منتخب: مجلس امام حسین 3: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{بسم الله}} '''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته''' ''...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
{{صوت منتخب|majles-imam-hossein-3}} | {{صوت منتخب|majles-imam-hossein-3}} | ||
| − | شما بیشتر مجلس‌هایتان الآن چوب‌بست است، مردم را جمع می‌کنید؛ اما خودتان یک خیال دیگری دارید، این به امام حسین {{علیه}} چه؟ روایتش را بگویم. امام صادق {{علیه}} آمد برود، دید | + | شما بیشتر مجلس‌هایتان الآن چوب‌بست است، مردم را جمع می‌کنید؛ اما خودتان یک خیال دیگری دارید، این به امام حسین {{علیه}} چه؟ روایتش را بگویم. امام صادق {{علیه}} آمد برود، دید یک نفر دارد یک چیزی را می‌فروشد، گفت: من از شیعه‌های امام صادق {{علیه}} هستم، بیایید از من بخرید! حضرت فرمود: این ما را دکّان کرده! اغلب مجلس‌ها دکّان است، توی دکّان نروید! یک دکّانی است، باز می‌روی یک چیز می‌خری. یک دکّانی است، می‌روی؛ تو را می‌خرند. {{توضیح|به دینم، اگر بخواهم این حرف‌ها را بزنم، به ایمانم! خودش دارد می‌آید.}} |
| − | جانم! حواس‌تان را جمع کنید! هر مجلسی | + | جانم! حواس‌تان را جمع کنید! هر مجلسی نروید! ببین ریشه مجلس به کجا بند است؟ به حسین {{علیه}} بند است؛ یا به خلق بند است؟ خب نفهمیدند که این کار را کردند. اصلاً جگر من خون است! نمی‌توانم حرفم را بزنم. امروز باید بشر بیدار باشد. اگر بیدار نباشید، یک وقت سر از توی جهنّم درآوردید. توی مجلس امام حسین {{علیه}} هستید، والله، به‌دینم، سر از توی جهنّم در می‌آورید. کجا هستید؟ این‌جا برای چه جمع شدید؟ |
| − | گفتم: هر گریه‌ای که گریه نیست. روایت داریم: به قدر بال مگس این‌جا چشمت | + | گفتم: هر گریه‌ای که گریه نیست. روایت داریم: به قدر بال مگس این‌جا چشمت تَر شود، خدا از گناهانت می‌گذرد؛ اگر گناه انس و جنّ داشته باشی؛ اما این اشک اتّصال به اشک امام زمان {{عج}} باشد؛ نه این‌که جمع شدید، دارید یک کس دیگری را تشویق می‌کنیپ |
| + | !؛ مثل همان‌ها، هفت میلیون نفر طرف عمر و ابابکر رفتند. علی امیرالمؤمنین {{علیه}} را تنها گذاشتند. | ||
| − | امروز جوانان عزیز! آقایان عزیز، باید مستقل باشید! خودتان را نفروشید! حرف من این است. ببین سلمان مستقل بود؛ چقدر می‌ساخت! تو این نیست که | + | امروز جوانان عزیز! آقایان عزیز، باید مستقل باشید! خودتان را نفروشید! حرف من این است. ببین سلمان مستقل بود؛ چقدر می‌ساخت! تو این نیست که بخواهید خوش باشید. هر کجا می‌خواهید بروید خوش باشید. چهار تا از این جوان‌های ژیگول میگول توی مجلس‌هاست، می‌روید و می‌خندید و می‌زنید و می‌خورید و چراغانی هم کردید؛ این مجلس امام حسین {{علیه}} است؟! خودتان را گول نزنید! این مجلس امام حسین {{علیه}} نیست. مجلس امام حسین {{علیه}} یک گَل و گوشه‌ای است. {{ارجاع|اربعین 85}} |
| − | خیلی ما توجّه‌مان کم است. حالا روایتش را می‌خواهید؟ ملائکه | + | خیلی ما توجّه‌مان کم است. حالا روایتش را می‌خواهید؟ ملائکه می‌آیند در مجلس امام حسین {{علیه}}، می‌بینند مجلس تمام شده است، به حضرت رضا قسم، این دور هم نشستن شما همان مجلس است. {{درباره متقی|مگر من به بنده‌زاده نگفتم؟! اگر خواستی گچ‌های خانه را، {{توضیح|إنشاءالله می‌خواهد یک بنّایی کند.}} بکنی، باید این‌ها را در بیابان بریزی، ملائکه آسمان بیایند پرهایشان را به این‌ها بمالند، در جوّ آسمان بروند و بگویند چه کسی مثل من است؟}} |
| − | حالا چرا ملائکه مقرّب | + | حالا چرا ملائکه مقرّب می‌آیند؟ الآن شما زیارت‌نامه می‌خوانید. گویا سلام می‌دهد ملائکه مقرّب حافظ قبر آقا امام رضا {{علیه}} است. حافظ بودن قبر امام رضا {{علیه}}؛ نه حافظ بودن خود امام رضا {{علیه}} است، امام رضا {{علیه}} حافظ تمام خلقت است؛ اما حافظ شماهاست. حالا می‌آیند در مجلس امام حسین {{علیه}}، پرهایشان را به سینه دیوار می‌مالند، پرش می‌کنند در ماوراء. به چه می‌نازد ملائکه مقرّب؟ به این می‌نازد که در مجلس امام حسین {{علیه}} نزول کرده است. آن نزولی که در جوّ آسمان‌ها این ملائکه کرده است، این نزول باعث می‌شود که پرش کند به آسمان با افتخار. {{ارجاع|مشهد 84؛ حضرت زهرا}} |
| − | ولایت را از ما گرفتند، جلسه [بنی‌ساعده] به ما دادند. چرا بیدار نمی‌شوید؟ علی {{علیه}} و زهرا {{علیها}} را از ما گرفتند، چه چیزی به ما دادند؟ مجلس به ما دادند! کجا | + | ولایت را از ما گرفتند، جلسه [بنی‌ساعده] به ما دادند. چرا بیدار نمی‌شوید؟ علی {{علیه}} و زهرا {{علیها}} را از ما گرفتند، چه چیزی به ما دادند؟ مجلس به ما دادند! کجا نشستیپ؟ شما توی مجلس امام حسین نشستید؛ اما به امام حسین قسم، از آن‌هایی هستید که رفتید از برای زهرا {{علیها}} هیزم جمع کنید که خانه زهرا {{علیها}} را آتش بزنید! شما توی مجلس امام حسین {{علیه}} نشستیپ؛ از آن‌هایید! عناد دارید؛ خیال کردید مجلس امام حسین {{علیه}} رفتید. |
| − | آخر بی‌انصاف بی‌رحم! | + | آخر بی‌انصاف بی‌رحم! شما روضه‌خوانی گرفتید، این مجلس امام حسین {{علیه}} نیست، این جلسه بنی‌ساعده است. این خودش را می‌خواهد بزرگ کند، این عدالت و صداقت ندارد، این رحم و مروّت ندارد، دارد روضه می‌خواند؛ خب آخر تو چه انصافی داری؟ حالا این روضه می‌خواند، این روضه است؟ ملائکه می‌آیند، لعنت می‌کنند به این مجلس؛ نه این‌که پرهایشان را بمالند به مجلس، این مجلس‌ها که ما داریم، والله، خدا می‌داند روی امر است، هیچ نیست، نه پایین دارد، نه بالا دارد، هیچ ندارد؛ فقط ولایت از آن می‌جوشد. |
مجلسی بروید که ولایت از آن بجوشد، چرا به شما می‌گوید آخرالزّمان برو کنار! به خیر و شرّ مردم شرکت نکن؟ می‌فهمد، خدا می‌داند مجلس نیست دیگر، او می‌داند مجلس نیست، می‌گوید برو کنار! پس من دوباره تکرار می‌کنم: إنشاءالله امیدوارم اشخاصی که مجلس می‌گیرند، مجلس عدالت بگیرند. مجلس سخاوت بگیرند. مجلسی بگیرند که {{متمایز|قال الصّادق، قال‌الباقر}} باشد. عزیزان من! من به همه کسانی‌که این نوار مرا گوش می‌دهند، ابلاغ می‌کنم در هر جایی نروید! توجّه کنید به هر کجا می‌روید، چون‌که پیامبر {{صلی}} فرمود، امام صادق {{علیه}} فرمود: به خیر و شرّ مردم شرکت نکنید! خیرشان هم شرّ است. {{ارجاع|عدالت 85}} | مجلسی بروید که ولایت از آن بجوشد، چرا به شما می‌گوید آخرالزّمان برو کنار! به خیر و شرّ مردم شرکت نکن؟ می‌فهمد، خدا می‌داند مجلس نیست دیگر، او می‌داند مجلس نیست، می‌گوید برو کنار! پس من دوباره تکرار می‌کنم: إنشاءالله امیدوارم اشخاصی که مجلس می‌گیرند، مجلس عدالت بگیرند. مجلس سخاوت بگیرند. مجلسی بگیرند که {{متمایز|قال الصّادق، قال‌الباقر}} باشد. عزیزان من! من به همه کسانی‌که این نوار مرا گوش می‌دهند، ابلاغ می‌کنم در هر جایی نروید! توجّه کنید به هر کجا می‌روید، چون‌که پیامبر {{صلی}} فرمود، امام صادق {{علیه}} فرمود: به خیر و شرّ مردم شرکت نکنید! خیرشان هم شرّ است. {{ارجاع|عدالت 85}} | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۱
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
شما بیشتر مجلس‌هایتان الآن چوب‌بست است، مردم را جمع می‌کنید؛ اما خودتان یک خیال دیگری دارید، این به امام حسین (علیه‌السلام) چه؟ روایتش را بگویم. امام صادق (علیه‌السلام) آمد برود، دید یک نفر دارد یک چیزی را می‌فروشد، گفت: من از شیعه‌های امام صادق (علیه‌السلام) هستم، بیایید از من بخرید! حضرت فرمود: این ما را دکّان کرده! اغلب مجلس‌ها دکّان است، توی دکّان نروید! یک دکّانی است، باز می‌روی یک چیز می‌خری. یک دکّانی است، می‌روی؛ تو را می‌خرند. (به دینم، اگر بخواهم این حرف‌ها را بزنم، به ایمانم! خودش دارد می‌آید.)
جانم! حواس‌تان را جمع کنید! هر مجلسی نروید! ببین ریشه مجلس به کجا بند است؟ به حسین (علیه‌السلام) بند است؛ یا به خلق بند است؟ خب نفهمیدند که این کار را کردند. اصلاً جگر من خون است! نمی‌توانم حرفم را بزنم. امروز باید بشر بیدار باشد. اگر بیدار نباشید، یک وقت سر از توی جهنّم درآوردید. توی مجلس امام حسین (علیه‌السلام) هستید، والله، به‌دینم، سر از توی جهنّم در می‌آورید. کجا هستید؟ این‌جا برای چه جمع شدید؟
گفتم: هر گریه‌ای که گریه نیست. روایت داریم: به قدر بال مگس این‌جا چشمت تَر شود، خدا از گناهانت می‌گذرد؛ اگر گناه انس و جنّ داشته باشی؛ اما این اشک اتّصال به اشک امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) باشد؛ نه این‌که جمع شدید، دارید یک کس دیگری را تشویق می‌کنیپ !؛ مثل همان‌ها، هفت میلیون نفر طرف عمر و ابابکر رفتند. علی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را تنها گذاشتند.
امروز جوانان عزیز! آقایان عزیز، باید مستقل باشید! خودتان را نفروشید! حرف من این است. ببین سلمان مستقل بود؛ چقدر می‌ساخت! تو این نیست که بخواهید خوش باشید. هر کجا می‌خواهید بروید خوش باشید. چهار تا از این جوان‌های ژیگول میگول توی مجلس‌هاست، می‌روید و می‌خندید و می‌زنید و می‌خورید و چراغانی هم کردید؛ این مجلس امام حسین (علیه‌السلام) است؟! خودتان را گول نزنید! این مجلس امام حسین (علیه‌السلام) نیست. مجلس امام حسین (علیه‌السلام) یک گَل و گوشه‌ای است. [۲]
خیلی ما توجّه‌مان کم است. حالا روایتش را می‌خواهید؟ ملائکه می‌آیند در مجلس امام حسین (علیه‌السلام)، می‌بینند مجلس تمام شده است، به حضرت رضا قسم، این دور هم نشستن شما همان مجلس است. مگر من به بنده‌زاده نگفتم؟! اگر خواستی گچ‌های خانه را، (إنشاءالله می‌خواهد یک بنّایی کند.) بکنی، باید این‌ها را در بیابان بریزی، ملائکه آسمان بیایند پرهایشان را به این‌ها بمالند، در جوّ آسمان بروند و بگویند چه کسی مثل من است؟
حالا چرا ملائکه مقرّب می‌آیند؟ الآن شما زیارت‌نامه می‌خوانید. گویا سلام می‌دهد ملائکه مقرّب حافظ قبر آقا امام رضا (علیه‌السلام) است. حافظ بودن قبر امام رضا (علیه‌السلام)؛ نه حافظ بودن خود امام رضا (علیه‌السلام) است، امام رضا (علیه‌السلام) حافظ تمام خلقت است؛ اما حافظ شماهاست. حالا می‌آیند در مجلس امام حسین (علیه‌السلام)، پرهایشان را به سینه دیوار می‌مالند، پرش می‌کنند در ماوراء. به چه می‌نازد ملائکه مقرّب؟ به این می‌نازد که در مجلس امام حسین (علیه‌السلام) نزول کرده است. آن نزولی که در جوّ آسمان‌ها این ملائکه کرده است، این نزول باعث می‌شود که پرش کند به آسمان با افتخار. [۳]
ولایت را از ما گرفتند، جلسه [بنی‌ساعده] به ما دادند. چرا بیدار نمی‌شوید؟ علی (علیه‌السلام) و زهرا (علیهاالسلام) را از ما گرفتند، چه چیزی به ما دادند؟ مجلس به ما دادند! کجا نشستیپ؟ شما توی مجلس امام حسین نشستید؛ اما به امام حسین قسم، از آن‌هایی هستید که رفتید از برای زهرا (علیهاالسلام) هیزم جمع کنید که خانه زهرا (علیهاالسلام) را آتش بزنید! شما توی مجلس امام حسین (علیه‌السلام) نشستیپ؛ از آن‌هایید! عناد دارید؛ خیال کردید مجلس امام حسین (علیه‌السلام) رفتید.
آخر بی‌انصاف بی‌رحم! شما روضه‌خوانی گرفتید، این مجلس امام حسین (علیه‌السلام) نیست، این جلسه بنی‌ساعده است. این خودش را می‌خواهد بزرگ کند، این عدالت و صداقت ندارد، این رحم و مروّت ندارد، دارد روضه می‌خواند؛ خب آخر تو چه انصافی داری؟ حالا این روضه می‌خواند، این روضه است؟ ملائکه می‌آیند، لعنت می‌کنند به این مجلس؛ نه این‌که پرهایشان را بمالند به مجلس، این مجلس‌ها که ما داریم، والله، خدا می‌داند روی امر است، هیچ نیست، نه پایین دارد، نه بالا دارد، هیچ ندارد؛ فقط ولایت از آن می‌جوشد.
مجلسی بروید که ولایت از آن بجوشد، چرا به شما می‌گوید آخرالزّمان برو کنار! به خیر و شرّ مردم شرکت نکن؟ می‌فهمد، خدا می‌داند مجلس نیست دیگر، او می‌داند مجلس نیست، می‌گوید برو کنار! پس من دوباره تکرار می‌کنم: إنشاءالله امیدوارم اشخاصی که مجلس می‌گیرند، مجلس عدالت بگیرند. مجلس سخاوت بگیرند. مجلسی بگیرند که قال الصّادق، قال‌الباقر باشد. عزیزان من! من به همه کسانی‌که این نوار مرا گوش می‌دهند، ابلاغ می‌کنم در هر جایی نروید! توجّه کنید به هر کجا می‌روید، چون‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود، امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: به خیر و شرّ مردم شرکت نکنید! خیرشان هم شرّ است. [۴]
