منتخب: نگاه 17
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمةالله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
خانه متقی خانه‌ای است که علی‌بن‌موسی‌الرضا (علیه‌السلام) در آن آمده، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در آن آمده، به‌دینم! فاطمه‌زهرا (علیهاالسلام) در آن آمده، به‌ایمانم! جوادالأئمه (علیه‌السلام) در آن آمده، به‌ایمانم! امام‌حسین (علیه‌السلام) در آن آمده، کجا در خانه شما آمده؟! چه‌کسی به‌غیر از شیطان در خانه شما آمده‌است؟! شیطان هم این تلویزیون را برای شما آورده، کجایی؟! تو باید سنخه شوی، رفیق باشی که آن‌ها به خانه‌ات بیایند. شما با من رفیق هستید که این‌جا می‌آیید، اگر رفیق نباشید که نمی‌آیید. شما باید با آن‌ها رفیق باشید، سنخه باشید، امرشان را اطاعت کنید؛ خب به خانه‌تان می‌آیند. [۲] قربان‌تان بروم، اصلاً این‌جا پرورشگاه توحید است، پرورشگاه ولایت است، پرورشگاه قرآن است، پرورشگاه توحید است. تو توجّه کن! تو داری ولایت را پرورش می‌دهی، توحید را پرورش می‌دهی، قرآن را پرورش می‌دهی. مگر تو کم‌کسی هستی؟! چرا در پرورشگاه شیطان می‌روی؟! شیطان می‌خواهد شهوتت را پرورش بدهی، خیال باطل را قبول کنی و تسلیم آن بشوی. اصلاً خجالت نمی‌کشی؟! [۳]
به‌من می‌گویند حرف امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را بزن! تو چه نقشی از امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) داری؟! تو هنوز نقش تلویزیون، ویدیو و ماهواره داری؛ تو این نقش‌ها را داری! این به امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) چه مربوط؟! اگر بخواهی اتّصال به امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) باشی، باید دستت به تلویزیون و ماهواره و رادیو و جای دیگر نباشد. شما باید دستت به ریسمان حبل‌المتین باشد، دستت به‌جای دیگر نباشد؛ آن‌وقت اتّصال به امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) است. اگر فکرت در این‌باشد که پای تلویزیون و ویدیو و ماهواره بروی و معصیت و خوشی کنی، دیگر فرصت و لیاقت بیتوته با خدا و امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را نداری.
بشر وقتی کار می‌کند، همیشه باید در فکر باشد که از کارش فارغ شود و برود با خدا و امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) حرف بزند؛ اما شما همیشه در فکر این هستید که گناه کنید! فقط می‌خواهید فارغ بشوید و پای تلویزیون و ویدیو بروید؛ به‌فکر معصیت و خوشی هستید. اُفّ بر شما! تُف حیف است. کجا شما بیتوته دارید؟! [۴] اگر دستت به تلویزیون و ماهواره و رادیو باشد، به ریسمان حبل‌المتین و امر وجود مبارک امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) نیست. شما دستت به تلویزیون و ماهواره و رادیو است، نه به ریسمان حبل‌المتین! حبل‌المتین، امر وجود مبارک امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) است. اگر دستت به حبل‌المتین نباشد؛ آن‌وقت می‌گوید بی‌دین از دنیا می‌روی.
امام‌رضا (علیه‌السلام) گفت: ما را زیارت می‌کنند، اما به امر ما نیستند، زیارت کارشان است. تمام این‌ها زیارت‌شان ردّ است. حالا زیارت امام‌رضا (علیه‌السلام) برو! چه‌کسی را می‌خواهی؟! کجا هستی؟! تو مَستی! مَست که حالی‌اش نیست! تو حالی‌ات نیست که ویدیو و ماهواره و تلویزیون و این دستگاه‌ها را می‌زنی، حالی‌ات نیست.
جان من! برو نصف‌شب با خدا و امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) عشق‌بازی کن! به تمام آیات قرآن! به امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) گفتم، وقتی آقا گفت: خوشی تمام شد، گفتم: دو تا خوشی هست: یکی آدم خدمت امام‌زمانش باشد، یکی بیتوته‌شب که برود با خدا حرف بزند و با او بیتوته کند. اویس همین‌جور بود. حالا پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌گوید: برادر من است. [۵] این‌قدر بیتوته‌شب به مؤمن لذّت می‌دهد، انگار که در مقابل امام‌زمانش ایستاده‌است. تو تا نصف‌شب پای این بی‌صاحبی که تلویزیون و ویدیو را خلق کرده می‌نشینی؛ آن‌وقت بلند می‌شوی نماز شب بخوانی و بیتوته کنی؟! جانم! این تلویزیون شما را هروئینی کرده‌است، صبح که می‌خواهی نماز بخوانی، مثل هروئینی‌ها هستی. [۶]
شناسایی امام، معرفت به امام است. ما زیارت که می‌رویم، زیارت این‌است که تجدید عهد کنی با امام‌رضا (علیه‌السلام) که تا می‌شود گناه نکنیم. تجدید کنی که دنبال خلق نرویم. آقاجان! ما مثل آن‌کسی نباشیم که مَحرم نامَحرم می‌شود [عباس که حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) راهش نداد] و نامَحرم مَحرم [اما به سلمان و ابوذر و میثم و مقداد گفت بیایید ببینمتان]؛ ما نامَحرمیم؛ تو را به‌حق مادرت‌زهرا (علیهاالسلام) ما را مَحرم کن! شما هم باید با این عشق‌ها زندگی کنید! اصل، شناخت امام است. عزیز من! گریه امام‌حسین یعنی این! این‌چه گریه‌ای است که آن‌جا زیر قبّه امام‌حسین (علیه‌السلام) گریه کردی و بیرون آمدی و بعد پای تلویزیون رنگی می‌روی؟! این‌چه گریه‌ای است؟! کجا پای تلویزیون و ماهواره و این حرف‌ها می‌روید؟! اُفّ بر تو! اُفّ! نه تُف! چه‌کار می‌کنی؟! [۷]
