نمایش مبدأ برای منتخب: ماه‌رمضان 9

{{بسم الله}}

'''السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌ الله و برکاته'''

'''امیرالمؤمنین علی {{علیه}} کفواً أحد است. حضرت‌ زهرا {{علیها}} کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌ باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.'''
==گفتار متقی{{ارجاع|[[آخرالزمان 77]] (دقیقه 51) و [[در مسیر ولایت؛ وداع ولایت]] 76 (دقیقه 29)}}==
{{صوت منتخب|mahe-ramazan-9}}

به‌ وجدانم قسم! نمی‌خواهم این مطلب را بگویم که خودم را معرّفی کنم؛ می‌خواهم بگویم که می‌توان این‌طور شد. ما شب ماه‌ رمضان بود، یک‌ قدری نشستیم؛ به خدا گفتم: خدایا! خودت گفتی که ما مهمان تو هستیم.

{{شعر}}
{{ب|مهمان توییم، ای‌خدا! جایمان بده!|در خانه علی {{علیه}} و فاطمه {{علیها}} راه‌مان بده!}} 
{{پایان شعر}}

بعد گرفتیم خوابیدیم. یک‌ وقت دیدیم این‌جا، یک خانه‌ای است، گویا خانه اهل‌بیت بود. حالا هر کسی می‌خواهد برود، باید یک کارت داشته‌ باشد. ما وارد آن خانه شدیم، خیلی این‌ خانه اعیانی بود، حالا خانه که می‌گوییم، می‌خواهیم خودمان حالی‌مان بشود، یک عالَمی بود. یک‌ جوانی به‌ من گفت: کجا بودی؟ گفتم: من با این کارت آمدم، کارت علی {{علیه}}. گفت: برو بالا! تا نشانش دادم، گفت: برو بالا! ببین کارت از تو می‌خواهد. تو چه‌ کارتی آن‌جا می‌بری؟! کارت تلویزیون، کارت ویدیو، کارت هوا، کارت هوس، کارت دنیا، کارت خیانت، کارت دروغ، کارت قرآن را به اسم کسی دیگر حساب‌کردن، نمی‌دانم کارت جنایت؟! چقدر من کارت دارم! کارت علی {{علیه}} از من می‌خواهد، می‌گوید: برو! همه این‌ها را دور بینداز! خدا می‌داند که این کارت علی {{علیه}} چقدر قیمت دارد! از کجا ما کارت علی {{علیه}} بگیریم و به ما بدهد؟ باید امرش را اطاعت کنی. مگر سلمان کارت علی {{علیه}} نداشت؟ مگر اباذر کارت علی {{علیه}} نداشت؟ مگر اویس کارت علی {{علیه}} نداشت؟ اصلاً ما در این فکرها نیستیم. این‌ را من به شما بگویم. {{ارجاع|[[فرمان ولایت و فرمان دل]] 77}}

کارت علی {{علیه}} می‌دانید یعنی‌ چه؟ انشای ولایتم این‌ است که خدا و امیرالمؤمنین علی {{علیه}} ایمان شما را امضا کرده که در بین مردم سرافراز باشید. شما را در بین مردم افشا می‌کند که کارت علی {{علیه}} کارساز است! امیرالمؤمنین {{علیه}} و زهرای‌ عزیز {{علیها}} می‌خواهند شما به کارت علی {{علیه}} افتخار کنید! اگر آن‌ را داشته‌ باشید، حیوانات و درنده‌ها، تا حتّی آتش جهنّم به امر شما می‌شود. {{ارجاع|کتاب [[جامع ولایت]]}} مگر سلمان نیست که به او گفتند: اگر می‌خواهی ما ولایت را قبول کنیم، به این آهوها بگو بیایند! آن‌ها را بکُش! کباب کن و به ما بده بخوریم؛ بعد آن‌ها را زنده‌کن و بگو بروند! سلمان آمد سه تا آهو را صدا کرد، وقتی آمدند، سرهایشان را برید و در ظرفی ریخت، یک‌ مقدار قلوه‌سنگ هم زیرشان گذاشت. حالا از این قلوه‌سنگ‌ها به امرش آتش بیرون می‌آید. امیرالمؤمنین {{علیه}} آمد برود، گفت: سلمان‌جان! دیگر این‌کارها را نکن! چون علی {{علیه}} باطنش را می‌داند که سلمان ذوق دارد و می‌خواهد دیگران را دوست‌ علی {{علیه}} کند؛ {{توضیح|مثل بعضی از رفقا که ذوق دارند و می‌خواهند بقیّه مردم را مثل خودشان دوست‌ علی {{علیه}} کنند؛ تو باید دنبال ولایت بیایی! همین‌طور که باید دنبال امیرالمؤمنین {{علیه}}، دوازده‌ امام، چهارده‌ معصوم {{علیهم}} بروی، ولایت را هم باید دنبالش بروی، هر کسی باید دنبال ولایت بیاید، ذوقش را داشته‌ باشد، به او القاء شود، زنگ به او بخورد. مگر ما می‌توانیم هر کسی را ولایتی کنیم؟!}} حالا وقتی سلمان این‌کار را کرد و آهوها با اجازه ولایت و اجازه خداوند بلند شدند، جفت، جفت زدند و رفتند؛ آن‌ها گفت: سلمان سِحر کرده‌ است. خب، بفرما! حالا امیرالمؤمنین {{علیه}} می‌داند که این‌ها این حرف را می‌گویند. سلمان با ذوق خودش می‌خواهد برای علی {{علیه}} طرف‌دار درست کند. رفقای‌ عزیز! فدایتان بشوم، ما نمی‌توانیم برای امیرالمؤمنین علی {{علیه}} طرف‌دار درست کنیم. به شما عرض کنم: ولایت یک‌ چیزی است که ما نمی‌توانیم تزریق کسی کنیم. آرام بگیرید! {{ارجاع|[[در مسیر ولایت؛ وداع ولایت]] 76}}

[[فرمایشات منتخب|فهرست فرمایشات منتخب]]

{{یا علی}}

[[رده: منتخب]]