وعاظ محترم! گویندگان محترم! خطیب نباشید. حرفی بزنید که به درد مردم بخورد. حرفی بزنید که مردم را نجات بدهد. حرفی بزنید که موجب هدایت مردم باشد؛ نه مثل آن گوینده‌ای که ده شب در مسجدی سخنرانی کرد و آخر کار، بانی مجلس مبلغ ناچیزی به او داد. پرسید: چرا؟ جواب داد: تو ده شب روی منبر روزنامه خواندی! حرف خدا و پیامبر و اسلام نزدی. به جای حرف خدا و پیامبر، روی منبر روزنامه نخوانید؛ دریا در آمریکا طغیان کرده! طوفان در فلان‌جا چه کرده. اگر شما حرف خدا و پیامبر را نزنید، منبر را چوب کرده‌اید. شما باید چوب را منبر کنید، نه منبر را چوب! چون‌که حضرت‌سجاد علیه‌السلام فرمود: یزید! بروم بالای چوبها؟! چون روی منبر یزید، حرف خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله زده نمی‌شد. شما باید حرف‌های حضرت‌زهرا علیهاالسلام و امام‌زمان عجل‌الله فرجه و پیامبر صلی الله علیه و آله را افشا کنید، نه این‌که افشاکنِ نقل و خبر باشید.
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً احد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است
به اولیای امور کاری نداشته باشید
به اولیای امور کاری نداشته باشید
