روایت: ایراد امام زمان به مهزیار
...فَقَالَ لِي: يَا أَبَا اَلْحَسَنِ ، قَدْ كُنَّا نَتَوَقَّعُكَ لَيْلاً وَ نَهَاراً، فَمَا اَلَّذِي أَبْطَأَ بِكَ عَلَيْنَا؟ قُلْتُ: يَا سَيِّدِي، لَمْ أَجِدْ مَنْ يَدُلُّنِي إِلَى اَلْآنَ. قَالَ لِي: لَمْ تَجِدْ أَحَداً يَدْلُّكَ؟ ثُمَّ نَكَثَ بِإِصْبَعِهِ فِي اَلْأَرْضِ، ثُمَّ قَالَ: لاَ وَ لَكِنَّكُمْ كَثَّرْتُمُ اَلْأَمْوَالَ، وَ تَجَبَّرْتُمْ عَلَى ضُعَفَاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ، وَ قَطَعْتُمُ اَلرَّحِمَ اَلَّذِي بَيْنَكُمْ، فَأَيُّ عُذْرٍ لَكُمْ اَلْآنَ؟ فَقُلْتُ: اَلتَّوْبَةَ اَلتَّوْبَةَ، اَلْإِقَالَةَ اَلْإِقَالَةَ. ثُمَّ قَالَ: يَا اِبْنَ اَلْمَهْزِيَارِ ، لَوْ لاَ اِسْتِغْفَارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْهَا إِلاَّ خَوَاصَّ اَلشِّيعَةِ اَلَّذِينَ تُشْبِهُ أَقْوَالُهُمْ أَفْعَالَهُمْ...
امام زمان به ابن مهزیار فرمودند: ای ابالحسن، ما شب و روز منتظرت بودیم، پس چه چیزی تو را در رسیدن به ما به تأخیر انداخت؟ گفتم: آقای من، تا الان کسی را نیافتم که دلیل و راهنمای من باشد. فرمودند: آیا یک نفر را نیافتی که تو را دلالت کند؟! بعد انگشت مبارک را روی زمین کشیده، سپس فرمودند: نه، لیکن شما اموالتان را زیاد کردید و بر مؤمنان ضعیف تکبر و بزرگی نمودید و قطع رحمی که بین شما بود کردید، پس الان چه عذری دارید؟ گفتم: توبه، توبه، ببخشید، ببخشید. سپس فرمودند: ای پسر مهزیار، اگر استغفار بعضی از شما برای بعضی دیگر نبود، تمام کسانی که بر روی زمین هستند نابود می‌شدند بجز خواص شیعه، همان‌هایی که گفتارشان با کارهایشان یکی است.
دلائل الإمامة ج ۱، ص ۵۳۹
