روایت: متکلم اهل بیت
عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَنَانٍ وَ مُحَمَّدٌ عَنْ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ حَنَّانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْهُمَا، فَقَالَ يَا أَبَااَلْفَضْلِ مَا تَسْأَلُنِي عَنْهُمَا؟ فَوَ اَللَّهِ مَا مَاتَ مِنَّا مَيِّتٌ قَطُّ إِلاَّ سَاخِطاً عَلَيْهِمَا وَ مَا مِنَّا اَلْيَوْمَ إِلاَّ سَاخِطاً عَلَيْهِمَا، يُوصِي بِذَلِكَ اَلْكَبِيرُ مِنَّا اَلصَّغِيرَ. أَنَّهُمَا ظَلَمَانَا حَقَّنَا وَ مَنَعَانَا فَيْئَنَا وَ كَانَا أَوَّلَ مَنْ رَكِبَ أَعْنَاقَنَا وَ بَثَقَا عَلَيْنَا بَثْقاً فِي اَلْإِسْلاَمِ لاَ يَسْكُنُ أَبَداً حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا أَوْ يَتَكَلَّمَ مُتَكَلِّمُنَا.
ثُمَّ قَالَ: أَمَا وَ اَللَّهِ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا وَ تَكَلَّمَ مُتَكَلِّمُنَا لَأَبْدَى مِنْ أُمُورِهِمَا مَا كَانَ يُكْتَمُ وَ لَكَتَمَ مِنْ أُمُورِهِمَا مَا كَانَ يُظْهَرُ. وَ اَللَّهِ مَا أَمْسَتْ مِنْ بَلِيَّةٍ وَ لَا قَضِيَّةٍ تَجْرِي عَلَيْنَا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَّا هُمَا أَسَّسَا أَوَّلَهَا. فَعَلَيْهِمَا لَعْنَةُ اَللَّهِ وَ اَلْمَلاٰئِكَةِ وَ اَلنّٰاسِ أَجْمَعِينَ.
سدیر صیرفی می‌گوید: از امام باقر علیه السلام سؤال کردم از آن دو [ابابکر و عمر]؛ امام فرمود: ای اباالفضل [کُنیه سدیر]، چه می‌پرسی در مورد این دو؟ هر کدام از ما اهل‌بیت که از دنیا رفت بر این دو غضبناک بود و امروز هم از ما اهل‌بیت کسی نیست؛ مگر این‌که بر آن دو غضب دارد. بزرگترهای ما به کوچکترها وصیت می‌کنند به این بغض و غضب داشتن بر آنها. آنها حق ما را از ما گرفتند و به ما ظلم کردند، فیء ما را از ما گرفتند و این دو، اولین کسانی هستند که برگردن‌های ما سوار شدند و این دو اولین کسانی هستند که شکاف ایجاد کردند علیه ما در اسلام که این شکاف بسته نمی‌شود تا روزی که قائم ما قیام کند و متکلم ما صحبت کند.
سپس فرمود: آگاه باشید اگر قائم ما قیام کند و متکلم ما سخن بگوید، آشکار می‌شود از آنها آن اموری که پنهان می‌کردند [فضایح و ظلم‌ها] و پنهان می‌شود آن اموری که از این‌ها ظاهر کردند [فضایل دروغین]. والله، هر بلایی که تأسيس شود در اسلام و علیه ما اهل‌بیت هر اتفاقی افتاده و بیفتد و خواهد افتاد این دو اول آن را تأسيس کردند؛ پس بر این دو باد لعنت خدا و ملائک و مؤمنین همگی.
الوافي، ج ۲، ص ۲۰۰
