روایت: ولایت شرط قبولی تمام اعمال
محمّد بن مسلم قال سَمِعْتُ أَبَاجَعْفَرٍ عَلَیْهِ‌اَلسَّلاَمُ یَقُولُ: کُلُّ مَنْ دَانَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِعِبَادَةٍ یُجْهِدُ فِیهَا نَفْسَهُ وَ لاَ إِمَامَ لَهُ مِنَ اَللَّهِ فَسَعْیُهُ غَیْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَیِّرٌ وَ اَللَّهُ شَانِئٌ لِأَعْمَالِهِ -إِلَی أَنْ قَالَ- وَ إِنْ مَاتَ عَلَی هَذِهِ اَلْحَالِ مَاتَ مِیتَة کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ اِعْلَمْ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ أَئِمَّهَ اَلْجَوْرِ وَ أَتْبَاعَهُمْ لَمَعْزُولُونَ عَنْ دِینِ اَللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا فَأَعْمَالُهُمُ اَلَّتِی یَعْمَلُونَهَا کَرَمادٍ اِشْتَدَّتْ بِهِ اَلرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ لا یَقْدِرُونَ مِمّا کَسَبُوا عَلی شَیْءٍ ذلِکَ هُوَ اَلضَّلالُ اَلْبَعِید.
محمّد بن مسلم گوید از امام باقر علیه‌السلام شنیدم که فرمود: هر که با عبادت برای خداوند عز و جل خود را به رنج و زحمت افکند اما امامی از جانب خدا نداشته باشد، کوشش او پذیرفته نمی‌شود و گمراه و سرگشته است و خداوند کارهای او را دشمن دارد... و چنان چه با این حال بمیرد مرگش با حالت کفر و نفاق می‌باشد، و بدان ای محمّد [بن مسلم] پیشوایان ستم و پیروان آن‌ها از دین خدا به دورند، گمراهند و گمراه می‌کنند و اعمالی که انجام می‌دهند به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد، از آن چه به دست آورده‌اند هیچ [بهره‌ای] نمی‌توانند ببرند، این است همان گمراهی دور و دراز.
وسائل الشيعة، ج ۱، ص۱۱۸، ح ۱، باب ۲۹ از ابواب مقدمة العبادات
