روایت: مردان و زنانی که امام صادق آنها را لعنت می‌کردند
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنِ اَلْخَيْبَرِيِّ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرٍ وَ أَبِي‌سَلَمَةَ اَلسَّرَّاجِ قَالاَ: سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِاَلله عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ وَ هُوَ يَلْعَنُ فِي دُبُرِ كُلِّ مَكْتُوبَةٍ أَرْبَعَةً مِنَ اَلرِّجَالِ وَ أَرْبَعاً مِنَ اَلنِّسَاءِ: فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ وَ مُعَاوِيَةُ وَ يُسَمِّيهِمْ وَ فُلاَنَةُ وَ فُلاَنَةُ وَ هِنْدٌ وَ أُمُّ‌اَلْحَكَمِ أُخْتُ مُعَاوِيَةَ.
حسين بن ثوير و ابو‌سلمه سراج گويند از امام صادق عليه السّلام شنيديم كه پس از هر نماز واجب، چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن مى‌فرمود: فلان و فلان و فلان [اولی و دومی و سومی] و معاويه و آنها را نام مى‌برد، و فلانه و فلانه [عایشه و حفصه] و هند و امّ‌‌حكم خواهر معاویه.
الکافي، ج۳، ص۳۴۲
