منتخب: بیتوته و نجوا با ولایت 9: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{صوت منتخب' به '<section begin="گفتار متقی" />{{صوت منتخب') |
جز (جایگزینی متن - '{{یا علی}}' به '{{یا علی}}<section end="گفتار متقی" />') |
||
| سطر ۴۳: | سطر ۴۳: | ||
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | [[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | ||
| − | {{یا علی}} | + | {{یا علی}}<section end="گفتار متقی" /> |
[[رده: منتخب 1402]] | [[رده: منتخب 1402]] | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۶
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
حالا شما حسابش را بکن! تمام خلقت نجوا می‌کند. الآن به شما می‌گوید که مثلاً یک مؤمن را برو زیارتش؛ امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: اگر دیدن یک مؤمن رفتی، ثواب زیارت جمع ما را دارد. شخصی خدمت امام صادق «صلوات الله و سلامه علیه» آمد، عرض کرد: یابن رسول الله! عربی هستم، از راه خیلی دوری آمدم، این‌قدر دلم می‌خواهد شما را ملاقات کنم. آخر، آن‌ها به کلّ ماوراء مطّلعند. دید عرب راست می‌گوید. گفت: عزیز من! در آن حول و حوش یک مؤمن را پیدا کن! برو زیارتش! انگار جمع ما را زیارت کردی. امام به او فرمود: می‌خواهی جمع ما را زیارت کنی؟ گفت: از این بهتر چیست؟ گفت: برو دیدن یک مؤمن.
باباجان! عزیز من! چرا؟ مگر مؤمن چه ارزشی دارد؟ من گفتم: والله، مؤمن نسبت به ولایت پوکه است. یک‌وقت خودتان را نگیرید! پوکه است؛ اصل آن است که در دل توست. این شخصی که می‌آید زیارت می‌کند، آن مؤمن، نور دوازده امام، چهارده معصوم (علیهم‌السلام) در دلش است، آن را زیارت می‌کند. این مؤمن، نجوا با دوازده امام، چهارده معصوم (علیهم‌السلام) می‌کند. عزیزان من! این شخص آمده و نجوا می‌کند؛ چون‌که آن مؤمن، دوازده امام، چهارده معصوم (علیهم‌السلام) در دلش است، با آن نجوا می‌کند. [۲]
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به نخلستان می‌رفت که به فقرا کمک کند؛ اما زمانی را هم برای بیتوته با خدا گذاشته بود. شخصی آمد و گفت: زهراجان! سرت سلامت، دیدم علی (علیه‌السلام) ایستاده بود و نماز می‌خواند، روی زمین افتاد و از دنیا رفت. حضرت زهرا (علیهاالسلام) فرمود: امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) تا صبح چند بار این‌طوری می‌شود. شما ای پیروان امیرالمؤمنین! همیشه باید محکم کار کنید و یاد فقرا هم باشید. این امر است؛ اما باید در فکر باشید که فارغ شوید و از امر پیش صاحب امر بروید.
مثالی بزنم: الآن آقای مهندس به من دستوری داده است و من دارم در کارگاه کار می‌کنم؛ اما دلم می‌خواهد بروم و کمی پیش مهندس بنشینم. باید این‌طوری باشید! مهندس کلّ خلقت، امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) است. الآن که امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را نمی‌بینید، گوشه‌ای بروید و با امام زمان‌تان حرف بزنید! باید همیشه بخواهید که فرصتی پیدا کنید، گوشه‌ای بنشینید و بگویید یا امام زمان! در آن فرصت آن‌ها به آدم القاء می‌کنند. فرصت؛ یعنی بروی کنار و بخواهی بفهمی. آن فرصت، هدایت است. [۳]
خدایا! تو را به حقّ امام زمان، ما را در حین قانع و راضی‌بودن، کفایت کن!
خدایا! تو را به حقّ امام زمان، القاء و افشاء به من و رفقا بده تا حمایت از ولایت کنیم؛ حمایت از زهرا (علیهاالسلام) کنیم. خدایا! تا آخر عمرمان، این حمایت گرفته نشود؛ خودت حفظ کن!
خدایا! حضرت زهرا (علیهاالسلام) تا آخر عمرشان حمایت از ولایت کرد، ما هم جان‌مان را فدای ولایت کنیم؛ نه فدای حرف لهو و لعب. اگر ما این‌طور باشیم، امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌فرماید: پدر و مادرم به قربان‌تان! مگر شهدای کربلا چه کردند که امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌فرماید: پدر و مادرم به قربان‌تان؟! خدایا! ما از آن‌ها باشیم، خدایا! ما حمایت از امر امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) کنیم؛ نه امر خلق که جدایی بین ما و امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) بیفتد.
خدایا! ما را تهی‌دست نکن! مال دنیا بده! اما محبّتش را نده، که آن را در راه تو و ولایت خرج کنیم.
خدایا! ما از آن‌ها باشیم که کار، به جا در دست‌مان ایجاد بشود نه کارهای هوا و هوس.
خدایا! ارتباط ما را با امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) قطع نکن! چون امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: شما عضو مایید، اگر گناه کنید، جدا می‌شوید. خدایا! به حقّ امام صادق (عجل‌الله‌فرجه) ما عضو امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) باشیم.
خدایا! به حقّ امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) ما را عاق والدین نمیران! چون اگر آدم، عاق والدین بمیرد، خدا می‌فرماید: هر کاری بکنی، می‌سوزانمت.
خدایا! پدر و مادر اوّل ما، حضرت علی (علیه‌السلام) و حضرت زهراست، بعد پدر و مادر ظاهری. خدایا! محبّت آن‌ها را در دل ما بینداز و محبّت پدر و مادرمان را، تا عاق والدین نشویم.
خدایا! ما تهی‌دست نباشیم که دست‌مان پیش پدر و مادر دراز باشد. می‌خواهیم احسان کنیم به پدر و مادر. احسان به پدر و مادر در این است که دل آن‌ها را خوش کنیم.
خدایا! کسی‌که از تو نیست، از ما دور کن!
خدایا! جلسه ما، تا زمان امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) برسد.
خدایا! کار و کارکرد ما «لا إله إلّا الله»، «محمّد رسول الله» و «علی ولیّ الله» باشد.
خدایا! این‌قدر دارا باشیم که به دیگران بدهیم. [۴]
