روایت: آیات حجاب
«يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَ رِيشًا و لِبَاسُ التَّقْوَیَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (۲۶ اعراف) يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَ قَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ»[۱]
ای فرزندان آدم! در حقيقت ما برای شما لباسی فرو فرستاديم كه عورت‌های شما را پوشيده می‌دارد و (برای شما) زينتی است (ولی) بهترين جامه (لباس) تقوا است. اين از نشانه‌های (قدرت) خداست. باشد كه متذكر شوند
ای فرزندان آدم! زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد؛ چنان که پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند و لباسشان را از ايشان بركند تا عورت‌هايشان را بر آنان نمايان كند. در حقيقت او و قبيله‌اش شما را از آنجا كه آنها را نمی‌بينيد، می‌بينند. ما شياطين را دوستان كسانی قرار داديم كه ايمان نمی‌آورند.
«وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَی وَ أَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَ آتِينَ الزَّكَاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ، إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا»[۲]
و در خانه‌هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليت قديم، زينت‌های خود را آشكار مكنيد و نماز برپا داريد و زكات بدهيد و خدا و فرستاده‌اش را فرمان بريد. خدا فقط می‌خواهد آلودگی را از شما اهل‌بیت (پيامبر) بزدايد و شما را پاک و پاكيزه گرداند.
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَی طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَ لَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَ اللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَ إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا»[۳]
ای كسانی كه ايمان آورده‌ايد! داخل اتاق‌های پيامبر مشويد؛ مگر آن كه برای (خوردن) طعامی به شما اجازه داده شود (آن هم) بی آن كه در انتظار پختهشدن آن باشيد. ولی هنگامی كه دعوت شديد، داخل گرديد و وقتی غذا خورديد، پراكنده شويد؛ بی آنكه سرگرم سخنی گرديد. اين (رفتار) شما پيامبر را می‌رنجاند، و(لی) از شما شرم می‌دارد و حال آن كه خدا از حق(گويی) شرم نمی‌كند و چون از زنان (پيامبر) چيزی خواستيد، از پشت پرده از آنان بخواهيد. اين برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاكيزه‌تر است و شما حق نداريد رسول خدا را برنجانيد و مطلقاً (نبايد) زنانش را پس از (مرگ) او به نكاح خود درآوريد؛ چرا كه اين (كار) نزد خدا همواره (گناهی) بزرگ است.
«لَّا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَ لَا أَبْنَائِهِنَّ وَ لَا إِخْوَانِهِنَّ وَ لَا أَبْنَاء إِخْوَانِهِنَّ وَ لَا أَبْنَاء أَخَوَاتِهِنَّ وَ لَا نِسَائِهِنَّ وَ لَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ وَ اتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَی كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا»[۴]
بر زنان در مورد پدران و پسران و برادران و پسران برادران و پسران خواهران و زنان (همكيش) و غلامانشان گناهی نيست (كه ديده شوند) و بايد از خدا پروا بداريد كه خدا همواره بر هر چيزی گواه است.
صفحاتی که به این آیه/روایت ارجاع داده‌اند
«يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَی أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا»[۵]
ای پيامبر! به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: پوشش‌های خود را بر خود فروتر گيرند. اين برای آن كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند (به احتياط) نزديکتر است و خدا آمرزنده مهربان است.
«قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُيُوبِهِنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَی عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»[۶]
به مردان با ايمان بگو ديده فرو نهند و پاكدامنی ورزند كه اين برای آنان پاكيزه‌تر است؛ زيرا خدا به آن چه می‌كنند آگاه است
و به زنان با ايمان بگو: ديدگان خود را [از حرام] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زينت خود را آشكار نگردانند مگر آنچه از آن كه طبعاً پيداست. و بايد روسرى خود را بر گریبان‌هایشان [فرو] اندازند، و زينت خود را آشکار نکنند؛ مگر براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همكيش] خودشان يا غلامانشان يا خدمت‌كارانشان از مردانی كه زیرکی ندارند يا كودكانى كه بر عورتهاى زنان آگاه نیستند؛ و پاهاى خود را [به گونه‌اى به زمين] نكوبند تا آنچه از زينتشان نهفته مى‌دارند معلوم گردد. و اى مؤمنان، همگى به درگاه خدا توبه كنيد، باشد که رستگار شويد.
}}
