حالا حرف من امشب با شما این است، این که می‌فرماید امشب، ثواب هزار ماه دارد یعنی چه؟ همه این جمعیت که احیاء می‌روند و قرآن سر می‌گیرند، نماز می‌خوانند و نماز شب می‌خوانند و الغوث می‌کشند، همه اینها عادت است؛ این پدر و مادر ما این کارها را می‌کردند و علمای اعلام، مروج احکام، اینها هم خب بالاخره قرائت داشته‌اند، قرآن سر می‌گرفتند، دعا می‌کردند؛ اما نتیجه‌گیری نکردند. … این را که می‌گویند امشب ثواب هزار ماه دارد، پیش امام صادق (علیه السلام) می‌آیند، آقا جان، چه کاری انجام دهیم که ما ثواب هزار ماه را ببریم؟ می‌گوید: برو علم یاد بگیر؛ یعنی ثواب هزار ماه را به دوست علی می‌دهد. کجا قرآن سر می‌گیری، می‌روی؟ نزول‌خور، خیانت‌کار، دروغ‌گو، خدعه‌کار، ای کسی که بخیل هستی، ای کسی که سخاوت نداری، این چه «بِکَ یا الله» است که می‌گویی؟ مگر چیزی به غیر بی‌خوابی شامل حال تو می‌شود؟ حالا شما توجه کن ببین من چه می‌گویم؟ قربانت بگردم، فدایت بشوم، این ثواب هزار ماه را اگر می‌گوید، گفته است، من عقیده‌ام این است از این بالاتر است، این یک چیزی کرده که تو خوشحال باشی. ما هنوز به اصطلاح، از ثواب می‌خواهیم خوشحال بشویم، ثواب ما را خوشحال می‌کند؛ نه امر خوشحال می‌کند. من هنوز کمیتم لَنگ است. والله، شما وقتی توی ماوراء نگاه کنی، وقتی چشم حیوانی را کنار بگذاری، چشم انسانی توی کار بیاید، ببین، من درست می‌گویم یا نمی‌گویم.