدالرحمن بن عوف و سالم غلام ابي‌حذيفه و مغيرة بن شعبه نازل شد، از آنجا که اين‌ها بین خودشان نوشته‌ای نوشتند و تعاهد و توافق کردند كه اگر محمّد درگذشت، ابداً نبايد خلافت و نبوت در بنى‌هاشم باشد. پس خداوند درباره آنها اين آيه را نازل فرمود. گفتم: «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنّٰا مُبْرِمُونَ، أَمْ يَحْسَبُونَ أَنّٰا لاٰ نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْوٰاهُمْ بَلىٰ وَ رُسُلُنٰا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ»: بلکه آنان در کار ابرام کردند، پس ما هم ابرام میورزيم، آيا میپندارند كه ما راز آنها و نجوايشان را نمیشنويم؟ چرا و فرستادگان ما نزد آنان ثبت میكنند [آیه۷۹و۸۰ سوره زخرف]. فرمود: و اين دو آيه در مورد آنها در آن روز نازل شد. شاید تو فکر می‌کنی روزی غیر از روز قتل حسین علیه‌السلام شبیه روزی که آن قرارداد نوشته شد باشد؟ و این گونه در علم خدای عزوجل كه آن را تعلیم رسول خدا کرد بود كه هنگامی که این قرارداد نوشته می‌شود حسین کشته می‌شود و مُلک از بنی‌هاشم خارج می‌شود و قطعاً اين‌ها همه اتفاق می‌افتد...
الکافي ج ۸، ص ۱۷۹ و بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۲۴، ص ۳۶۵
