منتخب: نگاه 19: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{صوت منتخب' به '<section begin="گفتار متقی" />{{صوت منتخب') |
جز (جایگزینی متن - 'رده: منتخب 1402' به 'رده: منتخب') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | [[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]] | ||
| − | {{یا علی}} | + | {{یا علی}}<section end="گفتار متقی" /> |
| − | [[رده: منتخب | + | [[رده: منتخب]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۴
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمةالله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
ای مسلمان! مگر اویس‌قرن نیست؟ در بیابان است؛ اما ارتباط دارد. اویس خیلی به مادرش التماس کرد که بگذار من بروم [و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را زیارت کنم]. گفت: برو یک‌پایت [را] زمین بگذار و برگرد. [وقتی به مدینه آمد، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نبود، یاد حرف مادرش افتاد و برگشت. حالا وقتی] پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در خانه اُمّالسلمه آمد، [فرمود:] اُمّالسلمه! بوی بهشت می‌آید. تو بوی تلویزیون رنگی می‌دهی! تو بوی ویدیو می‌دهی! تو بوی ماهواره می‌دهی! تو چه مسلمانی هستی؟! خجالت بکش! ارتباط به هم بزن! امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) دارد گریه می‌کند، تو مُشتی [تعدادی] انگلیسی و آمریکایی جمع کردی، با ایشان داری می‌رقصی. حالا [درباره تو] چه می‌گوید؟ می‌گوید اگر با دین [از دنیا] رفتی، ملائکه تعجّب می‌کند. این کارها چیست که ما می‌کنیم؟! [۲]
اگر هنوز بوی تلویزیون و رادیو و ویدیو می‌دهی، عاقل نیستی. اگر شما به اِشراف برسید؛ آن‌وقت بازی نمی‌خورید و عاقل می‌شوید! کیست که بهشت و فردوس را نمی‌خواهد؟ فقط متقی. شما سخی هستید؛ اما بهشت را می‌خواهید؛ ولی متقی آن را هم نمی‌خواهد، کسانی‌که متقی را می‌خواهند، آن‌ها هم اهل‌دنیا نیستند. [۳] اگر بخواهی گوش تو حرف‌زدن اشیاء را بشنود، باید گوشت به رادیو و تلویزیون و ویدیو و حرف دیگری نباشد. تو خیال می‌کنی [که] سنگ حرف نمی‌زند، ریگ حرف نمی‌زند، درخت حرف نمی‌زند؟ [۴] مگر اَصبغ نبود که [نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)] آمد و گفت: یا رسول‌الله! ناله‌های اهل‌جهنّم را می‌شنوم، نغمه بهشت را می‌شنوم. این گوش، گوشی است که به لهو و لعب گوش نداده‌است؛ هنوز هم نمی‌فهمی؟! تو عشقی هستی، نه ولایی. همه‌اش پی عشق هستی. [۵]
چطور می‌شود ندای خدا را نمی‌شنوی؟ تو گوش نداری! گوشت به غیبت است، به تلویزیون است، به ویدیو است، به ریاست است، پرده جلویش است. تو [به این‌ها] گوش نده! نگذار گوش تو کثیف بشود. اصلاً خدا، گوش به تو داده [که] ندای خودش را بشنوی، ندای امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) را بشنوی، ندای ملائکه را بشنوی. مگر گوش به تو داد که صدای تلویزیون [را] بشنوی؟! آهنگِ نمی‌دانم آمریکایی‌ها، انگلیس‌ها را بشنوی؟! آهنگ دشمن زهرا را بشنوی؟ تو می‌خواهی ندای خدا را بشنوی؟! [۶] تو بیا دیگر غیر [از] امر خدا، به گوشَت راه نده! ببین می‌شنوی یا نمی‌شنوی؟! [۴]
اگر بخواهی ندای خدا را بشنوی و هر ندای دیگری پیش تو ذلّت باشد، نباید صدای تلویزیون و ویدیو را بشنوی. تا آن [صدا] توی گوش تو هست، این [ندا] را نمی‌شنوی. حالا نرو با زن و بچّه‌ات دوباره دعوا کنی، زن و بچّه‌ات به ما فحش بدهد؟ به طور ملایمت یک‌جوری بکن [که] این فساد را از توی خانه‌ات بیرون ببری؛ آن‌وقت ببین ندای خدا را می‌شنوی یا نه؟ من ندای خدا را شنیدم [که] از تمام خلقت صدا می‌آمد. [۷] خدا می‌داند [که] من مثل یک گُم‌شده، هنوز دارم دنبال ندای خدا می‌گردم [که] آیا من تا آخر عمرم دوباره ندای خدا را می‌شنوم یا نه؟! [این] چه ندایی است؟! هنوز تمام این اجزاء من دارد [از آن ندا] لذّت می‌برد، از هیچ‌چیزی لذّت نمی‌برم. آخر می‌دانی چرا؟ ما در این کارها، خیلی کار نکرده‌ایم؛ باید در ولایت کار بکنیم. من نمی‌خواهم بگویم، به خدا قسم! من چند دفعه ندای خدا را شنیده‌ام، مَست ندای خدا هستم. [۸] اصلاً دیگر نمی‌خواهم صدایی به گوشم بخورد؛ [اما] تو به شیطان گوش داده‌ای، محبّتش هم در دلت آمده‌است. [۹]
تو چه می‌بینی؟ ویدیو می‌بینی، ماهواره می‌بینی، خاک بر سرت! خاک بر آن نفهمی‌ات باشد. چه چیز دل تو را خوش می‌کند؟ مگر به تو نمی‌گوید یک «لا إله إلّا الله» بگویی رستگار هستی؛ تو گوشَت، شبیه گوش‌های بشر است. گوشِ بشر، گوش به امر خدا می‌دهد، نه به غیر امر. اما آن، هم گوش می‌شود، هم هوش می‌شود [و] هم عقل می‌شود؛ [اما] تو گوشَت چیست؟ والله! روایت داریم، می‌گوید: اگر چهل‌روز به غیر امر گوش بدهی، درِ دلت را مُهر می‌زند. دیگر این گوش، لیاقت حرف خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ندارد. از لیاقت افتاده است. مواظب باشید [که] گوش‌هایتان جوری نباشد که خدای‌نخواسته از لیاقت بیفتد. [۱۰]
