روایت: کلام امام، جانم را برای امام زمان نگه می‌دارم
أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عن عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ أَخِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَبِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ يَحْيَى بْنِ سَامٍ عَنْ أَبِي‌خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ عَنْ أَبِي‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام أَنَّهُ قَالَ: كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ، ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ، فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ، فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ، قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ، أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ.
ابو خالد كابلى از امام باقر عليه‌السّلام: گویى مى‌بينم كه قومى در مشرق خروج كرده‌اند و حقّ را می‌طلبند ولى به آنها داده نمى‌شود، سپس دوباره آن را می‌طلبند و به آنان داده نمى‌شود. پس هنگامی‌که چنين مى‌بينند شمشيرهاى خود را بر گردن خويش مى‌‌نهند [آماده پیکار می‌شوند]، پس آنچه مى‌‌خواهند به ايشان داده می‌شود اما قبول نمى‌كنند تا اين‌كه قيام می‌کنند و آن را به كسى رد نمی‌کنند مگر به صاحب شما. كشتگان آنها شهيدند، بدانيد اگر من آن را درک مى‌کردم، حتماً جان خود را براى صاحب اين امر نگاه مى‌داشتم.
الغيبة للنعماني، ج۱، ص۲۷۳ و بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام، ج ۵۲، ص ۲۴۳
