منتخب: زمین کربلا

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته

امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.

گفتار متقی

خاک زمین کربلا از علیین است، علیین یعنی زمین بهشت، بهشت هم که از نور ولایت خلق شده‌است. آقا امام‌حسین (علیه‌السلام) در ظاهر در علیین قرار گرفت؛ خجالت می‌کشم که بگویم دفن شد. چون‌که جبرئیل یک قطره‌ای از علیین را در کربلا آورد و آن‌جا ایمن شد. هنوز هم به ظاهر امام‌حسین (علیه‌السلام) در آن سرزمین نیامده‌است، اگر شکار در آن‌جا می‌رفت، تیر به آن نمی‌خورد. شکارها برای این‌که محفوظ باشند به آن‌جا می‌رفتند و اگر به‌اصطلاح فضله‌ای می‌انداختند، مِشکات می‌شد.

وقتی امام‌حسین (علیه‌السلام) به صحرای‌کربلا آمد، دوازده‌فرسخ زمین را خرید. به او گفتند: حسین‌جان! این زمین که قابل ندارد. فرمود: این‌جا در معرض تاخت و تاز اسب‌ها قرار می‌گیرد و به آن آسیب می‌رسد. سراغ صاحب‌زمین را گرفت تا این‌که آمد و از او خرید. ببین چطور امام‌حسین (علیه‌السلام) دارد امر خدا را اطاعت می‌کند! ما هم باید امر امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را اطاعت کنیم.

عقیده‌ام این‌است که نه فقط قبر امام‌حسین (علیه‌السلام) را، بلکه باید زمین کربلا را هم احترام کرد. تمام این زمین خون آقا امام‌حسین (علیه‌السلام) و آقا ابوالفضل است. این‌جا زینب (علیهاالسلام) گریه می‌کند، به کربلا که رفتم، دیدم جوانی خاک این زمین را برمی‌داشت، گریه می‌کرد و می‌گفت زینب (علیهاالسلام) و سکینه پا روی این خاک گذاشته‌اند؛ این جوان برانگیخته شده‌بود، ماوراء را می‌دید. اما مدینه این‌طوری نیست؛ چون طناب گردن امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) انداختند، توهین به حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کردند و جلسه بنی‌ساعده درست کردند. من به مدینه که رفتم، اصلاً آن‌جا رُبس [ذوب] شده‌بودم، آن‌قدر عقده به‌من فشار آورده‌بود که نمی‌توانستم گریه کنم؛ اما کربلا این‌جوری نیست. اگر رفتید حواس‌تان پیش محبوب باشد؛ وگرنه مغبون هستید [ضرر کرده‌اید].

روایت صحیح داریم: وقتی‌که عالَم می‌خواهد به‌هم بخورد، خدا به جبرئیل می‌گوید: یا جبرئیل! برو کربلا و قبر امام‌حسین (علیه‌السلام) را بلند کن! آن علیین است، مبادا آن زمین به‌هم بخورد. جبرئیل آن زمین را کجا می‌بَرَد؟ در عرش. خدا حاج‌شیخ‌عباس تهرانی را رحمت کند! می‌گفت: آن زمین را بالا می‌بَرد، قدری آن‌را تکان می‌دهد، تمام مشرکین و منافقین به زمین می‌ریزند، فقط آن‌هایی که «هل‌مِن‌ناصر» امام‌حسین (علیه‌السلام) را لبّیک گفته‌اند و در آن‌جا خفته‌اند، این‌ها را با خودش در عرش می‌بَرد؛ یعنی اصحاب امام‌حسین (علیه‌السلام) که مطیع بودند و امام‌زمان درباره‌شان فرمود: «السّلام علیک یا مطیع لِله و لِرسوله، عبدالصّالح» پدر و مادرم به قربان‌تان!

یا علی