منتخب: تذکراتی راجع به محرم 2: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
حالا آقا به منبر می‌رود و می‌گوید: آمریکا چه کار کرده است؟ انگلیس چه کار کرده است؟ آمریکا می‌خواهد به ایران حمله کند و راه‌پیمایی کردند و توی دهان آمریکا زدند. این حرف‌ها آخر به درد مردم نمی‌خورد. آن لعنت شده است، منبری‌اش هم لعنت شده است؛ شما کجا پای منبرها می‌روید؟ می‌گوید: هر کسی صحبت کند و بداند چه چیزی برای این جمعیّت که پای منبر او نشستند، خوب است؛ ولی یک چیز دیگر بگوید، تمام ملائک او را لعنت می‌کنند. به حضرت عباس، شما خوب هستید، حکم نداشتید و ندارید، مرا لعنت می‌کند. | حالا آقا به منبر می‌رود و می‌گوید: آمریکا چه کار کرده است؟ انگلیس چه کار کرده است؟ آمریکا می‌خواهد به ایران حمله کند و راه‌پیمایی کردند و توی دهان آمریکا زدند. این حرف‌ها آخر به درد مردم نمی‌خورد. آن لعنت شده است، منبری‌اش هم لعنت شده است؛ شما کجا پای منبرها می‌روید؟ می‌گوید: هر کسی صحبت کند و بداند چه چیزی برای این جمعیّت که پای منبر او نشستند، خوب است؛ ولی یک چیز دیگر بگوید، تمام ملائک او را لعنت می‌کنند. به حضرت عباس، شما خوب هستید، حکم نداشتید و ندارید، مرا لعنت می‌کند. | ||
| − | یک نفر مسجد باجک، خوب آمده بود. آمده بود پیش یکی از سران بازار گفته بود: من یک منبری می‌خواهم. او ده شب منبر رفته بود. ده‌تا دویست تومان چقدر می‌شود؟ | + | یک نفر مسجد باجک، خوب آمده بود. آمده بود پیش یکی از سران بازار گفته بود: من یک منبری می‌خواهم. او ده شب منبر رفته بود. ده‌تا دویست تومان چقدر می‌شود؟ دو هزار تومان داخل پاکت گذاشته بود و به او داده بود. رفته بود، تلفن زده بود و گفته بود: آقا! حقّ من این است؟ گفته بود: روزنامه، دانه‌ای دویست تومان است. تو ده شب روزنامه برای ما خواندی. فلان، فلان‌شده! اگر حرف بزنی می‌گویم به همه که با تو همین کار را بکنند. {{ارجاع|نیمه شعبان 81؛ احکام جشن و روضه؛ شرط یاوری امام زمان}} |
| − | امر با شهوت درست نیست. قربانت بروم، کارهای ما بیشترش روی شهوت است، عزیز من! پس‌فردا محرم می‌شود ببین چه بازی درمی‌آورند؟ من به | + | امر با شهوت درست نیست. قربانت بروم، کارهای ما بیشترش روی شهوت است، عزیز من! پس‌فردا محرم می‌شود ببین چه بازی درمی‌آورند؟ من به مدّاح‌ها هم بگویم، این کارها که دارید می‌کنید، باید از یک جایی سرچشمه بگیرد؛ یعنی به توحید، به ولایت، به امر وصل باشد، شما مدّاح‌ها بیایید افشاء کنید، نه از خودتان دربیاورید. |
| − | عزیز من! شما از تهران، از هر کجا که حرکت می‌کنی بیایی در مجلس، شما گرو حضرت زهرایی، حضرت مواظبت است. الآن من قسم می‌خورم شاید حضرت در این مجلس تشریف داشته باشد؛ چون‌که خودش می‌گوید آن‌جا که مجلس حسینِ من باشد، من می‌روم. مگر یک دانه زهرا {{علیها}} است؟ تمام اشیاء من ناراحت است چرا | + | عزیز من! شما از تهران، از هر کجا که حرکت می‌کنی بیایی در مجلس، شما گرو حضرت زهرایی، حضرت مواظبت است. الآن من قسم می‌خورم شاید حضرت در این مجلس تشریف داشته باشد؛ چون‌که خودش می‌گوید آن‌جا که مجلس حسینِ من باشد، من می‌روم. مگر یک دانه زهرا {{علیها}} است؟ تمام اشیاء من ناراحت است چرا این‌ها را نمی‌شناسیم؟! مگر یک زهرا {{علیها}} است؟ مگر یک علی {{علیه}} است؟ سرتاسر خلقت زهرا {{علیها}} است، سرتاسر خلقت علی {{علیه}} است. اصلاً عالم پیش ولایت کوچک است. {{ارجاع|نیمه شعبان 87}} |
قبلاً چه می‌شد که در این روضه‌ها مردم غَش می‌کردند؟! وقتی روضه می‌خواندند، این‌قدر مردم گریه می‌کردند، دو نفر، سه نفر غَش می‌کردند، این‌ها را از مجلس بیرون می‌بردند. حالا تو چراغانی کردی! چراغانی که آخَر غَش ندارد که! این کارها چیست دارید می‌کنید؟! محرّم دارد می‌آید. اصلاً محرّم یعنی عزا. توجّه کنید! {{ارجاع|غدیر 84}} | قبلاً چه می‌شد که در این روضه‌ها مردم غَش می‌کردند؟! وقتی روضه می‌خواندند، این‌قدر مردم گریه می‌کردند، دو نفر، سه نفر غَش می‌کردند، این‌ها را از مجلس بیرون می‌بردند. حالا تو چراغانی کردی! چراغانی که آخَر غَش ندارد که! این کارها چیست دارید می‌کنید؟! محرّم دارد می‌آید. اصلاً محرّم یعنی عزا. توجّه کنید! {{ارجاع|غدیر 84}} | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۲
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
یک عدّه‌ای هستند چشم می‌مالند که محرّم بیاید و به عناد خودشان برسند، به شهوت خودشان برسند. کجا به حساب امام حسین (علیه‌السلام) می‌گذارید؟ چرا این کارها را می‌کنید؟ اگر یک جایی را به نام امام حسین (علیه‌السلام) اشغال کردید، باید امر امام حسین (علیه‌السلام) را اطاعت کنید! کسانی‌که سردسته هستند و روضه‌خوانی می‌کنند، چراغانی می‌کنند، خیلی بدشان نیاید. بدانند که دارند اشتباه می‌روند؛ اما اگر اشتباه را فهمیدی، باید دیگر دنبال آن نروی.
گناه چند جور است: گناه عوام را خدا می‌آمرزد. عقلش درست نمی‌رسد. یک گناه می‌کند، یک «أستغفر الله» می‌خواهد؛ اما دیگر آن کار را نکند. الآن اگر جوانی گناه کرد، خیلی ناراحت نباشد. خدای تبارک و تعالی به داوود گفت: ای داوود! من گنه‌کاران را، توبه‌کنندگان را از صدّیقین بهتر می‌خواهم. گفت: خدایا! صدّیقین شکم‌شان به پشت‌شان چسبیده است، همه‌اش خدا، خدا می‌کنند. گفت: برای بهشت این کار را می‌کنند. عزیز من! تو برای بهشت هم که نمی‌کنی، تو تمام کارهایت جهنّمی است. از روضه‌خوانی تا چراغانی‌هایت که به امر نیست، پایه ندارد. حالا آن گنه‌کار می‌گوید: خدایا! ما را بیامرز! خدا خوشش می‌آید. مگر خدا از مقدّس خوشش می‌آید؟ خدا خوشش نمی‌آید، من هم خوشم نمی‌آید؛ چون‌که بیشتر فتنه و فساد، گیر مقدّسی است که امر امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را اطاعت نمی‌کند؛ من آن مقدّس را می‌گویم. امر خودش را و یا خلق را اطاعت می‌کند؛ این اصلاً از صحنه توحید، از صحنه ولایت، از صحنه قرآن بیرون است، در صحنه خودش است. باید امر خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را اطاعت کند، امر خلق را اطاعت می‌کند. وای بر ما!
آقایانی که روضه‌خوانی می‌کنید! تکیه‌ها و مساجد را اشغال کردید و چراغانی می‌کنید! شما باید اوّل عدالت داشته باشید. حالا آن کسی‌که عدالت دارد، باید به امام زمان خودش، به قرآن مجید یقین داشته باشد. شما کدام‌یک از این‌ها را دارید؟ هیچ‌کدام. حضرت فرمود: در آخرالزّمان، بچّه‌ها به منبر می‌روند، زمام کارهای ما را شِرار الخلق در دست می‌گیرند. «خُدّامنا شِرار الخلق».
حالا آقا به منبر می‌رود و می‌گوید: آمریکا چه کار کرده است؟ انگلیس چه کار کرده است؟ آمریکا می‌خواهد به ایران حمله کند و راه‌پیمایی کردند و توی دهان آمریکا زدند. این حرف‌ها آخر به درد مردم نمی‌خورد. آن لعنت شده است، منبری‌اش هم لعنت شده است؛ شما کجا پای منبرها می‌روید؟ می‌گوید: هر کسی صحبت کند و بداند چه چیزی برای این جمعیّت که پای منبر او نشستند، خوب است؛ ولی یک چیز دیگر بگوید، تمام ملائک او را لعنت می‌کنند. به حضرت عباس، شما خوب هستید، حکم نداشتید و ندارید، مرا لعنت می‌کند.
یک نفر مسجد باجک، خوب آمده بود. آمده بود پیش یکی از سران بازار گفته بود: من یک منبری می‌خواهم. او ده شب منبر رفته بود. ده‌تا دویست تومان چقدر می‌شود؟ دو هزار تومان داخل پاکت گذاشته بود و به او داده بود. رفته بود، تلفن زده بود و گفته بود: آقا! حقّ من این است؟ گفته بود: روزنامه، دانه‌ای دویست تومان است. تو ده شب روزنامه برای ما خواندی. فلان، فلان‌شده! اگر حرف بزنی می‌گویم به همه که با تو همین کار را بکنند. [۲]
امر با شهوت درست نیست. قربانت بروم، کارهای ما بیشترش روی شهوت است، عزیز من! پس‌فردا محرم می‌شود ببین چه بازی درمی‌آورند؟ من به مدّاح‌ها هم بگویم، این کارها که دارید می‌کنید، باید از یک جایی سرچشمه بگیرد؛ یعنی به توحید، به ولایت، به امر وصل باشد، شما مدّاح‌ها بیایید افشاء کنید، نه از خودتان دربیاورید.
عزیز من! شما از تهران، از هر کجا که حرکت می‌کنی بیایی در مجلس، شما گرو حضرت زهرایی، حضرت مواظبت است. الآن من قسم می‌خورم شاید حضرت در این مجلس تشریف داشته باشد؛ چون‌که خودش می‌گوید آن‌جا که مجلس حسینِ من باشد، من می‌روم. مگر یک دانه زهرا (علیهاالسلام) است؟ تمام اشیاء من ناراحت است چرا این‌ها را نمی‌شناسیم؟! مگر یک زهرا (علیهاالسلام) است؟ مگر یک علی (علیه‌السلام) است؟ سرتاسر خلقت زهرا (علیهاالسلام) است، سرتاسر خلقت علی (علیه‌السلام) است. اصلاً عالم پیش ولایت کوچک است. [۳]
قبلاً چه می‌شد که در این روضه‌ها مردم غَش می‌کردند؟! وقتی روضه می‌خواندند، این‌قدر مردم گریه می‌کردند، دو نفر، سه نفر غَش می‌کردند، این‌ها را از مجلس بیرون می‌بردند. حالا تو چراغانی کردی! چراغانی که آخَر غَش ندارد که! این کارها چیست دارید می‌کنید؟! محرّم دارد می‌آید. اصلاً محرّم یعنی عزا. توجّه کنید! [۴]
