روایت: اشراف حجت خدا به زبان تمام موجودات
إِسْحَاقُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْأَقْرَعِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُوحَمْزَةَ نُصَيْرٌ اَلْخَادِمُ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا‌مُحَمَّدٍ غَيْرَ مَرَّةٍ يُكَلِّمُ غِلْمَانَهُ بِلُغَاتِهِمْ تُرْكٍ وَ رُومٍ وَ صَقَالِبَةٍ، فَتَعَجَّبْتُ مِنْ ذَلِكَ وَ قُلْتُ: هَذَا وُلِدَ بِالْمَدِينَةِ وَ لَمْ يَظْهَرْ لِأَحَدٍ حَتَّى مَضَى أَبُواَلْحَسَنِ عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ وَ لاَ رَآهُ أَحَدٌ، فَكَيْفَ هَذَا؟ أُحَدِّثُ نَفْسِي بِذَلِكَ، فَأَقْبَلَ عَلَيَّ فَقَالَ: إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَيَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سَائِرِ خَلْقِهِ بِكُلِّ شَيْءٍ وَ يُعْطِيهِ اَللُّغَاتِ وَ مَعْرِفَةَ اَلْأَنْسَابِ وَ اَلْآجَالِ وَ اَلْحَوَادِثِ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لَمْ يَكُنْ بَيْنَ اَلْحُجَّةِ وَ اَلْمَحْجُوجِ فَرْقٌ.
نصير خادم گويد: بارها شنيدم كه ابامحمد [امام حسن عسكرى] عليه‌السلام با غلامان خود به زبان‌های خودشان ترکی و رومى و صقلابى سخن می‌گفت. من از این تعجب كردم و با خود گفتم: ايشان در مدينه متولد شده و تا ابوالحسن [امام هادی] عليه‌السلام از دنیا رفت، به کسی ظاهر نشد و كسى او را نديد، پس این چگونه است؟ من اين را با خودم می‌گفتم كه حضرت رو به من کرد و فرمود: همانا خداى تبارک و تعالى حجت خود را از ساير مخلوقاتش مشخص و متمایز کرده در همه چیز و علم لغات و شناخت انساب و مرگها و حوادث را به او عطا فرموده و اگر چنين نبود، ميان حجت و محجوج (کسی که مغلوب حجت شود) فرقی نبود.
کافی ج ۱، ص ۵۱۹، ح ۱۱
