روایت: امام حسین را مسلمان‌ها کشتند
اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصادق عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ‌اَلسَّلاَمُ: أَنَّ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي‌طَالِبٍ عَلَيْهِماالسَّلاَمُ دَخَلَ يَوْماً إِلَى اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ، فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ بَكَى. فَقَالَ لَهُ: مَا يُبْكِيكَ يَا أَبَا عَبْدِاَللَّهِ؟ قَالَ: أَبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِكَ. فَقَالَ لَهُ اَلْحَسَنُ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ: إِنَّ اَلَّذِي يُؤْتَى إِلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إِلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ، وَلَكِنْ لاَ يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِاَللَّهِ، يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلاَثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ اَلْإِسْلاَمِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ اِنْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيِّكَ وَ نِسَائِكَ وَ اِنْتِهَابِ ثَقَلِكَ، فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي‌أُمَيَّةَ اَللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ اَلسَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى اَلْوُحُوشُ فِي اَلْفَلَوَاتِ وَ اَلْحِيتَانُ فِي اَلْبِحَارِ.
امام صادق علیه‌السلام از پدرش از جدش: روزی حسين بن على بن ابى‌طالب عليهماالسّلام بر حضرت حسن عليه‌السّلام وارد شد و چون چشمش به او افتاد گريست. به او فرمود: چه چیز تو را می‌گرياند اى اباعبداللّٰه؟ فرمود: می‌گريم براى آنچه با تو می‌شود، امام حسن علیه‌السلام فرمود: آنچه به من وارد می‌شود زهری است كه به كامم ريزند تا این‌که كشته می‌شوم، ولیکن هیچ روزی مانند روز تو نیست اى اباعبداللّٰه، سى هزار مرد كه مدعيند از امت جد ما محمد هستند بر تو گرد آيند در حالی که خود را به دین اسلام نسبت می‌دهند و اجتماع می‌کنند براى كشتن تو و ريختن خونت و هتک حرمتت و اسير كردن ذريه‌ات و زنانت و غارت کردن بار و بُنه‌ات، در اينجاست كه لعنت بر بنى‌اميه نازل می‌شود و آسمان خاكستر و خون می‌بارد و همه چيز بر تو می‌گريد؛ حتی وحشيان بيابان‌ها و ماهيان درياها.
الأمالی للصدوق، ج ۱، ص ۱۱۵
