روایت: ولایت شرط قبولی تمام اعمال

محمّد بن مسلم قال سَمِعْتُ أَبَاجَعْفَرٍ عَلَیْهِ‌اَلسَّلاَمُ یَقُولُ: کُلُّ مَنْ دَانَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِعِبَادَةٍ یُجْهِدُ فِیهَا نَفْسَهُ وَ لاَ إِمَامَ لَهُ مِنَ اَللَّهِ فَسَعْیُهُ غَیْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَیِّرٌ وَ اَللَّهُ شَانِئٌ لِأَعْمَالِهِ -إِلَی أَنْ قَالَ- وَ إِنْ مَاتَ عَلَی هَذِهِ اَلْحَالِ مَاتَ مِیتَة کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ اِعْلَمْ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ أَئِمَّهَ اَلْجَوْرِ وَ أَتْبَاعَهُمْ لَمَعْزُولُونَ عَنْ دِینِ اَللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا فَأَعْمَالُهُمُ اَلَّتِی یَعْمَلُونَهَا کَرَمادٍ اِشْتَدَّتْ بِهِ اَلرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ لا یَقْدِرُونَ مِمّا کَسَبُوا عَلی شَیْءٍ ذلِکَ هُوَ اَلضَّلالُ اَلْبَعِید.

محمّد بن مسلم گوید از امام باقر علیه‌السلام شنیدم که فرمود: هر که با عبادت برای خداوند عز و جل خود را به رنج و زحمت افکند اما امامی از جانب خدا نداشته باشد، کوشش او پذیرفته نمی‌شود و گمراه و سرگشته است و خداوند کارهای او را دشمن دارد... و چنان چه با این حال بمیرد مرگش با حالت کفر و نفاق می‌باشد، و بدان ای محمّد [بن مسلم] پیشوایان ستم و پیروان آن‌ها از دین خدا به دورند، گمراهند و گمراه می‌کنند و اعمالی که انجام می‌دهند به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد، از آن چه به دست آورده‌اند هیچ [بهره‌ای] نمی‌توانند ببرند، این است همان گمراهی دور و دراز.

وسائل الشيعة، ج ۱، ص۱۱۸، ح ۱، باب ۲۹ از ابواب مقدمة العبادات

***

زرارة عن أَبِي‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قَالَ: بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْيَاءَ؛ عَلَى الصَّلَاةِ والزَّكَاةِ والْحَجِّ والصَّوْمِ والْوَلَايَةِ. قَالَ زُرَارَةُ: فَقُلْتُ وَ أَیُّ شَیْءٍ مِنْ ذَلِکَ أَفْضَلُ؟ فقالَ: الوَلایَةُ أَفْضَلُ، لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَالْوَالِي هُوَ الدَّلِيلُ عَلَيْهِنَّ -إلى أن قال- ذُرْوَةُ الأمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفتاحُهُ وَ بابُ الأشیاءِ وَ رِضا الرحمانِ الطاعةُ للإمامِ بعدَ معرفَتِهِ، أما لَو أنَّ رَجُلاً قامَ لَیلَهُ و صامَ نَهارَهُ و تَصَدَّقَ بِجَمیعِ مالِهِ و حَجَّ جَمیعَ دَهرِهِ و لَم یَعرِف وِلایَةَ وَلِیِّ اللّهِ فَیُوالِیَهُ و یَکونَ جَمیعُ أعمالِهِ بِدَلالَتِهِ إلَیهِ، ما کانَ لَهُ عَلَی اللّهِ جَلَّ و عَزَّ حَقٌّ فی ثَوابِهِ و لا کانَ مِن أهلِ الإِیمانِ.

زراره از امام باقر علیه‌السلام فرمود: اسلام بر پنج چیز بنا نهاده شده است: بر نماز و زکات و حج و روزه و ولایت. زراره می‌گوید گفتم: از میان آن‌ها کدام برتر است؟ فرمود: ولایت برتر است؛ زیرا ولایت کلید آن‌هاست و صاحب ولایت، راهنما به سوی آن‌ها باشد. تا آنجا که فرمود: اوج امر و رأس آن و کلید آن و در هر چیز و رضای خدا، اطاعت امام پس از معرفت اوست. اما اگر شخصی شبش را [برای عبادت] به پا خیزد و روزش را روزه بگیرد و تمام مالش را صدقه دهد و تمام عمرش را حج بگزارد، و معرفت به ولایت ولی خدا نداشته باشد که او را دوست بدارد و اولی به تصرفش بداند و تمام اعمالش به سوی خدا با راهنمایی او باشد، حق درخواست ثواب از خداوند عزوجل را ندارد و از اهل ایمان نیست.

وسائل الشيعة، ج ۱، ص ۱۳ و ۱۱۹، ح ۲

[ فهرست روایات ]

صفحاتی که به این روایت ارجاع داده‌اند