منتخب: تمام شدن ماه صفر
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی [۱]
رفقای عزیز! ماه محرّم تمام شد، صفر هم دارد تمام می‌شود. بشر باید عاقل باشد؛ یعنی دانا باشد. اگر دانا باشد، همیشه پی دانایی می‌گردد. اگر لات و لوت باشد، همیشه دنبال لات و لوت می‌گردد. هر کسی دارد پی رفیق خودش می‌گردد. الآن ماه صفر است و قتل امام حسن (علیه‌السلام)، امام رضا (علیه‌السلام) و قتل رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. الآن هم روز اربعین است. شما هر روزی که می‌آیید، اصلاً غذا قابل شما را ندارد؛ شما باید یک نتیجه‌ای بگیرید که نتیجه ماورایی باشد؛ وگرنه آمدی و نشستی و یک صحبتی شده است و به خانم‌هایتان هم می‌گویید: ما مجلس فلان رفتیم، او هم خوشحال می‌شود و بالأخره بدحال نمی‌شوید.
به خودت می‌گویی: امروز اربعین آن‌جا پای روضه رفتیم و این‌ها. همه این حرف‌ها، حرف است. یک نوید و نمره‌هایی است که ما به خودمان می‌دهیم؛ این‌ها خیلی نتیجه ندارد. نتیجه‌اش این است که الآن که آمدی، هم خودت این‌جا باشی و هم دلت این‌جا باشد، هم قلبت این‌جا باشد؛ نه این‌که هیکلت این‌جا باشد. این جسم‌ها خیلی نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه (علیهم‌السلام) بودند. من این همه به شما می‌گویم: «مکان»، شرط نیست.
اگر شما این حرف‌ها را باور کنید، به خود علی بن موسی الرّضا (علیه‌السلام) این حرف‌ها جایی گیرتان نمی‌آید. می‌خواهی، برو ببین. الآن مجالس خیلی هست، می‌آیند به من می‌گویند، من می‌بینم نه، آن حرف‌ها دیگر نیست؛ یعنی آن‌ها دیگر جاری نمی‌شود، یا می‌خواهد این‌طور باشد، یا آن‌طور باشد؛ «من» دارد. اگر «من» داری، هیچ چیزی نداری؛ همیشه هم غصّه می‌خوری. [۲]
ماه‌ها همه یکی هستند؛ اما در ماه صفر بود که جلسه بنی‌ساعده درست شد، در ماه صفر بود که پهلوی زهرای عزیز (علیهاالسلام) را شکستند، در ماه صفر بود که طناب گردن امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) انداختند؛ این است که این ماه، نحس است. حالا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: اگر کسی به من خبر دهد که این ماه تمام شده، جایزه می‌دهم.
ما می‌خواهم بگوییم: یا رسول الله! بشارت می‌دهیم که این ماه تمام شد، اوّل چیزی که از تو می‌خواهیم: محبّتی است که خدا به تو عنایت کرده، یا رسول الله! خدا محبّت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را به تو داده است، آن محبّت را هم به ما بده! دوّم این‌که ما طرف‌دار بدعت‌گذار زمان نباشیم. یا رسول الله! از خدا بخواه ما از آن‌ها نباشیم که بی‌دین از دنیا برویم! یا رسول الله! ما از آن‌هایی باشیم که تسلیم امر تو باشیم. از آن‌هایی نباشیم که امر تو را اطاعت نکردند. خدایا! آن‌هایی که به تو نزدیک هستند، به ما نزدیک کن! آن‌هایی که از تو دور هستند، از ما دور کن؛ حتی اگر مَحرمِ ما باشند.
إن‌شاءالله امیدوارم که در ماه صفر و محرّم، ما اشک ریختیم؛ اما مواظب باشید عزیزان من! بعدِ ماه صفر دیگر گناه نکنید! من دعا به شما می‌کنم، شما هم دعا به ما کنید! امیدوارم ما با این‌ها محشور بشویم. حالا عزیز من! قربان‌تان بروم، اگر شما واقع توی این‌ها [ائمه طاهرین (علیهم‌السلام)] باشید، چنان ولایت در قلب شما تجلّی می‌کند، دیگر گناه نمی‌کنی.
خدایا! تو را به حقّ اُسرای کربلا، هر دوست امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، هر کجا اسیر است، گرفتار است؛ گرفتاری‌اش را نجات بده!
خدایا! ما را از نفس امّاره نجات بده!
خدایا! تو را به حقّ آن کسی‌که آقا امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) واسه‌اش گریه می‌کند، می‌فرماید: برای عمّه‌ام، اسیری عمّه‌ام گریه می‌کنم! امام زمان! به حقّ عمّه‌ات قسمت می‌دهم، ما را در پناه خودت حفظ کند.
جوانان عزیز! امروز این رفقای بد، از شیطان بدتر است. خدا حفظ کند شماها را، خیلی باید توجّه کنید! آن وسوسه می‌کند، این دعوتت می‌کند. دعوت به غیر از وسوسه است.
خدایا! جوانان ما را حفظ کن! حضّار مجلس را حفظ کن!
خدایا! ما جزء عزاداران امام حسین (علیه‌السلام) باشیم.
خدایا! تو را به حقّ امام زمان قسمت می‌دهم؛ خدایا! خودت ما را نگهدار! عاقبت همه را به خیر کن! حاجت حضّار مجلس را روا کن!
خدایا! تو را به حقّ امام زمان قسمت می‌دهم، من یک پاره وقت‌ها می‌گویم که خدایا! ما را بی‌صورت وارد محشر نکن! کسی‌که ولایت ندارد، آن‌جا بی‌صورت است؛ آن نورِ ولایت، روایت داریم که شما را راهنمایی می‌کند.
خدایا! به حقّ امیرالمؤمنین، ما را با وِلای علی (علیه‌السلام) از این دنیا ببر!
خدایا! تو را به حقّ زینب کبری، این حضّار را کفایت کن! قرض‌شان را ادا کن! حاجت‌شان را روا کن!
من والله، بالله، یک دور تسبیح صلوات می‌فرستم، می‌گویم: خدایا! حفظ‌شان کن! تاحتّی می‌گویم: ماشین‌هایتان را هم حفظ کند.
خدایا! دعای من را در حقّ این‌ها مستجاب کن! [۳]
