منتخب: ماه رمضان: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
}} | }} | ||
| − | اگر می‌گوید | + | اگر می‌گوید ماه رمضان ماه من است، ماه خداست، باید از ولایت اطاعت کنی. اگر مال تو حرام باشد و روزه‌ات را باز کنی، هر روز، شصت روزه به گردنت می‌آید. اگر به خانم عزیزت بدهی، شصت روزه هم از او به گردن تو می‌افتد. به بچّه‌ات هم بدهی، به دختر خانمت هم بدهی، شصت روزه گردنت می‌افتد. چهار تا شصت تا می‌شود دویست و چهل تا روزه به گردنت می‌افتد. چه می‌گویی که من روزه هستم؟ تو اطاعت نکردی و مال حرام پیدا کردی. چرا حواس‌تان جمع نیست؟! چرا ما مواظب نیستیم؟! حالا وقتی به آقا می‌گویی، می‌گوید: این‌طوری شده است، این‌طوری شده است. مگر امر خدا هم این‌طوری شده است؟ تو تا حالا هم اشتباه کردی که به آن‌ها می‌دادی. آن بنده خدا قوم و خویش توست، همسایه و دوست توست، فردا ماه مبارک رمضان است دیگر. اگر به تو می‌گوید یک خرما بده، ببین، برای چه‌کسی دارد می‌گوید؟ می‌گوید خودت را تشبّه به اشخاص خیّر بکن، به آن‌ها تشبّه داشته باش! اگر پول نداری، با یک دانه خرما روزه یک نفر را باز کن که تو جزء این‌ها باشی که روزه مردم را باز می‌کنی، جزء این‌ها باشی که خدمت به فقرا می‌کنی، جزء این‌ها باشی که اهل آتش نباشی. مگر این آیه قرآن نیست که یک عدّه از امّت خود پیامبر {{صلی}} را در جهنم می‌آورند و می‌سوزانند. به آن‌ها می‌گوید شما را این‌جا آوردند چه کنید؟ می‌گویند یکی این‌که صلاة؛ یعنی نماز به‌جا نمی‌آوردیم، دیگر این‌که از فقرا دستگیری نمی‌کردیم. دستگیری از فقرا را در اطراف نماز آورده است. حالا چرا؟ این مبنا دارد. مبنایش این است که مگر امیرالمؤمنین {{علیه}} نمی‌فرماید {{روایت|«أنا میزان الأعمال»}}؟ تو امر میزان الاعمال را اطاعت نکردی؛ از فقرا دستگیری نکردی، برای همین فردای قیامت تو را می‌سوزاند. |
خدا شب قدر را در ماه رمضان به واسطه ولایت قرار داده است؛ مردم را به واسطه ولایت می‌آمرزد. چه کسی را می‌آمرزد؟ می‌گوید به عزّت و جلالم قسم، سه‌طایفه را نمی‌آمرزم؛ یکی شارب الخمر، دوم عاق والدین، سوم کسی‌که برادر مؤمن از دستش ناراضی باشد. تو خیال کردی این‌که می‌گوید برادر مؤمن از دستت ناراضی باشد؛ این است که به کسی فحش بدهی، یا با کسی دعوا کنی؛ آیا ناراضی کردن برادر مؤمن همین‌است؟ نه! این نیست. تو غش در معامله کردی، دروغ گفتی، سیب‌زمینی را با روغن حیوانی قاطی کردی، خیانت کردی. این‌ها عیالات خدا هستند، خیانت کردنِ به آن‌ها ناراضی کردنِ برادر مؤمن است. تو خیال کردی با یکی دعوا کنی، بروی دو تا فحش به او بدهی، او هم به تو بدهد، این ناراضی کردنِ برادر مؤمن است؟ اصلاً ناراضی را بفهم که چیست؟ ممکن‌است که تو آدم بسیار خوبی هم باشی؛ اما مردم از دستت ناراضی باشند؛ حالا چرا خدا می‌گوید من تو را نمی‌آمرزم، چون آن مؤمن وصل به ولایت است. {{ارجاع|[[در مسیر ولایت؛ وداع ولایت]] 76}} | خدا شب قدر را در ماه رمضان به واسطه ولایت قرار داده است؛ مردم را به واسطه ولایت می‌آمرزد. چه کسی را می‌آمرزد؟ می‌گوید به عزّت و جلالم قسم، سه‌طایفه را نمی‌آمرزم؛ یکی شارب الخمر، دوم عاق والدین، سوم کسی‌که برادر مؤمن از دستش ناراضی باشد. تو خیال کردی این‌که می‌گوید برادر مؤمن از دستت ناراضی باشد؛ این است که به کسی فحش بدهی، یا با کسی دعوا کنی؛ آیا ناراضی کردن برادر مؤمن همین‌است؟ نه! این نیست. تو غش در معامله کردی، دروغ گفتی، سیب‌زمینی را با روغن حیوانی قاطی کردی، خیانت کردی. این‌ها عیالات خدا هستند، خیانت کردنِ به آن‌ها ناراضی کردنِ برادر مؤمن است. تو خیال کردی با یکی دعوا کنی، بروی دو تا فحش به او بدهی، او هم به تو بدهد، این ناراضی کردنِ برادر مؤمن است؟ اصلاً ناراضی را بفهم که چیست؟ ممکن‌است که تو آدم بسیار خوبی هم باشی؛ اما مردم از دستت ناراضی باشند؛ حالا چرا خدا می‌گوید من تو را نمی‌آمرزم، چون آن مؤمن وصل به ولایت است. {{ارجاع|[[در مسیر ولایت؛ وداع ولایت]] 76}} | ||
نسخهٔ ۱۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۴
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
اگر می‌گوید ماه رمضان ماه من است، ماه خداست، باید از ولایت اطاعت کنی. اگر مال تو حرام باشد و روزه‌ات را باز کنی، هر روز، شصت روزه به گردنت می‌آید. اگر به خانم عزیزت بدهی، شصت روزه هم از او به گردن تو می‌افتد. به بچّه‌ات هم بدهی، به دختر خانمت هم بدهی، شصت روزه گردنت می‌افتد. چهار تا شصت تا می‌شود دویست و چهل تا روزه به گردنت می‌افتد. چه می‌گویی که من روزه هستم؟ تو اطاعت نکردی و مال حرام پیدا کردی. چرا حواس‌تان جمع نیست؟! چرا ما مواظب نیستیم؟! حالا وقتی به آقا می‌گویی، می‌گوید: این‌طوری شده است، این‌طوری شده است. مگر امر خدا هم این‌طوری شده است؟ تو تا حالا هم اشتباه کردی که به آن‌ها می‌دادی. آن بنده خدا قوم و خویش توست، همسایه و دوست توست، فردا ماه مبارک رمضان است دیگر. اگر به تو می‌گوید یک خرما بده، ببین، برای چه‌کسی دارد می‌گوید؟ می‌گوید خودت را تشبّه به اشخاص خیّر بکن، به آن‌ها تشبّه داشته باش! اگر پول نداری، با یک دانه خرما روزه یک نفر را باز کن که تو جزء این‌ها باشی که روزه مردم را باز می‌کنی، جزء این‌ها باشی که خدمت به فقرا می‌کنی، جزء این‌ها باشی که اهل آتش نباشی. مگر این آیه قرآن نیست که یک عدّه از امّت خود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در جهنم می‌آورند و می‌سوزانند. به آن‌ها می‌گوید شما را این‌جا آوردند چه کنید؟ می‌گویند یکی این‌که صلاة؛ یعنی نماز به‌جا نمی‌آوردیم، دیگر این‌که از فقرا دستگیری نمی‌کردیم. دستگیری از فقرا را در اطراف نماز آورده است. حالا چرا؟ این مبنا دارد. مبنایش این است که مگر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نمی‌فرماید «أنا میزان الأعمال»؟ تو امر میزان الاعمال را اطاعت نکردی؛ از فقرا دستگیری نکردی، برای همین فردای قیامت تو را می‌سوزاند.
خدا شب قدر را در ماه رمضان به واسطه ولایت قرار داده است؛ مردم را به واسطه ولایت می‌آمرزد. چه کسی را می‌آمرزد؟ می‌گوید به عزّت و جلالم قسم، سه‌طایفه را نمی‌آمرزم؛ یکی شارب الخمر، دوم عاق والدین، سوم کسی‌که برادر مؤمن از دستش ناراضی باشد. تو خیال کردی این‌که می‌گوید برادر مؤمن از دستت ناراضی باشد؛ این است که به کسی فحش بدهی، یا با کسی دعوا کنی؛ آیا ناراضی کردن برادر مؤمن همین‌است؟ نه! این نیست. تو غش در معامله کردی، دروغ گفتی، سیب‌زمینی را با روغن حیوانی قاطی کردی، خیانت کردی. این‌ها عیالات خدا هستند، خیانت کردنِ به آن‌ها ناراضی کردنِ برادر مؤمن است. تو خیال کردی با یکی دعوا کنی، بروی دو تا فحش به او بدهی، او هم به تو بدهد، این ناراضی کردنِ برادر مؤمن است؟ اصلاً ناراضی را بفهم که چیست؟ ممکن‌است که تو آدم بسیار خوبی هم باشی؛ اما مردم از دستت ناراضی باشند؛ حالا چرا خدا می‌گوید من تو را نمی‌آمرزم، چون آن مؤمن وصل به ولایت است. [۲]
- ↑ در مسیر ولایت؛ وداع ولایت 76 (دقیقه23)
- ↑ در مسیر ولایت؛ وداع ولایت 76
