منتخب: شب قدر 6: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
قنبر درِ خانه امّ‌السلمه آمده، می‌گوید: علی {{علیه}} کجاست؟ می‌گوید: علی {{علیه}} به آسمان رفت، قنبر می‌رود می‌بیند امیرالمؤمنین {{علیه}} آن‌جاست. مگر یک دانه علی {{علیه}} است؟ علی {{علیه}}، علی‌ها را خلق می‌کند، که تمام کُرات به او احتیاج دارند، تا امورشان اصلاح بشود. مگر علی {{علیه}} یک علی است؟ صدها، هزاران علی است. اما همه این‌ها یک دانه علی است، آن‌هم علی‌بن‌ابوطالب {{علیه}} است، وصیّ رسول‌الله {{صلی}}، باید امرش را اطاعت کنید! اما علی {{علیه}}، علی‌ها خلق می‌کند. مگر در جنگ صفّین نبود که معاویه تدارک دید؟ گفت: قالِ علی را باید بکَنید! حالا معاویه به عمروعاص گفت: آخر مردک! چرا همه فرار کردید؟ گفت قسم به خدا! هر کدام از ما، یک علی با ذوالفقار پشتِ سرمان بود، ما از ترس علی فرار می‌کردیم. حالا امیرالمؤمنین {{علیه}} آمد، گفت: امّ‌السلمه! چرا به قنبر این را گفتی؟ قنبر کشش ندارد. غلام امیرالمؤمنین {{علیه}} است، کشش ندارد. کشش ولایت، ارتباط است. وقتی ارتباط داری، دستت به آن حبل‌المتین است، آن‌چه که کشش است، به تو می‌دهد. اما اصل ارتباط است، بیا عزیز من! ارتباطت را قطع نکن! | قنبر درِ خانه امّ‌السلمه آمده، می‌گوید: علی {{علیه}} کجاست؟ می‌گوید: علی {{علیه}} به آسمان رفت، قنبر می‌رود می‌بیند امیرالمؤمنین {{علیه}} آن‌جاست. مگر یک دانه علی {{علیه}} است؟ علی {{علیه}}، علی‌ها را خلق می‌کند، که تمام کُرات به او احتیاج دارند، تا امورشان اصلاح بشود. مگر علی {{علیه}} یک علی است؟ صدها، هزاران علی است. اما همه این‌ها یک دانه علی است، آن‌هم علی‌بن‌ابوطالب {{علیه}} است، وصیّ رسول‌الله {{صلی}}، باید امرش را اطاعت کنید! اما علی {{علیه}}، علی‌ها خلق می‌کند. مگر در جنگ صفّین نبود که معاویه تدارک دید؟ گفت: قالِ علی را باید بکَنید! حالا معاویه به عمروعاص گفت: آخر مردک! چرا همه فرار کردید؟ گفت قسم به خدا! هر کدام از ما، یک علی با ذوالفقار پشتِ سرمان بود، ما از ترس علی فرار می‌کردیم. حالا امیرالمؤمنین {{علیه}} آمد، گفت: امّ‌السلمه! چرا به قنبر این را گفتی؟ قنبر کشش ندارد. غلام امیرالمؤمنین {{علیه}} است، کشش ندارد. کشش ولایت، ارتباط است. وقتی ارتباط داری، دستت به آن حبل‌المتین است، آن‌چه که کشش است، به تو می‌دهد. اما اصل ارتباط است، بیا عزیز من! ارتباطت را قطع نکن! | ||
| − | قرآن سفارش امیرالمؤمنین {{علیه}} است. ما اصلاً چیزی نداریم در خلقت که سفارش امیرالمؤمنین {{علیه}} را نکند. تمام کوه و دشت و بیابان می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، ماهی‌های دریا می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، آهوان صحرا می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، تمام مُلک و ملکوت می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، یعنی خدا یگانه است. خدا می‌گوید: علی ولیّ | + | قرآن سفارش امیرالمؤمنین {{علیه}} است. ما اصلاً چیزی نداریم در خلقت که سفارش امیرالمؤمنین {{علیه}} را نکند. تمام کوه و دشت و بیابان می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، ماهی‌های دریا می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، آهوان صحرا می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، تمام مُلک و ملکوت می‌گویند: {{روایت|«لا إله إلّا الله»}}، یعنی خدا یگانه است. خدا می‌گوید: {{روایت|علی ولیّ الله}}: علی {{علیه}} ولیّ من است، علی {{علیه}} امر من است، علی {{علیه}} هستی من است، علی {{علیه}} مشکل‌گشاست. تمام خلقت به واسطه علی {{علیه}} است، تمام این‌ها سفارش علی {{علیه}} است، کجا می‌روی؟ چرا می‌روی؟ عزیزم! چرا خودت را جدا می‌کنی؟ |
| − | پیامبر اکرم {{صلی}}، پیامبر رحمت است؛ اما ما نداریم وقتی پیامبر {{صلی}} را | + | پیامبر اکرم {{صلی}}، پیامبر رحمت است؛ اما ما نداریم وقتی پیامبر {{صلی}} را زهر دادند، گفته باشد ارکان خدا شکست. هیچ کجا نگفت ارکان خدا شکست؛ اما وقتی امیرالمؤمنین {{علیه}} ضربت خورد، گفت: {{روایت|«قُتِل امیرالمؤمنین {{علیه}}}}»، ارکان خدا شکست. یعنی تمام خلقت، ارکانش علی‌بن‌ابوطالب {{علیه}} است. تمام بی‌ارکان هستند. حالا چه شد؟ حالا خدا این ندا را به همه رساند. مثل این‌که امام زمان {{عج}} وقتی‌که می‌آید، {{آیه|جاء الحقّ، زهق الباطل|سوره=۱۷|آیه=۸۱}} می‌گوید، ندایش به تمام دنیا، به تمام کون و مکان می‌رسد. تمام این‌ها می‌گویند لبّیک! ملائکه‌ها می‌گویند لبّیک! انس می‌گوید لبّیک! جنّ می‌گوید لبّیک! درخت می‌گوید لبّیک! زمین می‌گوید لبّیک! دیوار می‌گوید لبّیک! مگر امام زمان {{عج}} این‌جوری است؟ همه می‌گویند لبّیک! حالا که گفت {{روایت|«قُتِل امیرالمؤمنین {{علیه}}»}} این ندا به جهنّم رسید. وقتی به جهنّم رسید، این‌ها رقّت کردند. |
| − | {{درباره متقی|من به خدا گفتم: خدایا! اگر مرا در جهنّم ببری، با عدلت با من رفتار کردی، من جهنّمی‌ام؛ اما تو را به حقّ علی قسمت می‌دهم، با رحمت، با ما رفتار کن!}} حالا این جهنّمی‌ها هم همان‌است، خیلی | + | {{درباره متقی|من به خدا گفتم: خدایا! اگر مرا در جهنّم ببری، با عدلت با من رفتار کردی، من جهنّمی‌ام؛ اما تو را به حقّ علی قسمت می‌دهم، با رحمت، با ما رفتار کن!}} حالا این جهنّمی‌ها هم همان‌است، خیلی رضایت دارند، می‌گویند که شما با عدلت با ما رفتار کردی، ما را در جهنّم آوردی؛ اما یک عدّه‌ای هستند پیش این‌ها هستند، می‌گویند: خدایا! این چیست پیش ما؟ این را از کنار ما ببر! این بوی گندش از جهنّم برای ما بالاتر است. |
| − | حالا که این‌ها رقّت کردند، دیگر خدا نمی‌گذارد در جهنّم بسوزند؛ چون‌که رقّت برای چه کسی کردند؟ | + | حالا که این‌ها رقّت کردند، دیگر خدا نمی‌گذارد در جهنّم بسوزند؛ چون‌که رقّت برای چه کسی کردند؟ برای مقصدش کردند، مقصدش را یک قدری دوست داشتند. این‌که می‌گوید در ماه رمضان هر شبی، چند میلیارد، میلیارد نفر از جهنّم خلاص می‌شوند، این‌جور آدم‌ها هستند که مُغرض نیستند. |
| − | امشب | + | وقتی تمام این‌ها نجات پیدا کردند، امیرالمؤمنین {{علیه}} می‌گوید: به پروردگار کعبه رستگار شدم. |
| + | |||
| + | امشب شب قدر است، به امیرالمؤمنین {{علیه}} می‌گویند: از ادباء و وُکلاء و همه این‌ها سراغ گرفتیم، در هفته چه روزی خوب است؟ می‌گویند: شب جمعه. می‌پرسیم: در ماه چه روزی؟ می‌گویند: اوّل ماه. همین‌طور در سال؟ می‌گویند: شب قدر. امیرالمؤمنین {{علیه}} می‌فرماید: روزی که گناه نکنی. | ||
| + | |||
| + | امشب إن‌شاءالله، امید خدا، باید که قدری خلاصه بیدار باشید! امام صادق {{علیه}} هم دستور فرموده؛ یا این‌که خدمت شما عرض بشود، شما زیارت عاشورا بخوان! اگر زیارت عاشورا بخوانی، یک لکّه اشک بریزی، خدا از سر گناهانت می‌گذرد، اگر گناه انس و جنّ کرده باشی. امشب زیارت امام حسین {{علیه}} خیلی عظمت دارد، چرا؟ چون خدا می‌گوید: {{روایت|«یا ثار الله و ابن‌ثاره»}}: ای خون من! ای خون خدا! {{ارجاع|ارتباط با ولایت، رمضان 85}} | ||
خدایا! دعای اباذر را در مقابل پیشگاه مقدّس این رفقای من مستجاب کن! گفت {{روایت|«الّلهم انی أسئلک الأمن و الإیمان بکر و التّصدیق بنبیّک و العافیة من جمیع البلاء و الشّکر علی العافیة و الغناء عن شِرار النّاس»}}. | خدایا! دعای اباذر را در مقابل پیشگاه مقدّس این رفقای من مستجاب کن! گفت {{روایت|«الّلهم انی أسئلک الأمن و الإیمان بکر و التّصدیق بنبیّک و العافیة من جمیع البلاء و الشّکر علی العافیة و الغناء عن شِرار النّاس»}}. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۷
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
قنبر درِ خانه امّ‌السلمه آمده، می‌گوید: علی (علیه‌السلام) کجاست؟ می‌گوید: علی (علیه‌السلام) به آسمان رفت، قنبر می‌رود می‌بیند امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آن‌جاست. مگر یک دانه علی (علیه‌السلام) است؟ علی (علیه‌السلام)، علی‌ها را خلق می‌کند، که تمام کُرات به او احتیاج دارند، تا امورشان اصلاح بشود. مگر علی (علیه‌السلام) یک علی است؟ صدها، هزاران علی است. اما همه این‌ها یک دانه علی است، آن‌هم علی‌بن‌ابوطالب (علیه‌السلام) است، وصیّ رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، باید امرش را اطاعت کنید! اما علی (علیه‌السلام)، علی‌ها خلق می‌کند. مگر در جنگ صفّین نبود که معاویه تدارک دید؟ گفت: قالِ علی را باید بکَنید! حالا معاویه به عمروعاص گفت: آخر مردک! چرا همه فرار کردید؟ گفت قسم به خدا! هر کدام از ما، یک علی با ذوالفقار پشتِ سرمان بود، ما از ترس علی فرار می‌کردیم. حالا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آمد، گفت: امّ‌السلمه! چرا به قنبر این را گفتی؟ قنبر کشش ندارد. غلام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) است، کشش ندارد. کشش ولایت، ارتباط است. وقتی ارتباط داری، دستت به آن حبل‌المتین است، آن‌چه که کشش است، به تو می‌دهد. اما اصل ارتباط است، بیا عزیز من! ارتباطت را قطع نکن!
قرآن سفارش امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) است. ما اصلاً چیزی نداریم در خلقت که سفارش امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را نکند. تمام کوه و دشت و بیابان می‌گویند: «لا إله إلّا الله»، ماهی‌های دریا می‌گویند: «لا إله إلّا الله»، آهوان صحرا می‌گویند: «لا إله إلّا الله»، تمام مُلک و ملکوت می‌گویند: «لا إله إلّا الله»، یعنی خدا یگانه است. خدا می‌گوید: علی ولیّ الله: علی (علیه‌السلام) ولیّ من است، علی (علیه‌السلام) امر من است، علی (علیه‌السلام) هستی من است، علی (علیه‌السلام) مشکل‌گشاست. تمام خلقت به واسطه علی (علیه‌السلام) است، تمام این‌ها سفارش علی (علیه‌السلام) است، کجا می‌روی؟ چرا می‌روی؟ عزیزم! چرا خودت را جدا می‌کنی؟
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، پیامبر رحمت است؛ اما ما نداریم وقتی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را زهر دادند، گفته باشد ارکان خدا شکست. هیچ کجا نگفت ارکان خدا شکست؛ اما وقتی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ضربت خورد، گفت: «قُتِل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)»، ارکان خدا شکست. یعنی تمام خلقت، ارکانش علی‌بن‌ابوطالب (علیه‌السلام) است. تمام بی‌ارکان هستند. حالا چه شد؟ حالا خدا این ندا را به همه رساند. مثل این‌که امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) وقتی‌که می‌آید، «جاء الحقّ، زهق الباطل»[۲] می‌گوید، ندایش به تمام دنیا، به تمام کون و مکان می‌رسد. تمام این‌ها می‌گویند لبّیک! ملائکه‌ها می‌گویند لبّیک! انس می‌گوید لبّیک! جنّ می‌گوید لبّیک! درخت می‌گوید لبّیک! زمین می‌گوید لبّیک! دیوار می‌گوید لبّیک! مگر امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) این‌جوری است؟ همه می‌گویند لبّیک! حالا که گفت «قُتِل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)» این ندا به جهنّم رسید. وقتی به جهنّم رسید، این‌ها رقّت کردند.
من به خدا گفتم: خدایا! اگر مرا در جهنّم ببری، با عدلت با من رفتار کردی، من جهنّمی‌ام؛ اما تو را به حقّ علی قسمت می‌دهم، با رحمت، با ما رفتار کن! حالا این جهنّمی‌ها هم همان‌است، خیلی رضایت دارند، می‌گویند که شما با عدلت با ما رفتار کردی، ما را در جهنّم آوردی؛ اما یک عدّه‌ای هستند پیش این‌ها هستند، می‌گویند: خدایا! این چیست پیش ما؟ این را از کنار ما ببر! این بوی گندش از جهنّم برای ما بالاتر است.
حالا که این‌ها رقّت کردند، دیگر خدا نمی‌گذارد در جهنّم بسوزند؛ چون‌که رقّت برای چه کسی کردند؟ برای مقصدش کردند، مقصدش را یک قدری دوست داشتند. این‌که می‌گوید در ماه رمضان هر شبی، چند میلیارد، میلیارد نفر از جهنّم خلاص می‌شوند، این‌جور آدم‌ها هستند که مُغرض نیستند.
وقتی تمام این‌ها نجات پیدا کردند، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌گوید: به پروردگار کعبه رستگار شدم.
امشب شب قدر است، به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌گویند: از ادباء و وُکلاء و همه این‌ها سراغ گرفتیم، در هفته چه روزی خوب است؟ می‌گویند: شب جمعه. می‌پرسیم: در ماه چه روزی؟ می‌گویند: اوّل ماه. همین‌طور در سال؟ می‌گویند: شب قدر. امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرماید: روزی که گناه نکنی.
امشب إن‌شاءالله، امید خدا، باید که قدری خلاصه بیدار باشید! امام صادق (علیه‌السلام) هم دستور فرموده؛ یا این‌که خدمت شما عرض بشود، شما زیارت عاشورا بخوان! اگر زیارت عاشورا بخوانی، یک لکّه اشک بریزی، خدا از سر گناهانت می‌گذرد، اگر گناه انس و جنّ کرده باشی. امشب زیارت امام حسین (علیه‌السلام) خیلی عظمت دارد، چرا؟ چون خدا می‌گوید: «یا ثار الله و ابن‌ثاره»: ای خون من! ای خون خدا! [۳]
خدایا! دعای اباذر را در مقابل پیشگاه مقدّس این رفقای من مستجاب کن! گفت «الّلهم انی أسئلک الأمن و الإیمان بکر و التّصدیق بنبیّک و العافیة من جمیع البلاء و الشّکر علی العافیة و الغناء عن شِرار النّاس».
خدایا! محتاج شرارشان نکن!
خدایا! در دنیا و آخرت محتاج‌شان نکن!
خدایا راه‌شان بده به حقّ امیرالمؤمنین. علی‌جان! به زهرایت بگو این‌ها را راه بده! همان‌جور که سلمان را راه داد. مبادا ما مثل عباس باشیم راه به ما ندهد. این شب قدر از امام زمان (عجل‌الله‌فرجه)، از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بخواهید که زهرا راه‌مان بدهد. زهرا چه کسی را راه می‌دهد؟ کسی‌که امر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را، امر خدا را اطاعت کند. خدایا! ما از آن‌ها باشیم که امر را اطاعت کنیم. [۴]
